บทที่ 33 ความทุกข์ทรมานที่ไม่รู้จบ

บ๗ที่ 33 ความทุกข์ทรมานที่ไม่รู้จบ เจ็บ เจ็บมากจริงๆ... ... ความเจ็บปวดแบบนี้ ราวกับว่าทุกวิทุกนาทีเป็นความทุกข์ทรมานที่ไม่รู้จบ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เยนลี่ซูถึงได้รู้สึกตัวหลังได้ยินเสียงเรียกของพยาบาล เธอลุกขึ้นนั่งอย่างสงบ ใส่กางเกงของตัวเองอย่างไม่แสดงสีหน้าใดใดทั้งสิ้น