บทที่ 17 เข้ามาที

บ๗ที่ 17 เข้ามาที “ทำไม? มีปัญหาเหรอ?” เธอรีบเอามือปิดปากทันที เสียงกระแทกดัง ในข้อตกลงมีเขียนบอกไว้ ในสองเดือนเธอจะต้องทำทุกอย่างที่เขาขอ ไม่งั้นจะหักเงิน “ไม่...ไม่มีปัญหาค่ะ” ชื่อก็ลงแล้ว แสร้งทำก็ได้ ยังไงซะฟางมู่ซีคงไม่ถึงกับฆ่าเธอกับเขาไปพร้อมกันหรอก เธอยังปลอดภัย ยังมีสองล้าน ร่างกายก็ปลอดภัยแถมยังมีเงิน เธอรู้สึกว่าถ้ากลางวันนั้นไม่โดนเขาใช้ประโยชน์ก็ไม่ต้องร่วมหัวจมท้ายแบบนี้ คิดได้ตอนนี้ก็หนีไม่ได้แล้ว ถอนหายใจหนึ่งเฮือก “ก็ได้” “อีกเรื่อง จากนี้เธอห้ามเรียกฉันว่าประธานเชี่ย” “แล้วจะให้เรียกยังไง?” เธอเบ้ปาก ไม่ชินปากสุดๆ “เฟยหยู่” เธอกระพริบตา นี่พูดผิดหรือเปล่า “ประธานเชี่ย มันน่าขนลุกเกินไปแล้วอ่ะ” เธอว่าเธอคงพูดไม่ออก “เวลาไม่มีคนเธออยากเรียกว่าอะไรก็เชิญ แต่ตอนที่มีคนเธอต้องเรียกแบบนั้น เอ้า ไหนลองดู” เธออ้าปาก “เฟย……เฟย……เฟย……” เธอพูด เฟย นาน ส่วนคำ หยู่ ให้ตายก็พูดไม่ออก “ประธานเชี่ยยกโทษให้ฉันเถอะ ฉันพูดไม่ได้จริงๆ” “ไม่ได้ ถ้าเรียกไม่ได้แล้วฉันจะเอาเธอไว้ทำไม?” เขาแผดเสียง เธออายหน้าแดง ลุกขึ้นนั่งแล้วมองด้านหลังของเขา ใช้เวลานานมากจนในที่สุดก็เอ่ยออกมาอย่างไร้อารมณ์ “เฟยหยู่” “เทียบกับน้ำเสียงตอนที่เรียกฉันว่าประธานเชี่ยไม่ได้เลย ช่างเถอะ ดึกแล้ว ไปนอนซะ พรุ่งนี้เธอต้องไปทำงานกับฉัน แล้วค่อยปรับตัวแล้วกัน” “อ่อ ได้” เธออยากอาบน้ำแต่ว่าเขาเจ้าของห้องเดินออกไปโดยไม่สนเธอ เธอดูการแต่งตัวของตัวเอง ก็นึกถึงรอยมือรอยเล็บของคนพวกนั้นบนตัวของเธอก็รู้สึกคันไปทั่วร่าง รู้สึกไม่ดีอย่างมาก “เฟยหยู่ คอยเดี๋ยวสิ” เพราะร้อนใจเลยเรียกออกมาได้จริงๆ อย่างน้อยๆก็เป็นธรรมชาติอยู่ “มีอะไร?” เซี่ยเฟยหยู่หันกลับมาขมวดคิ้วน้อยๆ ยัยเด็กนี่ไม่ได้น่ารักอย่างที่หมายไว้เลย เรื่องมากหน่อยๆ “ฉัน...ฉัน...” เธอก้มหน้าต่ำ เขาไม่ได้ถาม รอจนเธอพูดออกมา “ฉันอยากอาบน้ำ” ห้องน้ำไม่ได้อยู่ในห้องนอน คอนโดนี้มีห้องเดียวคือถัดจากครัว เซี่ยเฟยหยู่เลิกคิ้วขึ้น เขาเองก็ว่าจะไปอาบเหมือนกัน แต่ตอนนี้เขาโดนแย่งคิวแล้ว “ได้ งั้นเธอไปอาบก่อน” เธอวิ่งผ่านหน้าเขาไปทันที เธอสวมเสื้อผ้าของเขาดูท่าทางน่าขัน แต่เธอไม่ได้รู้ตัวเลย เธอเข้าห้องน้ำไป กวาดตามองรอบๆ ห้องน้ำของเขาดูดีมากจริงๆ ผนังเป็นกระเบื้องเคลือบสลับสีที่สวยงามเป็นประกายมันเรียบ ฝักบัวก็ดูสูงมากนอกจากนี้ยังมีอ่างอาบน้ำ เธอคิดถึงรอยเล็บพวกนั้นเธออยากล้างตัว กี่ปีแล้วที่ไม่ได้แช่น้ำในอ่าง ฮิฮิ เธอเข้ามาแล้วมันดูขาวสะอาดเลยไม่อยากเอามือไปจับ อ่างอาบน้ำสะอาดมาก ก๊อกน้ำก็เป็นแบบสวิตซ์กด แต่ว่าเธอกำลังประสบปัญหา น้ำไหลลงอ่างและล้นจนไหลออกไปเธอไม่รู้ว่าต้องปิดยังไงเลยเอามืออุบปากก๊อกน้ำไว้ทำให้เสื้อผ้าเปียก พอนึกได้ก็ร้องขอความช่วยเหลือจากคนหนึ่ง “ประธานเชี่ย เข้ามาหาที” เสียงน้ำดังมากดังนั้นเธอเลยต้องร้องเสียงสูง เซี่ยเฟยหยู่ที่กำลังดูโทรทัศน์ตกใจ เธอที่กำลังอาบน้ำรียกให้เขาเข้าไปหา? เขาลุกขึ้นแล้วเดินไป “เคอยีชิง เธอแน่ใจเหรอว่าให้ฉันเข้าไป?” คงไม่ได้เปลี่ยนใจคิดจะเชิญชวนเขาใช่ไหม? คิดไม่นึกจริงๆว่าเด็กสาวนี่จะรู้จักใช้โอกาส “อื้ม คุณรีบมาเร็วเข้า ฉันจะตายแล้ว”