บทที่ 12 ท้อง

บ๗ที่ 12 ท้อง ฮันอี้นั่งอยู่ในรถของ หลิวหยู่หนิงและจุดบุหรี่สูบ "เรื่องที่ฉันขอให้นายหาจิตแพทย์ให้ลู่ซินนายจัดการไปถึงไหนแล้ว" หลิวหยู่หนิงที่จุดบุหรี่สูบเหมือนกัน สูบเข้าอีกหนึ่งอึกและยักไหล่: "ผู้เชี่ยวชาญทั่วประเทศของเรานี้ นายก็พาซุนลู่ซินไปรักษามาหมดแล้ว ถ้ายังคิดจะรักษาอีกละก็ คงต้องส่งไปต่างประเทศแล้วหล่ะ" ฮันอี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย: "ต่างประเทศไม่ได้" "ทำไมถึงไม่ได้?" "ลู่ซินจะมีอาการถ้าไม่มีฉันอยู่ด้วย......ถ้าส่งไปต่างประเทศ ก็มักจะถูกปาปารัซซี่ถ่ายรูปอยู่เสมอด้วย" "ถ้าอย่างนั้นก็เลื่อนขั้นให้ซุนลู่ซินเป็นคุณนายฮันสิ" หลิวหยู่หนิงเลิกคิ้วอย่างหยั่งเชิง: "ในเมื่อตอนนี้เยนจื้อจงตายไปแล้ว นายก็โอนหุ้นของบริษัทมาหมดแล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ทุกอย่างของตระกูลเยนก็อยู่ในมือของนายแล้วและเยนลี่ซูก็จะไม่มีผลอะไรกับนายอีก นายก็สามารถหย่ากับ เยนลี่ซูแล้วก็แต่งงานกับซุนลู่ซินได้ " "เป็นไปไม่ได้" ฮันอี้ยังไม่ทันได้คิดอะไรมากก็ตอบกลับไปทันควัน "ทำไมจะเป็นไปไม่ได้?" "ลู่ซินเป็นน้องสาวของฉัน" แม้ว่าซุนลู่ซินจะไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขา แต่เขาก็ไม่เคยมีความคิดเกินเลยกับซุนลู่ซิน ก่อนหน้านี้ ที่เขาคอยเป็นห่วงดูแลซุนลู่ซิน เพราะมองว่าเธอเป็นน้องสาวจริงๆ ตอนนี้ก็ยังคงเป็นน้องสาว อาจจะมีความรู้สึกผิดเพิ่มเข้าไปอีก "งั้น......เยนลี่ซูล่ะ?" หลิวหยู่หนิงแอบมองการแสดงออกของเขา: "เยนจื้อจงตายไปแล้ว ก็ถือว่าได้แก้แค้นคืนแล้ว และในตอนนั้นเยนลี่ซู ก็ไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรกับพ่อของเธอซะหน่อย แล้วทำไมนายถึงยังไม่ปล่อยเธอไปซะที? ถ้าตอนนี้นายหย่ากับเธอ เธอก็ไปได้แต่ตัว พอถึงตอนนั้นนายแค่เอาเงินของตระกูลเยนมาดูแลซุนลู่ซิน ทำอย่างนี้น่าจะทำให้ชีวิตของ เยนลี่ซูเหมือนตายทั้งเป็นมากกว่าไม่ใช่เหรอ?" "เออ......" หลิวหยู่หนิง ตั้งใจหยุดไปพักหนึ่งและพูดขึ้นว่า "บางที เยนลี่ซูพอหย่ากับนาย อาจจะได้เจอกับผู้ชายคนอื่น หรือเธออาจแต่งงานกับคนอื่นและจากนั้นก็ไม่ต้องมาวุ่นวายกับนายอีกไง......" "เป็นไปไม่ได้!" ฮันอี้ยังไม่ทันได้คิดอะไรมากก็ตอบกลับไปทันควัน คำพูดของ หลิวหยู่หนิง ทำให้ในสมองของเขาคิดภาพตามอย่างรวดเร็ว หลังจาก เยนลี่ซูหย่ากับเขา แล้วตกไปอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายคนอื่น ถ้าเย็นวันหนึ่ง เขาเห็น เยนลี่ซูกับสามีใหม่ของเธอ เดินเล่นอยู่บนถนนที่ผู้คนขวักไขว่ด้วยความรัก อยู่ๆที่หน้าอก ก็เจ็บราวกับถูกใครชกเข้าด้วยหมัด เจ็บจนพูดไม่ออก "ทำไมจะเป็นไปไม่ได้?" หลิวหยู่หนิง ต้องการรู้ว่า ฮันอี้นอกจากความรู้สึกเกลียดชังเยนลี่ซูยังมีอะไรอีกไหม แต่เมื่อเจอกับคำถามของ หลิวหยู่หนิง ฮันอี้กลับไม่สามารถตอบได้ ใบหน้าที่เริ่มเศร้าหมองขึ้นเรื่อยๆ และหน้าอกที่ถูกบีบมากขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้น ในห้องที่ห่างออกไปไม่ไกลก็มีเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้น เยนลี่ซูทำอะไรกับซุนลู่ซินอีก?! ฮันอี้ลงจากรถแล้วผลักประตูปิด ผู้หญิงน่ารังเกียจคนนั้นอีกแล้ว! "ฮันอี้" เมื่อนึกถึงคำพูดของฮันอี้ หลิวหยู่หนิงอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า "ในเมื่อนายไม่คิดจะหย่า ก็ดูแลเมียนายให้ดีๆหน่อย......" "อะไรนะ?" ฮันอี้ ที่มัวแต่กังวลเรื่องเสียงกรีดร้องที่ดังออกมาจากในบ้าน เลยไม่ได้ตั้งใจฟังที่ หลิวหยู่หนิง "ฉันบอกว่า......" หลิวหยู่หนิงถอนหายใจอย่างปวดหัว: "เมื่อตอนที่ฉันพาเมียนายไปโรงพยาบาล หมอพูดว่า......" "พูดว่าอะไร?" "เมียนาย......ท้อง" หลิวหยู่หนิงพูดจบก็ขับรถออกไป เขาไม่อยากบอกความจริงกับ ฮันอี้ จากที่คบกับมาหลายปี เขากลัวว่า ฮันอี้ จะยอมรับไม่ได้ และสำหรับ เยนลี่ซู ในฐานะที่เขาเป็นคนกลาง แค่หวังว่าเธอจะผ่านมันไปได้ด้วยดี อย่างน้อยก็ขอให้ดีกว่าตอนนี้......