ตอนที่ 3ให้เงินก่อน แล้วจะได้ตัวเธอ

ต๭นที่ 3ให้เงินก่อน แล้วจะได้ตัวเธอ ซูหน่วนหน่วนถูกลู่จิ่นเฉินขังอยู่ในวิลล่า เขาจ้างแม่บ้านและนักโภชนาการที่ดีที่สุดมาดูแลลูกในท้องของซูหน่วนหน่วน แต่ยิ่งเขาให้ความสำคัญกับเด็กคนนี้มากขึ้นเท่าไหร่ หัวใจของซูหน่วนหน่วนยิ่งรู้สึกเจ็บมากขึ้น เพราะเธอรู้ว่า เด็กคนนี้…ไม่สามารถที่จะมีชีวิตเติบโตขึ้นได้ เธอไม่ต้องการทำให้ลู่จิ่นเฉินต้องเจ็บปวดใจ เขาเป็นคนที่เธอรักมากที่สุด ความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูก ให้เธอรับไว้คนเดียวก็เพียงพอแล้ว ในขณะที่กำลังสับสนไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีที่จะทำให้ลู่จิ่นเฉินต้องเจ็บปวดใจน้อยที่สุด ลู่เต๋อไห่ก็โทรเข้ามา “ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้วพรุ่งนี้จะส่งเธอไป” ลู่เต๋อไห่วางสายทันทีที่พูดจบ ซูหน่วนหน่วนลูบส่วนท้องน้อยที่แบนราบอย่างตะลึงงัน ฉีกริมฝีปากออกเป็นรอยยิ้มอันขมขื่น เพียงแค่เธอจากไปในวันพรุ่งนี้ ลู่จิ่นเฉินก็จะไม่ต้องแบกรับความเจ็บปวดของการสูญเสียแล้ว... ยามค่ำคืนค่อยๆมืดลง แต่ลู่จิ่นเฉินกลับยังไม่กลับมา หลายวันก่อนหน้านี้ เขาจะกลับมาทานข้าวเย็นที่บ้านทุกวัน... ซูหน่วนหน่วนมองยามค่ำคืนมืดมิดที่อยู่ภายนอกหน้าต่าง หรือว่า...เธอจะไม่ได้เจอหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วใช่ไหม? น่าเศร้าเสียจริง... ซูหน่วนหน่วนพับเก็บชุดคลุม แล้วนอนห่อตัวอยู่บนเตียงแล้วกลืนกินความขมขื่นที่แสนยาวนานนี้ ในตอนที่กำลังสะลึมสะลือนี้เอง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงประตูเปิดออกทันทีทันใด ลู่จิ่นเฉินที่เมามายเดินโซเซพุ่งตรงเข้ามา... “จิ่นเฉิน...” ซูหน่วนหน่วนยังไม่ทันที่จะลุกขึ้น ก็ถูกลู่จิ่นเฉินเข้ามาจับแล้วกดไว้โดยตรง พร้อมกับจูบที่ร้อนแรงและเปียกชื้นเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าตามมาโดยทันที มันกวาดเอาเหตุและผลของซูหน่วนหน่วนไปทั้งหมด เธอใช้แขนโอบกอดรอบคอของลู่จิ่นเฉิน วางร่างกายอันอ่อนนุ่มลงแล้วยอมรับเขาเข้าไปอย่างสุดหัวใจ รู้สึกได้ว่าร่างกายของตัวเองถูกเขาแทรกตัวเข้ามาจนเปี่ยมล้น หัวใจก็พองตัวอย่างเต็มที่ ก่อนที่จะจากจากไป ยังสามารถได้แนบชิดกับเขา...มันก็ดีมากแล้ว “ทำไมคุณถึงต้องการจะจากผมไป?” ลู่จิ่นเฉินนั้นเมามายอย่างมาก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงก่ำ เก็บกดอารมณ์หดหู่ที่หมุนวนอยู่ในนั้น เพียงแค่ซูหน่วนหน่วนมองดู ก็ถูกกลืนเข้าไป เธอหลั่งน้ำตาออกมา เพราะจิตใจอยู่เหนือการควบคุม “คุณชอบเงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”ลู่จิ่นเฉินค่อยๆควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ เขาบีบคางของซูหน่วนหน่วนอย่างแรง แล้วเอ่ยอย่างเกี้ยวกราดว่า “ผมรวยไม่พอหรือไง? ห้าล้านเหรียญก็ทำให้คุณทิ้งผมได้แล้ว! หรือว่าคุณไม่รู้ว่า ขอเพียงคุณแต่งงานกับผม อย่าว่าแต่ห้าล้านเหรียญเลย แม้จะห้าพันล้านผมก็เต็มใจจะให้คุณ!” ยิ่งเขาพูดมากเท่าไหร่ ซูหน่วนหน่วนก็ร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ เธอโอบกอดคอของลู่จิ่นเฉินแน่นขึ้น แล้วประกบริมฝีปากลงไป แล้วอยากจะแต่งงานอย่างแสนหวานกับลู่จิ่นเฉิน เช่นนี้แล้วก็จะทำให้เขาหยุดพูดถึงเรื่องเหล่านั้น เพราะมันทำให้เธอรู้สึกราวกับว่ากำลังจะตาย แต่ลู่จิ่นเฉินกลับจับคอของเธอ แล้วกดเธอแนบกับเตียงอย่างแรง “อย่าแตะต้องตัวผม คุณมันไม่คู่ควร! ห้าล้านเหรียญก็ได้ตัวคุณแล้ว ทำไมคุณถึงราคาถูกแบบนี้? ซูหน่วนหน่วน ทำไมคุณถึงตกต่ำขนาดนี้!” ซูหน่วนหน่วนร้องไห้อย่างหนักจนสะอื้น : “ฉันเปล่านะคะ...จิ่นเฉิน ฉันไม่ได้เป็นอย่างนั้น...” เธอทำเพื่อเขานะ “หุบปาก!”ลู่จิ่นเฉินปิดปากเธอเอาไว้ “ผมไม่ต้องการได้ยินเสียงของคุณ ปากของคุณในตอนนี้ทำได้แค่ส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด! นอกจากนั้นแล้ว คำเดียว ผมก็ไม่อยากฟัง!” ซูหน่วนหน่วนร้องไห้และส่ายหน้าไปมา น้ำตาร่วงหล่งบนฝ่ามือของลู่จิ่นเฉิน ลู่จิ่นเฉินสะบัดมือออกด้วยความขยะแขยงในทันทีทันใด แล้วคว้าผ้าห่มที่อยู่ด้านข้าง คลุมใบหน้าที่กำลังร้องไห้ของซูหน่วนหน่วน “แค่แตะต้องคุณร้องไห้แล้ว ทำไมคุณถึงได้ผิดหวังขนาดนี้ล่ะ? หรือว่าคุณรู้สึกว่าผมให้เงินคุณน้อยเกินไป คุณเลยไม่เต็มใจที่จะให้ความร่วมมือ?” ลู่จิ่นเฉินคว้าแขนของเธอ ทำให้เธอพลิกตัวกลับมาทั้งตั้ว และถูกร่างกายแข็งแรงที่กำลังเดือดดาลกดทับตามลงมาทันที “ดังนั้นครั้งต่อไปก่อนที่ผมจะมาหาคุณก็จะต้องจ่ายเงินก่อนถึงจะได้ตรวจสอบสินค้างั้นสินะ?” ซูหน่วนหน่วนเพียงแค่ร้องไห้และไม่พูดอะไร แต่ดูเหมือนว่าลู่จิ่นเฉินจะหัวร้อนขึ้นมาอย่างรุนแรง เขาดึงเงินสดออกมาจากกระเป๋าเงินของเขาจริงๆ แล้วโปรยมันไปทั่วแผ่นหลังเปล่าเปลือยของซูหน่วนหน่วน “พอไหม?” เขาเย้ยหยันด้วยเสียงที่เย็นเยียบกว่าจุดเยือกแข็ง “ซูหน่วนหน่วน เงินเหล่านี้ มันพอหรือยัง?” ซูหน่วนหน่วนกัดริมฝีปากของเธออย่างแรง เพื่อให้ลู่จิ่นเฉินหยุดการกระทำที่ทำร้ายผู้คนแบบนี้ เธอจำต้องตอบโต้ : “พอแล้ว! ลู่จิ่นเฉิน ทำแบบนี้คุณจะทำให้เงินฉันหายไปนะ…” ในที่สุด ลู่จิ่นเฉินก็หยุด แล้วเอนตัวลง แนบข้างหูของซูหน่วนหน่วน โดยพูดว่า : “ถ้าพอแล้ว ต่อไปมันก็เป็นเวลาที่จะแสดงให้ผมพอใจใช่ไหม?” ********************************************************************