ตอนที่2 โต้วเอ๋อถูกกล่าวหา

ต๭นที่2 โต้วเอ๋อถูกกล่าวหา เมื่อเฟื่องชิงเสว่อธิบายรับรองว่าไม่ได้คิดสั้น แต่เพียงปล่อยเลือดเพื่อใช่ฉุดเฉิน เฉี่ยววินถือเชื่อบ้างไม่เชื่อบางปล่อยมือลง ดูออกว่านายบ่าวคู่นี้รักกันเพียงใด จากนั้น เฟิ่งชิงเสว่ถือขวดใบเล็กที่เต็มด้วยเลือดและพู่กันด้ามหนึ่ง ใช่เลือดวาดไปทั่ว เฉี่ยววินเดินตามหลัง กลุ้มอกกลุ้มใจ คิดอยากจะถามเหตุผล แต่นายเคยบอกไว้แล้ว เป็นบ่าวที่ดี จะไม่ปากมาก เฟิ่งชิงเสว่ยุ่งมาสองชั่วยาม ไม่พบร่องรอยของไม้เสียนเฉินเลย ทำให้รู้สึกท้อเทเล็กน้อย “ราชวังใหญ่โตเช่นนี้ มีไม้มากมายสารพัด แบบนี้นี้ข้าจะหาถึงเมื่อไรกัน?กลัวไม้เสียนเฉินยังหาไม่เจอ เลือดข้าก็หมดสิ้นจนตายเสียแล้วสิ ” ต่อหน้าเสียงร้องตะโกน ฮ่องเต้เดินมาช้าๆกล่าวตอบด้วยว่าจาเชยชา“เจ้าสมควรแล้ว!” เฟิ่งชิงเสว่รีบลุกยืนขึ้น แล้วมองอวี่เหวินหลินที่กายใส่ชุดเหลืองทอง พูดกล่าวอย่างไม่เป็นมิตร “นี้มันลมพายุอะไรถึงหอบฟ่าบาทมาถึงนี้ได้เพค่ะ?” เฉียวและผู้คนในราชวังตกใจ ฮองเฮาทำกริยาเช่นนี้ คงยากที่จะได้รับการโปรดปรานจากฝ่าบาท อวี่เหวินหลินไม่เคยพบเจอหญิงที่ไม่ประจบเอาใจเขามาก่อน ต้องเข้าใจว่า ตั้งแต่เกิดมา คนรอบข้างมีแต่จะพยายามประจบเอาอกเอาใจเขา ไม่ว่าใครก็ตาม และมีความสุขกับสิ่งที่ทำ มีเพียงนาง เป็นขอยกเว้น อวี่เหวินหลินอดสงสัยไม่ได้ ว่านางไม่ใช่มนุษ์ย “มือของเจ้าเป็นอะไร?”อวี่นเหวินเดินหน้าหนึ่งก้าว จับข้อมือของนาง ดวงตาเพรียวบางจ้องมองผ้าพันแผลบนมือของนาง เฉี่ยววินรู้สึกดีใจ แท้จริง ฮ่องเต้ก็ยังเป็นห่วงฮองเฮาอยู่ นี้เป็นลางที่ดี “ไม่เป็นไร ”เฟิ่งชิงเสว่ลพยายามลองขยับเพื่อหลุดพ้นจากกำมือของเขา แต่ถึงอย่างไรก็เป็นเพียงหญิง แรงกายยังไงก็สู้ชายไม่ได้ ไร้ประโยชน์ อวี่เหวินหลินยิ้มออกยังดูถูก และกล่าวว่า ”หรือเป็นเพียงไม่ได้รับกันโปรดปรานจากข้า คิดสั้นฆ่าตัวตาย?” ใบหน้าของเฟื่องชิงเสว่เต็มไปด้วยความหมดหวัง เคยเจอคนหน้าไม่อาย แต่หน้าด้านเพียงนี้ก็เพิ่งได้พบเห็นครั้งแรก “ฝ่าบาท ในฐานะฮองเฮา หม่อมฉันมีความสงสัยอย่างยิ่งกับสติปัญญาของท่าน ”อย่างว่าวัวแรกเกิดไม่รู้จักกลัวเสือ จิ้งจอกน้อยที่เกิดและเติบโตในป่าในเขา ไม่ค่อยรู้เรื่องกฎระเบียบที่ซับซ้อนของราชวัง อวี่เหวินหลินโมโหจนเกือบเป็นลม แน่ใจหรือว่าหญิงผู้นี้เป็นองค์หญิงของแคว้นหนานเยนน?ไม่มีความเป็นผู้ดีเลยสักนิดเดียว กลับเหมือนหญิงแก่อารมณ์ร้าย “รีบแต่งตัวเร็ว เดียวตามข้าไปพบไทเฮา ”อวี่เหวินหลินเปลี่ยนเรื่องทันที และปล่อยมือของนาง สีหน้ารังเกียจ มีต่อเวลาอีกยาวไกล ผู้ชายอย่างเขา คงไม่รีบร้อนเพียงชั่วครู่นี้หรอก เฟิ่งชิงเสว่ประดับกายด้วยมงกุฏหงส์และแถบคล้องคอ ตามอวี่เหวินหลินเดินออกจากตำหนักเฟิ้งกุยอย่างสงางาม ตลอดทาง ทั้งสองไม่พูดคุยเลย หญิงบ้างคนอดบ่นไม่อยู่ แต่มิได้บ่นฮ่องเต้ที่อยู่ข้างกาย แต่ไปบ่นสาวน้อยที่นามว่าเฉี่ยววิน ที่ให้ตนใส่ชุดที่เดินลำบากเช่นนี้ ก้าวเดินแต่ละทีเยียบโดนหน้ากระโปรงทุกที อวี่เหวินหลินดูรังเกียจนางที่ซุ่มซ่ามเช่นนี้ ในใจยิ่งมั่นใจมากขึ้น หญิงผู้นี้ไม่ใช่เฟิ่งชิงเสว่แน่นอน เป็นถึงองค์หญิง เหตุใดถึงใส่สุดทางการเช่นนี้ได้ไม่คร่องเลย? ชุดมันยาวเกิน เฟิ่งชิงเสว่อยากใช่เวทมนต์เสกให้กระโปรงสั้นลงสักนิด แต่ถ้าทำเช่นนี้ก็เท่ากับบอกฮ่องเต้ว่าตนเป็นปีศาจสินะ ไม่ได้ไม่ได้ ก่อนที่จะหาไม่เสียนเฉินเจอ เธอจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงไม่ได้ ทนเถอะ ทนต่อไป บนโลกนี้ ไม่มีอะไรสำเร็จได้ง่าย。 บนคำว่าทนมีมีดเล่มหนึ่ง นี้ไง ต้องเผชิญหน้าตาต่อตาฟันต่อฟันกับฮ่องเต้อแล้ว “เฟิ่งชิงเสว่ ฝีมือยั่วยวนคนของเจ้า ไม่ค่อยเท่าไร ”อวี่เหวินหลินประคองเฟิ่งชิงเสว่ พูดอย่างเย็นชา ก้มหน้าก้มตา กลบเกลื่อนความไม่พอใจ นางรีบถอยออกจากอ้อมอกของเขา ยืนตรงละ เปิดปากพูด ”ข้าแต่ไม่ทันระวังเหยียบโดนก้อนหินก้อนหนึ่ง ถึงได้เอียงล้มลง “แก้ตัว ”อวี่เหวินหลินสองมือไขว้หลังแล้วเดินหน้าต่อ และพูดกล่าว “เมื่อถึงพระตำหนักเชียนโส้ว สิ่งที่ควรพูดก็พูด ที่ไม่ควรพูดก็อย่าพูด จำไว้ให้ดีละ ” นำเสียงหยิ่งยโส ไม่เห็นผู้อื่นอยู่ในสายตา นี้ก็คือท่าทีของกษัตริย์ เฟิ่งชิงเส่วแบะปาก ตอบกลับไป ”โปรดอภัยให้หม่อมฉันที่ปัญญาทึบ หม่อมฉันไม่รู้จริงๆ คำพูดใดควรพูด คำพูดใดไม่ควรพูด ฝ่าบาทโปรดชี้แนะด้วยเพค่ะ ” แกล้งทำตัวดี เป็นฝีมือหลักที่มีของปีศาจจิ้งจอก แต่ฝีมือนางไม่เก่งพอ ขาดอะไรบางอย่าง อวี่เหวินหลินหลับหัว เห็นเพียงฟันปากของนาง อ้าปากยิ้มแย้ม สะอกสะใจอย่างยิ่ง “ถ้าไทเฮาทำถึงแผลบนมือเจ้าโดนอะไรมา เจเาจะตอบอย่าไง?” “แน่นอนว่าต้องตอบตามจริง ”เฟิ่งชิงเสว่ตอบโดยไม่คิด “ตามจริง?ตามจริงไหน?”อวี่เหวินหลินยัดเยียด ”บอกว่าเจ้าไม่ยอมทนเหงา เลยคิดสั้น?” คำพูดของผู้หญิงคนนี้ เขาไม่กล้าเชื่อ เป็นเเพราะตัวนางมีพิรุตเยอะเกิน “ฝ่าบาท ข้าไม่ได้ฆ่าตัวตายจริงๆ ข้าสาบานตาฟ้า!” เพิ่งพูดจบ เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นบนฟ้า “เจ้าดูสิ ผู้หญิงพูดโกหก พระเจ้ายังทนดูไม่ไหว ”ทำให้อวี่เหวินหลินได้ใจยิ่งขึ้น การตัดสินของเขานั้น ยังไม่เคยผิดพลาดมาก่อน เฟิ่งชิงเสว่แค่รู้สึกโดนกล่าวหายิ่งกว่าโต้วเอ๋ออีก โดยที่ไม่รู้เรื่องเลย เหตุใดถึงกระทันหันเช่นนี้?หรือเป็นเพราะเรื่องยืมร่างกายทำให้ฟ้าโกรธคนว่า? ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ โตมาป่านี้ ยังไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าปีศาจจิ้งจอกที่ใดเคยโดนฟ้าผ่าตาย ทะเลาะกันตลอดทาง คู่กัดคู่นี้มาถึงหน้าประตูพระตำหนักเชียนโส้ว นางกำนัลข้างกายของไทยเฮาจิ่งมามา มาเชิญทั้งสองเข้าไป “ผ่าบาท เหนียงเหนียง”ไทเฮากำลังเปลี่ยนชุดอยู่ อีกเดียวก็ออกมา ” “อืม ”อวี่้เหวินหลินจูงมือเฟิ่งชิงเสว่ เดินเข้าตำหนักด้วยสีหน้าใจเย็น สิ่งจำเป็นที่ต้องทำก็ต้องแกล้งทำ ถึงแม้หญิงบางคนจะไม่เต็มใจ