ตอนที่ 13 ตัดขาดความสัมพันธ์

ต๭นที่ 13 ตัดขาดความสัมพันธ์ จางอวี่หลินจับแขนเธอไว้ แล้วกระชากออก “ซูเถียนเถียน เธอประสาทหรือไง อยากตายจริงๆใช่ไหม?” ซูเถียนเถียนน้ำตาไหลเต็มหน้า “ลูกของพวกฉันไม่มีแล้ว ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตต่อไปแล้ว จางอวี่หลิน นายไสหัวไปเลยนะ ชาตินี้ทั้งชาติ ฉันไม่อยากเจอหน้านายอีกแล้ว” เธอพูดจบ ก็ใช้แรงผลักจางอวี่หลินออก “ไปเลย ไอขยะ” จางอวี่หลินขมวดคิ้ว ในหางตาก็เห็นลู่สิงโจวที่กำลังวิ่งมาอย่างเร็ว จู่ๆเขาก็หัวเราะ “ลูกของพวกเราไม่มีแล้ว？ซูเถียนเถียน เธอคิดว่าฉันไม่รู้จริงๆหรอ เรื่องสกปรกระหว่างเธอกับลู่สิงโจว?” ซูเถียนเถียนงง “นายหมายความว่ายังไง?” จางอวี่หลินจ้องเขาอย่างเย็นชา “เด็กคนนั้นไม่ใช่ของฉัน เป็นของเธอกับลู่สิงโจว” ซูเถียนเถียนถอยหลังไปครึ่งก้าว จู่ๆก็เข้าใจแล้วว่าทำไมจางอวี่หลินถึงไม่ยอมแม้แต่จะมองลูกชายของพวกเขา “นายไม่เชื่อฉันขนาดนี้เลยหรอ?”เธอร้องไห้แล้วถาม “ฉันจริงจังกับนาย แต่นายไม่เคยมาก่อนเลยใช่ไหม” ความจริงใจเกือบ10ปีที่ให้เขา แต่พออยู่ในใจของเขาแล้ว เป็นแค่การแสดงหรอ? “ผู้หญิงที่โหดร้ายอย่างเธอ ก็เคยจริงใจด้วยหรอ?”จางอวี่หลินหัวเราะแห้ง ในตาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย ซูเถียนเถียนหัวเราะ หัวเราะอย่างกับคนบ้า “จางอวี่หลิน ฉันแค่ถามนายคำเดียว ลูกของฉันนายเป็นรับออกมาจากโรงพยาบาลใช่ไหม?” จางอวี่หลินจ้องเธอไว้แล้วไม่พูดอะไร แต่สำหรับซูเถียนเถียนแล้วนี้ก็คือการยอมรับอย่างเงียบๆ “จางอวี่หลิน สักวันหนึ่ง ฉันจะฆ่านาย”ซูเถียนเถียนถอยหลังต่อไป ถอยไปจนเข้าไปในอ้อมกอดของลู่สิงโจว “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉัน ซูเถียนเถียน กับนายจา อวี่หลินและซูอีเมิ่ง จะไม่จบกันง่ายๆแบบนี้” ลู่สิงโจวพยุงเอวของซูเถียนเถียนแล้วร้องอย่างเป็นห่วง “เสี่ยงเถียน.....” ซูเถียนเถียนกลับเข้าไปในอ้อมกอดของเขา เก็บหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา “พาฉันไปที สิงโจว พาฉันไปจากที่นี้” ลู่สิงโจวอุ้นเธอขึ้นแล้วก็จะจากไป “ซูเถียนเถียน ถ้าวันนี้เธอกล้าไปกับลู่สิงโจว งั้นฉันก็จะ......” “จางอวี่หลิน”ซูเถียนเถียนขัดคำพูดของเขา พยายามไม่ให้น้ำตาไหล “นายอย่าลืม พวกเราได้เซ็นสัญญาหย่ากันแล้ว ถ้านายยังไม่ไปดำเนินเรื่องกับฉันให้เสร็จ งั้นพวกเราก็เจอกันที่ศาลละกัน ตอนนี้ฉัน ไม่อยากมีความสัมพันธ์อะไรกับนายอีกเลยแม้แต่น้อย” มือทั้งสองของจางอวี่หลินกำแน่น สุดท้ายซูเถียนเถียนก็ได้ไปกับลู่สิงโจว หลังจากกลับไป ซูเถียนเถียนก็ป่วยหนัก ไข้สูงแล้วหลับไม่ตื่นเลย ลู่สิงโจวดูแลอยู่ๆไม่ไปไหนสามวันติด ซูเถียนเถียนถึงจะตื่น ลู่สิงโจวเป็นห่วงร่างกายของเธอ ก็เลยไม่ให้อิสระกับเธอ ให้เธออยู่ที่โรงพยาบาลเอกชน รักษาตัวดีๆ ซูเถียนเถียนไม่ขัด เพราะเรื่องที่เธอทำมากที่สุดในตอนนี้ก็คือมองนอกหน้าต่างแล้วเหม่อ ลู่สอนโจวเคยถามเธออย่างระวัง ยังยอมออกไปที่ต่างประเทศกับเขาไหม ไปจากที่นี้ไปตลอดเลย ซูเถียนเถียนตอบรับอย่างไม่ลังเล ลู่สิงโจวดีใจมากแล้วกอดซูเถียนเถียนไว้แน่น ซูเถียนเถียนก็ตามน้ำอิงไปที่อกของเขา แล้วพูดอย่างเบาว่า “รอฉันทำเรื่องหย่ากับจางอวี่หลินเสร็จแล้ว ฉันก็จะไปกับนายทันที” “ฉันจะไปเตรียมการตอนนี้”ลู่สิงโจวหอมที่หน้าผากของซูเถียนเถียนแล้วพูดว่า “รอฉันนะ เถียนเถียน” ซูเถียนเถียนไม่ได้รับต่อ การเตรียมการของลู่สิงโจวเป็นเวลาครึ่งเดือนเต็มๆ ไม่มีท่าทีอะไรเลย แผลตรงหน้าผากซูเถียนเถียนแห้งเป็นเกล็ด พยาบาลบอกว่า ขอแค่ใช้ยาทาเป็นประจำ ก็จะกลับไปขาวใสเหมือนเดิม ซูเถียนเถียนส่ายหัว “ไม่ต้องแล้ว” กำจัดไม่กำจัดแผล สำหรับเธอแล้วก็ไม่มีความหมายอยู่ดี ไม่ว่ายังไง...... เธอหันหัวมองไปที่ท้องห้านอกหน้าต่าง ทางจางอวี่หลิน สุดท้ายก็ตอบรับว่าจะออกไปทำเรื่องหย่าให้เสร็จ ซูเถียนเถียนถูกลู่สิงโจวรับออกจากโรงพยาบาล ไปที่อำเภอ ก็ได้เจอกับจางอวี่หลินที่ไม่ได้เจอกันนาน ซูอีเมิ่งพิงอยู่ข้างๆเขา แล้วกอดแขนของเขาไว้แน่น ท่าทีของทั้งสองคนสนิทสนมกันมาก ซูเถียนเถียนแค่มองแป๊ปเดียวแล้วก็มองไปทางอื่น ขั้นตอนการทำเรื่องหย่า ไม่กี่นาทีก็เสร็จแล้ว ซูเถียนเถียนจับใบหย่าไว้ แต่ใจกลับรู้สึกอึดอัด “ซูเถียนเถียน พ่อมีเรื่องให้ฉันบอกเธอคนเดียว” จู่ๆซูอีเมิ่งก็พูดขึ้น