ตอนที่ 11 ให้เห็นว่าเธอเป็นคนสารเลวเช่นนี้

“้ันไม่ได้…” มือของลู่จิ่นเฉินจับที่เอวของซูหน่วนหน่วนแน่น เธอคร่ำครวญอธิบายว่า “ฉันไม่ได้กับเขา…” นิ้วมือที่ดุร้ายของลู่จิ่นเฉินจับเอวของเธอไว้แน่น “คุณหมายความว่าไง?” ขาของซูหน่วนหน่วนนั้นอ่อนนุ่มอย่างมาก จึงไถลลงบนพื้นเพราะยืนไม่อยู่ และไม่รู้ว่ามือไปกระแทกเข้ากับสวิตซ์ของโคมไฟได้อย่างไร มีเสียงคลิกดังขึ้น แสงไฟที่ส่องสว่างสดใสก็สว่างขึ้นมา ทุกอย่างสว่างสดใส รวมไปถึงน้ำตาบนหน้าซีดเผือดของซูหน่วนหน่วน ลู่จิ่นเฉินขยับตัวเล็กน้อย ลดแรงของตัวเองลง แล้วกอดซูหน่วนหน่วนไว้ในอ้อมแขน “เขายังไม่ได้แตะต้องคุณเลยงั้นเหรอ?” เขาเอ่ยถามอย่างงี่เง่า แล้วมือก็ปลดกระดุมเสื้อท่อนบนเธออย่างไม่สุจริตใจ “ซูหน่วนหน่วน คุณรับปากได้มั๊ย ว่าครั้งนี้คุณไม่ได้โกหกผม?” ซูหน่วนหน่วนส่ายหน้าเบาๆ ลดแผงขนตาลง : “ฉันจะโกหกหรือไม่โกหกคุณมันเกี่ยวอะไรตรงไหนกัน ลู่จิ่นเฉิน คุณหมั้นแล้วไม่ใช่เหรอ?” ลู่จิ่นเฉินหัวเราะอย่างเยือกเย็นด้วยความหมายที่ไม่แน่ชัด และมือก็ยังถอดเสื้อเธอไม่หยุด ผิวขาวราวหิมะปรากฏออกมา บนนั้นยังมีลายนิ้วมือที่ยังไม่หายไปยังคงอยู่อย่างชัดเจนเช่นกัน ลู่จิ่นเฉินหายใจหนักมาก ทันใดนั้นเสียงเขาก็เปลี่ยนเป็นหม่นมืด : “ซูหน่วนหน่วน ถ้าเขายังไม่แตะต้องคุณ แล้วรอยพวกนี้บนคุณธอมาจากไหน?” ร่างกายของซูหน่วนหน่วนในปัจจุบัน มันช่างง่ายดายเหลือเกินที่จะทิ้งรอยเอาไว้ บางครั้งในตอนที่เธออาบน้ำ แล้วใช้มือหนักกว่าเดิมไปนิดหน่อย ก็สามารถทิ้งรอยฟกช้ำไว้ได้ แต่ว่าร่องรอยเหล่านี้ ในสายตาของลู่จิ่นเฉิน กลับเปลี่ยนหลักฐานว่าเธอต้องโดนชายอื่นที่นอกเหนือจากเขาแตะต้อง! ลู่จิ่นเฉินคว้าคอของเธอ ดวงตาทั้งคู่ของลู่จิ่นเฉินเป็นสีแดงก่ำ เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อย่างสมบูรณ์ เขาพูดว่า : “เขาจ่ายเงินให้คุณมากขนาดนั้น คุณย่อมที่จะทำให้เขาพอใจได้ทุกที่!” การเคลื่อนไหวของลู่จิ่นเฉินรุนแรงอย่างมาก ซูหน่วนหน่วนเจ็บมาก มันทำให้เธอเจ็บจนคุกเข่าไม่ไหวต้องปีนลงไปบนพื้น แต่ลู่จิ่นเฉินยังคงไม่ปล่อยเธอ และพูดจาดูหมิ่นใส่หน้าเธอ… “หน่วนหน่วน คุณอยู่ที่ไหน?”ทันใดนั้นในตอนนี้ที่ด้านนอกประตู มีเสียงของกู้หย่งเหลียนดังขึ้น ซูหน่วนหน่วนเหยียดตัวขึ้นอย่างตื่นตระหนก ไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่นิด “หน่วนหน่วน…” ดูเหมือนว่ากู้หย่งเหลียนจะเรียกเธออยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ ซึ่งอยู่ห่างจากเลานจ์ส่วนตัวที่เธอกับลู่จิ่นเฉินอยู่ออกไปหนึ่งเมตร ลู่จิ่นเฉินแนบไปที่ข้างหูเธอแล้วพูดด้วยเสียงเย็นยะเยือกราวกับปีศาจ “ที่แท้คุณก็ชอบที่จะให้คนฟัง เป็นพวกชั้นต่ำจริงๆ…” เขาจับแขนของซูหน่วนหน่วน บังคับให้เธอลุกขึ้น แล้วกดเธอไว้บนแผงประตู และทำในสิ่งที่เขายังทำไม่เสร็จต่อไป “ไม่เอานะ...”ซูหน่วนหว่นขอร้องด้วยเสียงที่ลดลงต่ำ เธอกลัวว่ากู้หย่งเหลียนที่อยู่ด้านนอกจะได้ยิน แต่ยิ่งเธอขัดขืนไม่ให้ความร่วมมือมากเท่าไหร่ การเคลื่อนไหวของลู่จิ่นเฉินก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น “หน่วนหน่วนเหรอ?” เสียงของกู้หย่งเหลียนเข้ามาใกล้ เขาได้ยินมันแล้ว! การรับรู้นี้ ทำให้สมองของซูหน่วนหน่วนว่างเปล่า อับอายจนอยากตาย เธอปิดปากแน่นไม่ยอมให้มีเสียงใดๆ แต่ลู่จิ่นเฉินกลับจงใจดึงมือของเธอออก การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งหนักหน่วงมากขึ้น การเคลื่อนไหวนี้ทำให้เกิดเสียงดังกว่าเดิม ซูหน่วนหน่วนกลั้นไว้ไม่ไหว ในที่สุดก็ส่งเสียงครวญครางออกมาสองสามครั้ง “หน่วนหน่วน คุณอยู่ในนั้นใช่ไหม?” เสียงของกู้หย่งเหลียนดังขึ้นข้างๆแผงประตู ซูหน่วนหน่วนกล้าตอบที่ไหนกัน ลู่จิ่นเฉินบีบคางของเธอ และเปล่งเสียงอย่างเหี้ยมโหด : “คุณตอบเขาไปสิ ซูหน่วนหน่วน ทำให้เขาได้เห็นว่า สุดท้ายแล้วคุณมันก็เป็นผู้หญิงสารเลวแบบนี้ไงล่ะ!” ซูหน่วนหน่วนร้องไห้พร้อมกับส่ายหน้า แล้วกัดริมฝีปากล่างเอาไว้ ไม่ยอมให้เสียงเล็ดรอดออกมา ดวงตาของลู่จิ่นเฉินเปลี่ยนเป็นน่ากลัวและเย็นชามากขึ้น “คุณใส่ใจเขาขนาดนี้เลยเหรอ? ยอมอดทนกัดปากของตัวเองเอาไว้ เพื่อไม่ยอมให้เขาได้เห็นว่าเธอมีความสัมพันธ์กับฉันในตอนนี้!” ซูหน่วนหน่วนไม่กล้าพูด เธอถ้าเธอคลายฟัน ก็จะส่งเสียงที่ทนไม่ไหวออกมาได้ หลังจากที่กู้หย่งเหลียนได้รู้ ไม่เพียงแค่เธอที่จะอับอาย ชื่อเสียงของลู่จิ่นเฉินเองก็จะเสียหายเพราะที่สำคัญที่สุดก็คือ ตอนนี้เขามีคู่หมั้นแล้ว… ถ้าหากคู่หมั้นของเขาได้รู้… “ถ้ายังไม่ยอมพูด ผมก็จะเปิดประตู ให้กู้หย่งเหลียนมาเห็นด้วยตาของเขาเองว่าคุณเป็นคนสารเลวแบบนี้น่ะแหละ!” ***********************************************************