ตอนที่692 รักคุณมากกว่าที่คิด

ตอนที่692 รักคุณมากกว่าที่คิด ชีวภาเองก็ไม่ได้ตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงนี้ของตนเอง ใจของเธอเมื่อตอนอยู่ต่อหน้าชายคนนั้น มันยากที่จะรับมือ ที่แค่พูดครู่เดียวก็จะให้กลับไปที่จุดเริ่มต้น อย่างไรก็ตามการแสดงออกของเธอทำให้ชนุดมเข้าใจว่า เธอไม่ได้เกลียดเขาจริงๆ เพียงแค่มีอุปสรรคบางอย่างในใจที่ไม่สามารถก้าวข้ามผ่านไปได้ เธอยังต้องพึ่งพาความสามารถของตัวเอง ต้องเต็มใจยอมรับด้วยตัวเธอเอง ส่วนที่เหลืออยู่นั้น เขาจะต้องพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะขจัดมันออกไป เขาไม่สามารถถอนหายใจด้วยความโล่งอกได้ โชคยังดีที่เธอไม่ได้เกลียดเขาเลย เพราะนั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องการน้อยที่สุด เมื่อใจเธอต่อต้าน เขารู้สึกว่าตัวเองสูญเสียความกล้าหาญไป เขากลัวว่าตัวเองจะทำให้เธอเดือดร้อนและเป็นอันตรายมากยิ่งขึ้น ยังดี ที่ไม่ใช่ ชนุดมเติมน้ำล้างเท้าไปครึ่งถัง สุดท้ายเขาเอามือแตะเพื่อวัดอุณหภูมิ และไม่ได้มีทีท่าว่าจะอย่างไร เขายกอ่างขึ้นมาอย่างง่ายดาย กล้ามเนื้อบริเวณแขนท่อนบนดึงขึ้นเล็กน้อย มองเห็นเป็นกล้าม ชีวภาอยู่ที่ด้านข้างของเขา เมื่อเห็นเขาวางอ่างล้างเท้าลงที่ข้างหน้าต่าง เขาหันหลังมาครึ่งตัวและยกมือขึ้นตบที่ข้างเตียง “นั่งลงสิ” มือที่ห้อยอยู่ของชีวภานั้นกำแน่น เธอเดินไปที่เตียงด้วยความประหม่าและหดตัวไปที่ด้านหลังอย่างรวดเร็ว “ฉันทำเอง…” “มือคุณเจ็บอยู่ ทำไม่สะดวก” เมื่อพูดแล้วชนุดมก็ไม่ให้เวลาเธอปฏิเสธ เขาถอดรองเท้าบนเท้าของเธอออก และวางเท้าเธอลงในน้ำอุ่นที่อุณหภูมิกำลังพอดี เข้าเท้าสีขาวถูกปกคลุมด้วยน้ำใส ด้านบนมีระรอกคลื่นอยู่ชั้นหนึ่งส่องแสงกระทบลงที่หน้าผาก ชีวภายกเท้าข้างหนึ่งกดทับอีกข้างหนึ่ง ดูเหมือนการกระทำนี้จะช่วยให้อุ่นใจขึ้นเล็กน้อย เมื่อถูกเขาจ้องมองระหว่างที่ล้างเท้า ทำให้...เขินจริงๆ ท่าทีของชนุดมก่อนที่เธอจะอยู่ในโคม่ากับตอนนี้ช่างเหมือนอยู่คนละโลกกันเสียจริง เมื่อก่อนอย่าว่าแต่ช่วยเธอล้างเท้าเลย แค่ชายตามองนิดหน่อยเขาก็ยังรู้สึกรำคาญ เมื่อคิดถึงสมัยก่อน หัวใจดังนกน้อยของชีวภาก็รู้สึกสุขใจเหมือนเป็นเด็กน้อยขึ้นมาในทันที เธอลดสายตาลงมองที่เท้า และเงียบสงบไม่ส่งเสียงใด ชนุดมเข้าใจอารมณ์ของเธอ เขาเอามือเข้าไปในน้ำ และนวดลงตรงจุด การออกแรงนวดนั้นทำให้รู้สึกสบายและผ่อนคลาย ชีวภาตกใจและจ้องไม่หยุด และถอยตัวกลับอย่างแรงแต่ว่าอีกฝ่ายหนึ่งก็ค่อยนวดไป หูเธอที่แดงอยู่แล้วก็ยิ่งแดงขึ้นไปอีก แม้แต่แก้มก็แดงด้วย เธอกระซิบ “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันใช้ข้อเท้ากดเอาก็ได้พอแล้ว” “คุณรักสะอาดนักไม่ใช่รึ” ชนุดมไม่ฟังเธอ เขายังคงนวดให้เธอต่อไป สายตาเขาแน่วแน่ราวกับการยิงปืน เขาใช้มือที่เหมือนปากกากดลงที่ฝ่าเท้าเธอตรงๆ แม้ว่าทั้งสองจะเคยจูบ แต่นั่นเกิดตอนที่เธอไม่ได้มีสติครบสมบูรณ์ ความประทับใจจากเหตุการณ์นั้นก็งงๆเบลอๆ สำหรับชีวภาแล้ว มันเป็นเหมือนการล่อลวงเธอ ในห้องนั้นสงบเงียบ ขนาดที่ได้ยินเสียงลมที่พัดออกไปนอกหน้าต่าง นอกจากนั้นแล้ว ก็มีแต่เสียง “ตึก ตัก” เป็นจังหวะการเต้นของหัวใจ หนึ่งนาที ห้านาที สิบนาที … เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ อารมณ์ของชีวภาก็ค่อยๆสงบลง ชนุดมไม่ได้ทำอะไรเพียงแค่ช่วยให้เธอผ่อนคลายเท้าของเธอเท่านั้น แม้ว่าเทคนิคการนวดของเขาไม่ได้เป็นมืออาชีพ แต่ว่ามันก็ทำให้รู้สึกสบายมาก เมื่ออารมณ์รู้สึกผ่อนคลาย ในหัวก็เกิดความสงสัย ชีวภาเห็นว่าผู้ชายคนนั้นจู่ๆก็หัวอ่อนขึ้นมาก็อดที่จะถามไม่ได้ “คุณ...ทำไมอยู่ดีๆคุณก็ดีกับฉันขึ้นมา” ในความทรงจำของเธอ หรือว่าชนุดมที่เธอรู้จักนั้น ไม่เสียเวลากับผู้หญิง ไม่ต้องพูดถึงว่าจะทำดีด้วย หรือว่าจะคอยดูแลใคร เธอนึกไม่ออกเลยว่าชนุดมตกหลุมรักใครจริงๆนั้นจะเป็นเช่นไร เธอนึกภาพไม่ออก อย่างมากก็ได้รู้ว่าคนที่เขาชอบคือคนประเภทเดียวกับนัชชา ให้เฉพาะเจาะจงมากขึ้นนั้นรึ ไม่สามารถระบุให้ชัดเจนได้ แต่ตอนนี้ผู้ชายคนที่เธอคิดว่าไม่น่าจะทำอะไรได้ กำลังนวดเท้าให้เธออยู่ ชีวภารู้สึกอึดอัดใจ ในขณะที่กลัวนั้นเธอพร้อมๆกันเธอก็รู้สึกอดไม่ได้ที่จะตระหนกด้วย หลังจากที่ชนุดมได้ยินคำพูดของเธอแล้วนั้น นิ้วโป้งที่จับข้อเท้าของเธออยู่ก็ชะงักลงชั่วคราว แต่ว่าเพียงครู่เดียวเท่านั้น วินาทีถัดไปก็กลับสู่ความปกติ เสียงเขาราบรื่นมาก “เพราะว่าคุณต้องการให้ผมดูแล” ต้องการให้ดูแล คำพูดนี้เหมือนเอาน้ำเย็นมาราดหัวเธอ ทันใดนั้นชีวภาก็ได้สติขึ้นมามาก เธอพยายามเค้นรอยยิ้มออกมาทั้งที่สองตาเต็มไปด้วยความขมขื่น “อย่างนั้นเองหรอ…” “อื้อ” ชนุดมรู้สึกว่าอุณหภูมิของน้ำเริ่มเย็นลงเล็กน้อย เขาจึงลุกขึ้น “ผมจะไปหยิบผ้าขนหนู” หลังจากนั้นหนึ่งนาทีชายคนนั้นก็กลับมา พร้อมกับผ้าเช็ดตัวสีขาวในมือ เขาห่อผ้าขนหนูรอบข้อเท้าของเธอ และกดเบาๆเพื่อซับน้ำที่เหลือออกไป เห็นได้ชัดว่าเมื่อสักครู่ยังรู้สึกอบอุ่น แต่ตอนนี้ชีวภากลับรู้สึกแย่ เธออดทนไว้ จนไม่สามารถอดทนเอาไว้ได้ “ที่จริงแล้วคุณไม่ต้องมาทำดีกับฉันเพราะว่ารู้สึกผิดก็ได้ ถึงฉันจะต้องการให้ดูแล แต่---” เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอก็หยุดครู่หนึ่ง เธอเงยหน้าและมองตรงเข้าไปในดวงตาของชายคนนั้น “ไม่จำเป็นจะต้องเป็นการดูแลจากคุณ” เธอเกลียดความสงสารจากผู้คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสงสารจากชนุดม นัยน์ตาของหญิงสาวเปล่งประกาย เต็มไปด้วยความแข็งกร้าว แน่วแน่ ส่งพลังไปที่หัวใจเขาโดยตรง ชนุดมเกือบจะถูกลวกด้วยสายตาที่แผดเผา ทันใดนั้นเขาก็ก้มหัวและยิ้ม ชีวภาเห็นเช่นนั้นก็ยิ่งรู้สึกโกรธ “คุณยิ่มอะไร!” เธอพูดอย่างจริงจังมันตลกอย่างนั้นรึ เมื่อเขายิ่งเห็นเธอโกรธก็ยิ่งดูเหมือนจะยิ่งพอใจมาก ในพริบตา ความคิดไม่ดีทั้งหมดก็ถูกรวบรวมอยู่ในหัว ไม่รอให้เธอโกรธเสร็จ ทันใดนั้นเงาดำของศีรษะก็โน้มลงมา ชนุดมเข้าหาเธอ มือทั้งสองข้างขนาบร่างของเธอ ทำให้เธอต้องเอนตัวไปด้านหลัง ชีวภายันแขนไปทางด้านหลังเพื่อป้องกันที่จะหงายลงบนเตียง เธอพ่นลมหายที่อบอุ่นออกมา และจ้องมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้า ขนตาสั่นสะเทือนเหมือนปีกผีเสื้อ “คุณ คุณทำอะไรน่ะ” “ชีวภา คุณคบกับผมมาระยะหนึ่งแล้ว ควรจะเข้าใจนิสัยของผม ถ้าหากว่าเป็นเพราะความสงสาร ผมจะมาล้างเท้าให้คุณแบบนี้หรอ แค่เรียกให้เจ้าหน้าที่พยาบาลมาคนไหนมาทำให้ก็ได้ไม่ใช่รึ” เขาโต้กลับในทันควัน จนชีวภารู้สึกแปลกใจ “คุณลุกขึ้นมาพูด” ชนุดมไม่ไหวติง คร่อมเธอไว้อยู่อย่างนั้น “ผมบอกว่าคุณต้องการคนดูแลนั้นแปลว่าสงสารหรือไง ทำไมคุณไม่ถามว่าผมรู้สึกอย่างไร ผมเป็นกังวลมากรอให้คุณฟื้นขึ้นมาเป็นเวลาสามเดือน คุณคิดว่านี่เรียกว่าความสงสารหรือไง” ชีวภาอ้าปากค้าง เธอไม่รู้ว่าจะตอบกลับว่าอย่างไร ชนุดมไม่ได้ให้โอกาสเธอในการปฏิเสธ เขาพูดอย่างยาวเหยียด “ได้ ถ้าอย่างนั้นผมจะบอกคุณ เหตุผมที่ผมทำดีกับคุณ เพราะผมค้นพบแล้วว่าผมรักคุณมากกว่าที่ผมคิด ผมตกหลุมรักคุณ ถ้าหากว่าไม่มีคุณ ผมก็เป็นตาแก่อาศัยอยู่ที่โรงแรมตลอดทั้งชีวิตได้ แต่ผมหวังว่าวันหลังผมจะได้อยู่บ้านกับคุณเข้าใจไหม”