ตอนที่4 เข็มใต้มหาสมุทร

ต๭นที่4 เข็มใต้มหาสมุทร ในใจเฟิ่งชิงเสว่นั้นช่างรังเกรียจ ผู้ชายเฮงซวย ใช่ความกตัญญูเป็นข้ออ้างโชยโอกาสข้าใช่ไหม? แต่ว่า นางก็อย่างเข้าใจความเหมาะสมดี ฮ่องเต้เล่นละครสมจริงเช่นนี้ ถ้านางไม่ร่วมมือแสดงออกมา ก็คงต้องผิดหวังแล้วสิ? เฟิ่งชิงเสว่ยื่นมือไปจัดเสื้อผ้าตรงอกของอวี่เหวินหลิน ท่าทีของหญิงสาวน้อย รวมกับรอยยิ้ม ตั้งใจทำเสียงสูง“ฝ่าบาทอยากหักโหมจนทำให้กายเหนื่อยล้า หม่อมฉันจะเตรียมพระกระยาหารอย่างดีรอรับเสด็จเพค่ะ” นางไม่เคยคิดมาก่อน ว่าวันหนึ่งจะพูดจาเช่นนี้ก็ผู้ชายคนนี้ได้ ตนเองยังรู้สึกเลี่ยนมากเลย จากนั้น ต่อหน้าสายตาที่อิจฉาของจิ่งมามาและพวกคนวัง ทั้งสองบอกลากันอย่างไม่เต็มใจ เฉดเช่นห่างกันเพียงชั่วครู่อย่างกับโลกจะแตกยังไงอย่างั้น เมืออวี่เหวินหลินถึงห้องพระอักษรเรื่องแรก ก็คือเรียกมหาขุนพลฉู่จิ้งหลีเข้าพบ ฉู่จิ้งหลีและฮ่องเต้อายุเท่ากัน ขุนนางเคารพมหาขุนพลแห่งแคว้น บุคลิกหล่อเหลา กริยาไม่ธรรมดา หญิงสาวเมืองกรุงหมายปองมิได้ ฉะนั้น ตามท้องถนนมีข่าวลือที่สะสมมานานสิบกว่าปี มาหาขุนพลกับฮ่องเต้คู่รักกัน ฮ่องเต้อายุเพียงนี้แล้ว แท้จริงนางในต้องมีพระสนมมากมายแล้ว กลับว่างเปล่ามาโดยตลอด บวกกับปกติจะสนิทกับมหาขุนพล ขนาดเดียวกันก็ได้อธิบายเหตุผลที่ทำไหมไทเฮาถึงได้ชื่นชอบเฟื่องชิงเสว่ มีฮองเฮาอยู่คนหนึ่ง คำล้ำลือนี้ไม่ต้องทำอะไรจบไปเอง “ข้าจะให้เจ้าไปแคว้นหนานเยนด้วยตนเอง นำภาพวาดขององค์หญิงกลับมา ” ฉู่จิ้งหลี่แปลกใจมาก “ทำไม?” “ข้าสงสัยว่านางเป็นตัวปลอม ”อวี่เหวินหลินพูดสิ่งที่คิดไว้ออกมาตรงๆ ต่อหน้าหน้าฉู่จิ้งหลี่ เขาไม่เคยปิดบัง “ตัวปลอม?เป็นไปไม่ได้มั้ง แคว้นหนานเยนยังไม่มีความกล้าพอที่จะทำกับแคว้นเสวี่ยนเย่เราหรอก นึกถึงตอนแรก เป็นฮ่องเต้ของแคว้นหนานย่นแสนอเรื่องงานแต่งเอง ”ฉู่จิ้งหลี่เป็นกลางมาก ไม่นับความสัมพันธ์ส่วนตัวเลย ถึงแม้ เขาและฮ่องเต้จะใจเดียวกัน แต่ก็อยากเอาชนะทั้งแผ่นดิน สนามรบก็เหมือนเวทีใหญ่ที่ให้เขาแสดงทุกสนามรบ เป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยม เขาไม่ชอบฆ่าคน แต่ชอบความรู้สึกที่ได้ปลอดปล่อยดเช่นนั้น ความสุขที่แลกมาด้วยหยาดเหงี่อแบบนั้น “ฮ่องเต้ของแคว้นหนานเยนไม่กล้าหรอก แต่องค์หญิงละ?ใจผู้หญิงเสมือนเข็มใต้มหสมุทร ถ้านางไม่อยากเป็นเครื่องมือในการผสานสัมพันธ์สมรถ หนีการแต่งงานก็เป็นไปได้สูง ชีเหอก็เป็นตัวอย่างให้เห็นกันแล้ว ” พูดถึงองค์หญิงชีเหอ เป็นถึงบุคคลในตำนานเลยว่าได้ นางเป็นบุตรสาวของพี่ชายฮ่องเต้ อายุสิบเจ็ด อวี่เหวินหลินกะจะให้นางแต่งงานกับบุตรชายคนโตของวี่สื่อ ที่จริงชายผู้นานก็ดีอยู่ แต่นางรังเกียจคนอื่นที่ไม่ชอบสุนัข จึงปฏิเสธงานแต่ง ปฏิเสธงานแต่งไม่ได้ผลต่อหน้าจอวี่เหวินหลิน เขามีหลายวิธีให้นางใจอ่อน แต่ก่อนจะใช้วิธีแผนการณ์ นางก็หนีไปแล้ว ใช่ เอาแต่ใจเช่นนี้แหละ หนีไปแล้ว องค์หญิงหนีไปแล้ว แน่นอนว่าวี่สื่อก็ต้องมาหาฮองเต้เพื่อขอคน เขาจะมีวิธีอันใด?คนเขาเรียกชื่อจะเอาองค์หญิงชีเหอ เขาไม่ใช่เทพเทวดา ที่จะเสกชีเหอให้เขาได้ สองฝ่ายหาทางออกไม่ได้ จนอวี่เหวินหลินทนไกล่เกลี่ยไม่อยู่ โชคร้ายเกิดขึ้นแล้ว บุตรชายของอี่สื่อเมื่อตอนขี้ม้า ไม่ระวังจนตกจากม้า จนขาพิการ และในขนาดดียวกันนั้น ชีเหอเด็กสาวดื้อคนนี้ก็กลับมาแล้ว และยังอุ้มสุนัขขาวขาวตัวหนึ่งอยู่ อี่สื่อรู้ตัวไม่มีหน้าพสานสมรส เลยถอนงานแต่งไป คราวนี้ ชีเหอก็กลับมาใช่ชีวิตอิสระอย่างสบายใจอีกครั้ง “กระหม่อมเข้าใจแล้ว ”ฉู่จิ้งหลี่ไม่อธิบายใดๆ นิสัยฮ่องเต้นางเข้าใจ แต่ไหนแต่ไรก็เชื่อแต่ที่ตนเห็น คนอื่นพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ “จิ้งหลี่ เจ้าเป็นคนไว้ใจของข้า อย่าทำให้ข้าต้องผิดหวังละ ”ไม่พูดไม่ได้ว่า ช่วงนี้อารมณ์ของฮ่องเต้เดียวขึ้นเดียวลงตลอด ถูกครั้งจะสำเร็จอยู่แล้ว แต่กลับมีปัญหา เขารองรับแรงกระทบมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว “ฝ่าบาทโปรดวางใจ กระหม่อมจะรับทำให้เร็วที่สุด จะนำข่าวดีกลับมาโดยเร็ววันแน่นอน ”เห็นหน้าอวี่เหวินหลินที่คล้ายต้นหอม ก็รู้แล้วว่าช่วงนี้อยูาอย่างทรมานเพียงใด ฉู่จิ้งหลี่รู้ใจมาตลอด กลับบ้านเตรียมของง่ายๆเล็กน้อย ก็รีบขี้ม้าไปอย่างทางแคว้นหนานเยน อวี่เหวินหลินสีหน้าเย็นชาเกินไปอย่างทางตำหนักเฟิ้งกุย เสี่ยงหลินจื่อที่อยู่ด้านหลังก้มหัวไว้ เงียบไม่ออกเสียง ฮ่องเต้นี้ช่างเหน็ดเหนื่อย จัดการราชกิจเสร็จ ยังต้องไปจัดการฮองเฮาเหนียงเหนียงที่น่ารำคัญอีก นี้เป็นคำพูดเดิมของฮ่องเต้ ไม่ใช่เสี่ยวหลินจื่อแต่งขึ้นมาเอง อวี่เหวินหลินไม่เคยคาดหวังว็นชัดเจน เขายังมีความสงสัยเล็กน้อยว่าผู้หญิงคนนี้จะวางยาพิษลงอาหาร ตอนหลังเพิ่งรู้ว่า นี้คือไทเฮาเหนียงเหนียงสั่งคนให้ส่งมา บอกว่าเห็นใจฮองเฮา อย่าให้เป็นเพราะนางทำอาหารแล้วทำมือบาดเจ็บอีก และได้ยินมาว่า ไทเฮาเหนียงเหนียงสั่งการไว้แล้ว คืนนี้ฮ่องเต้ต้องอยู่พักที่ตำหนักเฟิ้งกุย และแน่นอน นี้คือภารกิจที่แสนยากเย็น “หม่อมฉันทำไม่ได้!”หญิงบางคนโอบแขนขอฝอวี่เหวินหลินไว้ ขอร้องจน สองตามีน้ำตาขึ้น อวี่เหวินหลินดื่มเหล้าหอมหวานที่ตรงอกจนหมด กล่าวแรงๆ “เจ้าหนีไม่พ้นหรอก ” “นี้เจ้าจะจะจมตีแก้แค้นชัดๆ!”หญิงบางคนโกรธโมโหมาก ผู้ชายแสแสร้งที่ผีซ้ำด้ำพลอย ช่างรู้สึกน่ารังเกียจ “ฮ่องเต้นอนปูพื้น นี้เหมาะสมไหม?”อวี่เหวินหลิน