ตอนที่8 ตัวร้อนมาก

รฉอน… ซูหน่วนหน่วนรู้สึกเพียงแค่ว่าร่างกายร้อนจัด ราวกับเลือดเนื้อในตัวกำลังจะลุกไหม้ “เป็นยังไงบ้าง?” กู้หย่งเหลียนรีบเข้าไปพยุงเธอเข้ามาในห้องนอนอย่างรวดเร็ว “ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” ซูหน่วนหน่วนลืมตามแล้วมองเห็นอย่างพร่ามัว ด้วยสายตาที่เห็นอย่างคลุมเครือ ดูเหมือนว่าเธอคิดว่ามองเห็นร่างของลู่จิ่นเฉิน… “จิ่นเฉิน” ซูหน่วนหน่วนกอดแขนของเขา “จิ่นเฉิน…กอดฉันหน่อย…” กู้หย่งเหลียนยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันไม่ใช่ลู่จิ่นเฉิน ผมคือ…กู้หย่งเหลียน” แต่ความคิดของซูหน่วนหน่วนนั้นสับสนไปหมดแล้ว และไม่ได้ยินคำพูดของกู้หย่งเหลียนเลย เพียงแค่กอดเขาไว้อย่างแนบแน่น “จิ่นเฉิน…” ตัวของเธอร้อนมาก ใบหน้าก็เป็นสีแดงเข้ม ดวงตาทั้งคู่เปียกชุ่ม ดูมีเสน่ห์อย่างยิ่ง หัวใจของกู้หย่งเหลียนรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมา เขาเสมองไปทางอื่นทันที “ผมจะพาคุณไปอาบน้ำเย็นนะ” เขาอุ้มซูหน่วนหน่วนขึ้นและพอไปถึงห้องน้ำ เขาก็อาบน้ำเย็นๆให้เธอ ในที่สุดน้ำเย็นก็ค่อยๆทำให้เธอสงบลง เธอขดตัวอยู่ท่ามกลางน้ำร้อน กอดรัดตัวเองไว้แน่น เมื่อคิดขึ้นได้ว่าเมื่อกี๊นี้ตัวเองเพิ่งจะจำผิดคน จนเป็นช่วงเวลาอัปยศ “ขอโทษด้วยค่ะ คุณชายกู้…ที่ฉันเสียมารยาท” “ไม่เป็นไร” กู้หย่งเหลียนลดสายตาลง เพียงแค่มองเห็นซูหน่วนหน่วนอยู่ในน้ำ เขาก็เกือบจะมีปฏิกิริยาตอบสนองขึ้นมา เสื้อผ้าที่เปียกชุ่มแนบติดอยู่กับรูปร่างที่สวยงามของตัวเธอ วาดส่วนเว้าส่วนโค้งออกมา กู้หย่งเหลียนไม่กล้าที่จะมองดูมากกว่านี้เขารีบถอยออกจากห้องน้ำทันที ซูหน่วนหน่วนแช่น้ำอยู่ครึ่งชั่วโมง รอจนกระทั่งฤทธิ์ยาในร่างกายหายไปหมดแล้ว เธอถึงจะลุกออกมาจากอ่างอาบน้ำ ในขณะที่เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าสะอาดที่กู้หย่งเหลียนเตรียมไว้ให้ ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นว่ามีรอยนิ้วมือจำนวนมากอยู่บนตัวของเธอ มันอาจจะถูกทิ้งเอาไว้ในตอนที่กู้หย่งเหลียนกอดเธอ… เธอลูบข้อมือของเธอ โดยไม่ต้องใช้แรงมาก แต่กลับมีรอยนิ้วมือที่ข้อมืออย่างชัดเจน ร่างกายของเธอในตอนนี้ บอบบางเกินไปแล้วจริงๆ… ซูหน่วนหน่วนยิ้มอย่างขมขื่น แล้วติดกระดุมแขนเสื้อเพื่อปกปิดรอยทั้งหมด ก่อนจะออกจากห้องน้ำ กู้หย่งเหลียนยังอยู่ที่นั่น เมื่อมองเห็นซูหน่วนหน่วนออกมาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนขึ้นมาทันที : “ดีขึ้นแล้วใช่ไหม? หิวหรือเปล่า ไปกินข้าวกันไหม?” ซูหน่วนหน่วนส่ายหัว : “ฉันไม่หิวค่ะ…ขอบคุณนะคะที่เมื่อกี้ราดน้ำเย็นใส่ฉัน” “ไม่เป็นไร” กู้หย่งเหลียนรีบพูด และเอ่ยอย่างใจดีว่า “ตอนนี้คุณน่าจะเหนื่อยมากๆแล้ว ผมจะไม่รบกวนคุณแล้ว ให้คุณได้พักผ่อนจะดีกว่า” เขาพูดจบแล้วรีบออกไปทันที แต่ยิ่งเขามีท่าทางที่สุภาพเช่นนี้ มันทำให้ซูหน่วนหน่วนรู้สึกแปลกๆ ในที่สุดก็พูดออกมาอย่างอดรนทนไม่ไหว “รอเดี๋ยว…ฉันขอถามหน่อยค่ะ…ทำไมคุณถึงยอมจ่ายเงินสิบล้านเพื่อซื้อฉัน?” เท้าของกู้หย่งเหลียนชะงัก ดวงตาหม่นมืดของเขามองดูซูหน่วนหน่วน : “อย่างนี้แล้ว คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? หน่วนหน่วน ผมชอบคุณไงล่ะ ฉันชอบเธอมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว…” ซูหน่วนหน่วนตกตะลึง ไม่กล้าจะเชื่อ กู้หย่งเหลียนยิ้มอย่างขมขื่น : “ผมรู้ว่าคุณไม่เคยรู้เลยว่าผมชอบคุณมาหลายปีแล้วในใจของคุณมีแต่ลู่จิ่นเฉิน ผมก็ไม่อยากที่จะกวนใจ จึงถอยออกมา แต่ว่าตอนนี้…ได้ยินว่าพวกคุณเลิกกันแล้ว และลู่จิ่นเฉินเองก็…มีคู่หมั้นแล้วด้วย” “เขามีคู่หมั้นแล้ว…” ซูหน่วนหน่วนตะลึง ราวกับมีคนมาบีบหัวใจในชั่วพริบตา มันเจ็บปวดโดยไม่มีวิธีจะหลีกหนีได้เลย กู้หย่งเหลียนประหลาดใจ “คุณยังไม่รู้เหรอ?” ซูหน่วนหน่วนลดแผงขนตาลง นิ้วมือเธอจับแน่นอย่างไม่รู้ตัว เขามีคู่หมั้นแล้ว มันเป็นข่าวดี…เธอควรจะยินดีกับเขาสิ “ขอโทษด้วยนะคะ ตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก คุณช่วย…ออกไปก่อนได้มั๊ย?” “โอเค ถ้าอย่างนั้นคุณก็พักผ่อนเถอะ ถ้ามีเรื่องอะไร คุณเรียกผมได้ตลอดเลยนะ” กู้หย่งเหลียนพูดอย่างเข้าอกเข้าใจ และถอยออกจากห้อง ในห้องที่ว่างเปล่ามีเพียงซูหน่วนหน่วน รอจนเขาไปแล้ว ซูหน่วนหน่วนก้มลงบนโซฟาอย่างอ่อนแรง แล้วเอามือปิดหน้าด้วยความเจ็บปวด ที่แท้ เขาก็มีคู่หมั้นแล้วอย่างรวดเร็ว ในตอนกลางดึกซูหน่วนหน่วนขดตัวนอนบนโซฟา ในหัวของเธอเริ่มมึน แล้วสะลึมสะลือจนหลับไป ระหว่างที่เธอกำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วมองเห็นแต่ร่างสูงใหญ่ของลู่จิ่นเฉิน ที่ก้าวเท้ายาวเข้มาพร้อมด้วยน้ำเสียงที่ทำให้เกิดบรรยกาศกดดัน “ซูหน่วนหน่วน คุณกล้าหนีมาได้ยังไง?” *************************************************************