บทที่ 4 เคยไปมาหาสู่

บ๗ที่ 4 เคยไปมาหาสู่ ฮันอี้ผู้ขับเมอร์เซเดส เบนซ์บนทางหลวงได้เปิดหน้าต่างรถจนสุด หวังให้สายลมเย็นพัดผ่านเข้ามาในรถเพื่อดับความรุ่มร้อนในอกของเขา เยนลี่ซูผู้หญิงคนนั้น หวังจะฮุบทรัพย์สินลับหลังเขา! ความจริงแล้วเยนจื้อจงกับลูกสาวก็ทำตัวไร้ยางอายเหมือนกันทั้งคู่!! ’ฮันอี้ตราบใดที่คุณแต่งงานกับ ลี่ซู ผมจะช่วยคุณให้ผ่านพ้นปัญหาของบริษัทพ่อของคุณ’ ’พี่ฮันอี้ ช่วยฉันด้วย......’ ในหัวของฮันอี้คิดถึงเรื่องราวในอดีตและรู้สึกเหมือนมีไฟลุกไหม้อยู่ในใจของเขา ยิ่งผ่านไปเท่าไหร่กลับยิ่งร้อนแรงขึ้นเท่านั้น ห้าปีก่อน พ่อของเขาเสียชีวิตเนื่องจากอาการป่วย ทำให้การเงินของบริษัทประสบปัญหาการขาดดุลครั้งใหญ่ เยนจื้อจงถือโอกาสเวลานั้นพูดคุยกับเขา ด้วยความที่ไม่อยากให้บริษัทที่พ่อเขาสร้างมาทั้งชีวิตต้องถูกทำลาย เขาจึงตกลงรับคำขอของเยนจื้อจง แต่ไม่คิดว่าหลังจากตกลงแต่งงาน เยนจื้อจงจะทำให้บริษัทของพ่อเขาตกต่ำจนถึงขีดสุด!! ส่วนเยนลี่ซู ผู้หญิงที่เลือดเย็นยิ่งกว่าเยนจื้อจง คาดไม่ถึงว่าในคืนวันแต่งงานจะแอบออกไปหาซุนลู่ซินและผลักซุนลู่ซินตกลงจากบนสะพานด้วยมือของเธอเอง หากไม่มีคนเดินผ่านมาเห็น เขาคงไม่อาจจินตนาการได้ เยนลี่ซูโหดเหี้ยมยิ่งนัก กล้าผลักซุนลู่ซินลงจากสะพานที่สูงกว่าสิบเมตรได้อย่างไร พอเขามาถึงโรงพยาบาล ทุกอย่างก็สายเกินไป แม้ว่าซุนลู่ซินจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก แต่ในหัวใจของเธอกลับได้รับความทุกข์ทรมานอย่างมาก ถึงขั้นเป็นโรคซึมเศร้า เป็นเหมือนเด็กที่อ่อนไหวง่าย กลัวคนแปลกหน้า พูดน้อย กลัวทุกอย่างที่เป็นสิ่งแปลกใหม่...... ไม่มีอะไรที่โหดเหี้ยมได้เท่าคนในตระกูลเยนอีกแล้ว โดยเฉพาะ เยนลี่ซู ผู้หญิงที่ฆ่าคนได้อย่างชั่วพริบตา!! เสียงเรียกเข้าที่คุ้นเคยนั้นขัดจังหวะความคิดของ ฮันอี้ก่อนเขาจะกดปุ่มเชื่อมต่อเสียง ก่อนเสียงเศร้าสร้อยของซุนลู่ซินจะดังก่องอยู่ในรถ "พี่ฮันอี้...... ทำไมยังไม่ถึงอีก?" "ใกล้จะถึงแล้ว ลู่ซินอย่ากังวลใจไปเลย” เวลาเจอหน้าซุนลู่ซิน ฮันอี้จะรู้สึกผิดและเป็นทุกข์มากยิ่งขึ้น ถึงแม้เขาจะอ่อนโยน เอาใจใส่และให้ทุกสิ่งที่เธอต้องการแล้วก็ตาม หลังจากวางสายโทรศัพท์ เขาได้แวะเข้าร้านและเลือกซูชิอย่างพิถีพิถันให้ซุนลู่ซินแต่เมื่อมาถึงที่บ้านพักต่างอากาศ เขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของซุนลู่ซิน "ลู่ซิน!" เมื่อผลักประตูห้องนอนออก เห็นว่าซุนลู่ซินร้องไห้เนื้อตัวสั่นเทาอยู่ในผ้าห่ม โดยมีหลินซูเจินที่ยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่ข้างๆ "ฮันอี้ ในที่สุดคุณก็มาแล้ว" เมื่อเห็นฮันอี้ หลินซูเจินถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "คุณรู้ไหม จากเมื่อครู่ ลู่ซินก็ร้องไห้ตลอด ฉันถามอะไรก็ไม่ตอบ และยังเอาผ้าห่มมาคลุมตัว ไม่ออกมาเจอใครอีก" "เข้าใจแล้วครับ น้าหลินปล่อยให้ผมดูแลต่อเถอะ" "ฮันอี้ รบกวนคุณด้วยนะ" "น้าหลิน นี่คือสิ่งที่ผมควรทำอยู่แล้วครับ" เมื่อฮันอี้อายุแปดขวบ หลินซูเจินพาซุนลู่ซินเข้ามาอยู่ด้วย ก่อนจะแต่งงานกับพ่อของเขา หลังจากผ่านไปหลายปี แม้ว่าพ่อของเขาจะไม่อยู่แล้ว แต่ฮันอี้ก็ยังมองซุนลู่ซินและหลินซูเจินเหมือนกับญาติสนิทของเขา "ลู่ซิน ผมเอง พี่ฮันอี้" หลังจากหลินซูเจินออกไป ฮันอี้ก็นั่งลงข้างเตียงก่อนยกมือขึ้นแล้วตบเบา ๆ ตรงผ้าห่มที่ขดตัวอยู่บนเตียง "พี่ฮันอี้ -!!" ทันใดนั้น ผ้าห่มที่พันแน่นนั้นก็ถูกยกขึ้น ซุนลู่ซินร้องไห้โผเข้าหาอ้อมแขนของฮันอี้ หลังจากได้กลิ่นที่คุ้นเคย ซุนลู่ซินก็ร้องไห้ขึ้นอีกครั้ง "พี่ฮันอี้......พี่ฮันอี้......" "ว่ายังไง?" ฮันอี้จับไหล่ของเธอปลอบเหมือนเด็ก แล้วยิ้มเบาๆ "เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย หรือว่าเพราะอยากกินซูชิมาก เลยร้องออกมา?" ซุนลู่ซินส่ายหัวทันควัน แต่ก็ไม่พูดอะไร เอาแต่ร้องไห้ แต่ฮันอี้ก็นั่งปลอบอย่างใจเย็น จนเวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง ซุนลู่ซินถึงหยุดร้องไห้ ฮันอี้เปิดกล่องซูชิที่ซื้อมา ก่อนเลือกซูชิแฮมชิ้นพิเศษและป้อนให้กับซุนลู่ซิน: "อร่อยไหม?" ซุนลู่ซินพยักหน้า: "อร่อยคะ ทุกอย่างที่พี่ฮันอี้ ซื้อ อร่อยทุกอย่างเลย" "ถึงจะอร่อย แต่กินบ่อยไม่ดีรู้ไหม? ว่าคุณค่าทางโภชนาการของซูชินั้นไม่สูงมากและส่วนผสมของซูชิส่วนใหญ่ไม่ได้ปรุงสุก......" "พี่ฮันอี้ พี่รู้ได้ยังไง?" "......" ในขณะที่ฮันอี้ใช้นิ้วมือเช็ดคราบข้าวบนริมฝีปากของซุนลู่ซิน ก็หยุดชะงัก แม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็แข็งทื่อไปด้วย ไม่รู้ทำไม อยู่ๆในหัวเขาก็นึกถึงใบหน้าของเยนลี่ซู!! ’ฮันอี้ คุณไม่ควรกินซูชิตลอดเวลานะ ส่วนใหญ่ส่วนผสมในซูชินั้นไม่ได้ปรุงสุก ในระหว่างที่ทำอาจมีเชื้อจุลินทรีย์ติดอยู่ รวมถึงพยาธิต่างๆ กินเยอะอาจเป็นอันตรายต่อร่างกายได้นะ’ ก่อนหน้านี้ ทุกครั้งที่เขาทำงานล่วงเวลา เขามักจะลองท้องด้วยซูชิเสมอ และทุกครั้งเยนลี่ซูจะปรากฏตัวขึ้นที่ประตูห้องทำงานของเขา พร้อมกับอาหารมากมาย และทุกครั้งเขาชอบเอาอาหารเททิ้งต่อหน้าเธอ แต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร แถมยังคอยส่งอาหารให้เขาเหมือนเดิมเสมอ เพราะอะไร? เพราะอะไร ทำไมเขาถึงต้องนึกถึงผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้น!!