ตอนที่ 9 คนที่ฉันรักคือเขา

ซ๹หน่วนหน่วนมองชายหนุ่มที่ก้าวเท้าเข้ามาอย่างตะลึงงัน ดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ เธอจากมานานได้เท่าไหร่กันนะ ผู้ชายคนนี้ก็หาเธอพบแล้ว… “จิ่นเฉิน…” เขาจับข้อมือเธอไว้แน่น แล้วดึงตัวเธออย่างแรง ทำเธอตกจากโซฟา คุกเข่าอยู่บนพื้น และรู้สึกเจ็บอย่างมาก “เจ็บ…” ไม่รอให้เธอตอบสนอง ลู่จิ่นเฉินยกตัวเธอขึ้น คว้ามือแขนของเธอแล้วใช้แรงบีบราวกับจะหักกระดูกเรียวบางนั้น “กลับไปกับผม!” เขาลากเธอเพื่อออกไปข้างนอกตลอดทาง ในตอนนี้เอง กู้หย่งเหลียนก็พุ่งเข้ามา “ลู่จิ่นเฉิน คุณทำอะไรน่ะ? ปล่อยเธอนะ!” กู้หย่งเหลียนต้องการจะมาช่วยซูหน่วนหน่วนให้ปลอดภัย แต่ผลลัพธ์คือโดนลู่จิ่นเฉินต่อยจนล้มลงไปกับพื้น ทันใดนั้นเลือดกำเดาก็ไหลออกมาทันที “ไปให้พ้น อย่าเข้ามาขวางทาง ไม่อย่างนั้น ผมจะฆ่าคุณตอนนี้เลย!” ลู่จิ่นเฉินพูดอย่างโหดเหี้ยมและลากซูหน่วนหน่วนไปที่บันได “ฉันไม่ไปกับคุณ!” ซูหน่วนหน่วนคว้าเสาเอาไว้ แล้วกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เธอพึมพำออกมาอย่างยากลำบาก “ลู่จิ่นเฉิน คุณไม่สามารถ…แยกความสัมพันธ์ของฉันกับหย่งเหลียนได้ฉัน ฉันรักเขา” ซูหน่วนหน่วนใช้ความพยายามในการพูดสองสามคำสุดท้ายออกมาจนหมดแรง ลู่จิ่นเฉินตัวแข็งขึ้นมาทันที จ้องมองซูหน่วนหน่วนด้วยสายตาที่แหลมคมราวกับมีด “คุณพูดอะไรนะ? ซูหน่วนหน่วน? คุณรักเขางั้นเหรอ?” ซูหน่วนหน่วนหลับตาลง แล้วพยักหน้าตอบอย่างยากลำบาก : “ใช่แล้วค่ะ…” ทันใดนั้นลู่จิ่นเฉินก็คว้าคอเธอ ดึงเธอมาตรงหน้าอย่างแรง จ้องตาเธอแล้วพูดว่า : “คุณบอกผมอีกทีซิ!” ซูหน่วนหน่วนเงยหน้าขึ้นอย่างโศกเศร้า มองลู่จิ่นเฉินที่ใกล้บ้า แล้วไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว “หน่วนหน่วน…” กู้หย่งเหลียนไล่ตามออกมา ร้องตะโกนเสียงแผ่ว เพื่อเรียกเหตุและผลของซูหน่วนน่วนให้คืนกลับมา เธอจำเป็นต้องพูด เพราะความสัมพันธ์ของเธอกับลู่จิ่นเฉินต้องถูกทำลาย “ฉันพูดว่า ฉันรัก…” “หุบปาก!” ลู่จิ่นเฉินระเบิดเสียงออกไป แล้วโยนซูหน่วนหน่วนออกไป ซูหน่วนหน่วนล้มลงดังตุ้บข้างเท้าเขา ลู่จิ่นเฉินก้าวถอยหลังสองสามก้าว ราวกับต้องการจะอยู่ให้ห่างจากเธอ “พ่อของผมบอกว่า ขอเพียงได้เงินสิบล้านคุณก็ยินยอมที่จะขายตัวเอง ผมไม่เคยที่จะเชื่อเลย” เขาลดสายตาลง ใบหน้าของเขาเย็นชาจนไม่แสดงอารมณ์ใดๆแม้แต่น้อย มีเพียงเสียงที่เปล่งจากลำคออย่างโศกเศร้า สิบล้าน แค่สิบล้าน! ซูหน่วนหน่วน คุณขายร่างกายของคุณในราคาที่ถูกขนาดนี้เลยเหรอ? ถ้าอย่างนั้นผมจะให้เธอสามสิบล้าน ห้าสิบล้าน ให้คุณขายตัวให้กับผม!” ซูหน่วนหน่วนบีบนิ้วมือของตัวเองแน่นหายใจเข้าลึกๆเพื่อทำให้ตัวเองมีพลังฟื้นคืนมา แล้วพูดคำโกหกที่โหดร้ายต่อไป “ไม่ใช่เพราะเงินสิบล้านค่ะ” เธอพูดเสียงกระซิบ “เพราะว่าฉันรักเขา ชั้นรักเขาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว…” ซูหน่วนหน่วนหลับตาลงอย่างหนัก เพื่อกดน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาเอาไว้ เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองลู่จิ่นเฉินด้วยดวงตาแดงก่ำว่า : “ที่ฉันไล่ตามคุณในตอนแรก เป็นเพียงเพราะว่า ด้านหลังของคุณเหมือนกับเขามาก มันเป็นเพราะเหตุนี้เท่านั้นเอง” ทันใดนั้นลู่จิ่นเฉินก็ชะงักไปชั่วขณะ และไม่พูดอะไรสักคำ ซูหน่วนหน่วนกลับยิ้มขึ้นมา เมื่อคำพูดที่ยากลำบากที่สุดได้พูดออกไปจนหมดแล้ว ในทางตรงกันข้ามพอได้พูดคำพูดประโยคหลังนั้นแล้วก็รู้สึกผ่อนคลาย “ฉันรักเขา และเขาก็ยังยินที่จะให้ฉันสิบล้าน ฉันย่อมต้องไปกับเขาอย่างแน่นอนค่ะ”ซูหน่วนหน่วนยิ้มที่มุมปาก “เขาใจกว้างกับฉันมาก ไม่เหมือนคุณ ตอนที่นอนกับฉันเมื่อคืนนี้ ยังให้เงินฉันน้อยขนาดนั้น…” ท่าทางของลู่จิ่นเฉินหม่นมืดลงในพริบตาราวกับน้ำแข็ง และจ้องมองซูหน่วนหน่วนอย่างเกรี้ยวกราด : “ซูหน่วนหน่วน คุณมันสารเลวจริงๆ ในโลกใบนี้ยังมีผู้หญิงที่สารเลวกว่าคุณอยู่อีกไหม?” ซูหน่วนหน่วนก้มหน้าลง โดยไม่พูดอะไรสักคำ เรี่ยวแรงทั้งหมดของเธอ ถูกใช้ในการกลั้นน้ำตาเอาไว้ “คุณรักเงิน รักกู้หย่งเหลียนใช่มั๊ย…” ลู่จิ่นเฉินยิ้มอย่างโกรธแค้น มันเป็นแค่รอยยิ้ม แต่มันชั่วร้ายจนทำให้คนใจสั่นได้ “อย่างนั้นก็ดี รอจนกู้หย่งเหลียนที่คุณรักไม่เหลืออะไรเลย ผมจะดูว่าคุณจะยังรักเขาได้ยังไง!ในเมื่อเป็นเพราะคุณเองที่อยากขาย ถ้าอย่างนั้นผมจะเติมเต็มให้เธอเอง! รอดูเถอะ ซูหน่วนหน่วน…” เขาพูดจบก็ถอนสายตากลับไป ยกเท้าข้ามเธอและก้าวยาวๆออกไป “หน่วนหน่วน คุณไม่เป็นอะไรใช่มั๊ย?” กู้หย่งเหลียนรีบมาด้านหน้า แล้วพยุงซูหน่วนหน่วน “ไม่เป็นไรค่ะ” ซูหน่วนหน่วนส่ายหน้า อดไม่ได้ที่จะหันไปมองแผ่นหลังของลู่จิ่นเฉิน ในเวลานี้เอง น้ำตาที่ถูกอดกลั้นไว้เป็นเวลานาน ก็พรั่งพรูออกมาจนหมด… **********************************************************