ตอนที่10 คู่หมั้นของเขา

ขจาวการหมั้นของลูจิ่นเฉินได้รับการตีพิมพ์ลงในหน้าหนังสือพิมพ์ในวันรุ่งขึ้น ในใจของซูหน่วนหน่วนรู้สึกอึดอัด แต่ก็ยังคงทรมานตัวเอง ด้วยการอ่านข่าวทั้งหมด ผู้หญิงที่หมั้นกับลู่จิ่นเฉิน ชื่อว่าอานหลิงหลง เป็นหญิงสาวร่ำรวยและสูงศักดิ์ มีรูปลักษณ์สวยงาม ประวัติครอบครัวก็มีเกียรติ ทั้งมีเงินและมิกิริยามารยาท เมื่อเทียบกับลูกคนจนอย่างซูหน่วนหน่วนแล้ว มีระดับมากกว่าอย่างนับไม่ถ้วน ทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน สมกันราวกับกิ่งทองใบหยก ได้ยินว่าทั้งสองคนตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกเห็น โดยในวันต่อมาก็มีการประกาศงานหมั้น ซึ่งงานหมั้นนี้จะมีการจัดขึ้นในอีกหนึ่งเดือน ซูหน่วนหน่วนวางมือถือลง ฝังใบหน้าลงไปในหัวเข่า กล้ำกลืนความขมขื่นเพียงลำพัง กู้หย่งเหลียนเคาะประตูแล้วเดินเข้ามาพร้อมกับพูดเสียงเบาว่า : “หน่วนหน่วน วันนี้ออกไปกินข้าวกับผมนะ จะได้สูดอากาศบริสุทธิ์ด้วย” ซูหน่วนหน่วนส่ายหัวอย่างไม่สนใจอะไรเลย ตอนนี้เธอไม่ต้องการทำอะไรเลย กู้หย่งเหลียนลูบผมของเธอสองสามครั้ง พูดอย่างนุ่มนวลว่า : “คุณจะอยู่อย่างทุกข์ระทมแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะ อารมณ์ของคุณมีแต่จะแย่ลงไปเท่านั้น ออกไปเดินเล่นกับฉันเถอะ” ซูหน่วนหน่วนคิดหาคำมาโต้แย้งเขาไม่ได้แล้ว สุดท้ายแล้วก็ถูกเขาพาไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อทานมื้อกลางวัน แต่แล้วโชคชะตาของเธอก็โชคร้ายอย่างที่สุด ซูหน่วนหน่วนได้พบกับลู่จิ่นเฉิน แถมยังมีคู่หมั้นที่เพิ่งจะหมั้นกันได้หนึ่งสัปดาห์คนนั้นในร้านอาหาร ในเวลานั้นซูหน่วนหน่วนนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง เมื่อหันมาก็มองเห็นทั้งสองคนกำลังเดินจับมือกันผ่านสวนของตึก อานหลิงหลงเงยหน้าขึ้น ไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรกับลู่จิ่นเฉิน รอยยิ้มนั้นหวานหยาดเยิ้มอย่างยิ่ง แล้วยังเขย่งเท้าขึ้น จูบที่ใบหน้าด้านข้างของลู่จิ่นเฉินอย่างขี้เล่น และลู่จิ่นเฉินเองก็โอบด้านหลังเอวของเธอไว้ ดูยังไง ทั้งสองคนก็เหมือนคู่รักที่อยู่ในห้วงรัก ซูหน่วนหน่วนนิ่งอึ้งจ้องมอง ไม่รู้ว่ามีน้ำตาไหลรินบนหน้าตอนไหน ทั้งคู่เดินผ่านหน้าต่างไป ลู่จิ่นเฉินเหมือนกับจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เขาหันหน้าไปทันทีทันใด แล้วมองไปททางซูหน่วนหน่วน ซูหน่วนหน่วนหลบไม่ทัน จึงกระแทกสายตาของลู่จิ่นเฉินพอดี หัวใจเธอเต้นอย่างแรง เธอกำนิ้วแน่น แต่ในวินาทีต่อมา ลู่จิ่นเฉินกลับมองเธออย่างเฉยเมย ราวกับว่าไม่เคยเห็นเธอ… เขาไม่สนใจเธอเลย สิ่งนี้มันทำให้ซูหน่วนหน่วนอึดอัดใจยิ่งกว่าการที่เขาโกรธเธอเสียอีก ซูหน่วนหน่วนลดสายตาของเธอลง ทันใดนั้นเธอก็รู้วึกว่าตัวเองได้ทำเรื่องในเรื่องที่ไม่สมควรทำอย่างมากลงไป ในตอนที่ลู่จิ่นเฉินใส่ใจเธอ เธอต้องการทำให้ลู่จิ่นเฉินล้มเลิกในตัวเธอ แต่พอเขาเมินเธอแล้วจริงๆ เธอกลับรู้สึกอึดอัดและไม่สบาย… ในมื้ออาหารซูหน่วนหน่วนกินข้าวด้วยอาการใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว และดื่มน้ำเย็นไปเยอะมาก “ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เธอบอกกับกู้หย่งเหลียน และเปิดประตูออกไป ขณะที่ล้างหน้าอยู่ในห้องน้ำ ซูหน่วนหน่วนพยายามบังคับความคิดของตัวเองไม่ให้เรื่องเหล่านั้นมาอยู่ในใจ เมื่อรักษาสีหน้าให้สงบลงได้แล้ว เธอก็ออกมาจากห้องน้ำ แต่เพิ่งจะออกจากประตู ก็มีมือใหญ่ปิดลงบนปากเธอ เอวก็ถูกล๊อคเอาไว้อย่างแน่นหนา คนๆนั้นอุ้มเธอขึ้น แล้วลากเธอเข้าไปในห้องส่วนตัวที่มืดมิด หลังจากที่เข้ามาในประตู ชายคนนั้นก็กดเธอลงบนผนังโดยตรง “หลายวันมานี้คุณกับกู้หย่งเหลียนคงมีช่วงเวลาที่ดีมากสินะ!” ที่ด้านหลังเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น มันคือเสียงของลู่จิ่นเฉิน “อย่านะ…” ซูหน่วนหน่วนต่อสู้ดิ้นรน สิ่งนี้ทำให้เธอนึกถึงที่โรงพยาบาลในวันนั้น ที่ด้านนอกประตูคือห้องน้ำที่มีผู้คนเดินผ่านไปมาได้ตลอดเวลา “อย่างั้นเหรอ? ที่คุณชอบที่สุดไม่ใช่การหลับนอนกับผู้ชายหรือไง? อ้อ ผมลืมไป ว่ายังไม่ได้จ่ายเงินให้คุณ!” ร่างที่ร้อนแรงของเขาแนบชิดเข้ามา ถามด้วยเสียงเยือกเย็น : “เธอต้องการเงินกี่บาท เสนอมาสิ!” ซูหน่วนหน่วนส่ายหน้า เธอต้องการอธิบายเรื่องทุกอย่างให้เขาฟัง “เจ็บ…” ขาที่อ่อนนุ่มของเธอ เกือบจะทรุดลงไปบนพื้น โชคดีที่ลู่จิ่นเฉินได้โอบรอบเอวเธอไว้แน่น “หนึ่งแสนต่อครั้ง?” ลู่จิ่นเฉินเอ่ยถามที่ข้างหูของเธอ “คุณนอนกับลู่จิ่นเฉินมากี่ครั้งแล้ว? ถูกเล่นจนเละเทะไปหมดแล้วสินะ ตอนนี้คุณไม่ได้มีค่าถึงหนึ่งแสนเลยด้วยซ้ำ!” **********************************************************