ตอนที่ 4 โฆษณาที่ทำให้คนทั้งเมืองตะลึง

ต๭นที่ 4 โฆษณาที่ทำให้คนทั้งเมืองตะลึง ทิพานันยืมเงินกับเพื่อนสนิทของเธอ กมลา พาแม่และญาณินหาที่พักใหม่ชั่วคราว แม่และลูกสาวทั้งสามคนเช่าอพาร์ทเมนต์ขนาดเล็ก เธอเป็นหัวหน้าครอบครัว ต้องแบกรับภาระของครอบครัว โชคดีที่มันเป็นช่วงวันหยุดฤดูร้อน ไม่จำเป็นต้องไปโรงเรียน เธอลูบหัว พูดด้วยเสียงนุ่มนวล “น้องณิน ก่อนเริ่มเข้ารร. พี่สาวจะต้องหาค่าเรียนให้เธอได้แน่” ญารินกัดริมฝีปากล่างของเธอ เงียบอยู่สักพัก ทิพานันก็ออกไป เธอเป็นนักเรียนการแสดงที่ Film Academy of A City เธอเป็นนักเรียนปีสอง หลังจากวันหยุดฤดูร้อนเธอต้องการเงินอย่างเร่งด่วน เธอทำการแสดงไม่ได้ไม่เหมือนจริงนัก เธอจึงไม่ได้ลงนามบริษัทนายหน้าอย่างเป็นทางการ ตอนนี้มีรุ่นพี่คนนึงได้กลายเป็นดาราตัวน้อยในโรงเรียน เป็นที่รู้จักและแนะนำให้เธอไปออดิชั่น ถ้าเธอทำสำเร็จเธอสามารถจัดให้เธอเซ็นสัญญาได้ มันเป็นละครแนวโบราณ เธอเล่นเป็นผู้หญิงตัวเล็ก แต่ก็ทำได้ไม่ดีนัก ซึ่งผลการออดิชั่นออกมาว่า ยังไม่เหมาะกับเธอ ทิพานันไม่ได้สนใจเธอวางแผนที่จะออกไปหาโฆษณาสิ่งพิมพ์ และเธอยังสามารถเล่นบทละครเล็กๆได้ เธอเต็มใจทำตราบเท่าที่เธอจะหารายได้ได้ กมลาให้ยืมเงินจำนวนมากกับเธอ และที่เหลือคือเธอต้องพึ่งพาตัวเองเธอกำลังมองหาการสัมภาษณ์ในบริษัทจำนวนมากในไม่กี่วัน เธอต้องการโฆษณาสิ่งพิมพ์ เธอมีเพื่อนเพียงไม่กี่คนที่เธอมีความสัมพันธ์ที่ดีด้วย และเขาก็แนะนำเธอ นั่นคือบริษัทโฆษณาขนาดเล็ก ทิพานันมีความอดทนสูง ใบหน้าของเธอบริสุทธิ์และแสดงหน้าสีง่าย คุณต้องการให้เธอนั่งอยู่ท่ามกลางสายลมหรือให้เธอไร้เดียงสาก็สามารถไร้เดียงสาได้ ตอนแรกดูเหมือนว่าจะราบรื่น เธอเกือบจะได้เซ็นสัญญา แต่ในที่สุดก็ประกาศว่าล้มเหลว ทิพานันไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ ว่ามีคนคอยขัดขวางอยู่เบื้องหลัง นอกจากเดชทัต เธอก็นึกถึงคนอื่นไม่ได้เลย เดินตั้งแต่เช้า เธอวิ่งไปรอบๆ ทิพานันกำลังนั่งลงที่จัตุรัสอย่างท้อใจ เธอกินขนมปังที่ราคาถูกที่สุดเพราะเธอหิว อดีตเพื่อนที่โทรหา นอกกมลาแล้ว ก็ไม่มีใครช่วยเธอได้ ถึงช่วยได้แต่ก็ไม่สามารถช่วยเธอในการเอาชนะเดชทัต เกิดความเจ็บปวดในหัวใจ แต่ก็มีรอยยิ้มอยู่เสมอ ทิพานันเป็นผู้หญิงที่มองโลกในแง่ดีและแข็งแกร่ง รอยยิ้มของเธอเหมือนกับชื่อของเธอ เธอเก็บข้าวของและไปที่บริษัทอื่นเพื่อรับการคัดเลือก ทันใดนั้นเธอก็เห็นภาพสีบนหน้าจอขนาดใหญ่ทรงลานจัตุรัส ภาพห้องพักที่หรูหรา เตียงควีนไซส์ที่งดงาม ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง เปลือยกายครึ่งหนึ่ง ผมที่กระจัดกระจายและหมอนที่มีลักษณะคล้ายเมฆ ลายขาวดำและรอยสักรูปผีเสื้อบนไหลสีสันสดใสและสะดุดตา ซูมเลนส์ใหญ่ขึ้น สั้นมาก เป็นสิบวินาทีของโฆษณา ที่มีผู้หญิงเปลือยกายครึ้งหนึ่ง ด้วยเพลงที่ไพเราะ ในที่สุดรูปขวดน้ำหอมสี่ขวดก็ปรากฏขึ้นและมีประโยคแสดงขึ้นในเลนส์บรรทัดเดียวว่า 5203 ฉันรักคุณ มาหาฉันนะ นี่เป็นโฆษณาน้ำหอมที่สวยงามมาก ซีรี่ส์น้ำหอม Butterfly 5203 ที่ทำให้ผู้หญิงมีความสุข ด้วยผีเสื้อบนเนินไหล่ของผู้หญิง อีกประโยคเช่นนี้ มีสิ่งล่อใจ ดึงดูดผู้หญิงที่มีความคิดริเริ่มในการหาน้ำหอม โคลงสั้นๆ อย่างไม่ต้องสงสัยเป็นโฆษณาที่สร้างสรรค์มาก อย่างไรก็ตาม ทิพานันรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ผู้หญิงคนนั้นเห็นได้ชัดว่าคือเธอ นี่คือโฆษณา แต่แทรกคำนำไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ “นี่เป็นโฆษณาของคุณกรัสวัน ประธานกลุ่มบริษัทP.Q ผู้ออกแบบและถ่ายทำน้ำหอมซีรี่ย์ Butterfly 5203 ที่เพิ่งเปิดตัวไป หญิงสาว จำห้อง 5203 ได้ไหม” บางที บางคนไม่รู้ว่าประโยคสุดท้ายมีความหมายอย่างไร แต่สำหรับทิพานันมันเป็นเหมือนฟ้าร้อง คนในคืนนั้น……กรัสวัน? “ว้าว เป็นภาพที่สวยงามมาก” “ประโยคบรรทัดนั้นช่างไพเราะจริงๆ” “นี่มันไม่เหมือนโฆษณา มันเหมือน……กำลังแนะนำบางสิ่งนะ?” เสียงผู้หญิงคนนึงพูดเบาๆ “ผู้หญิงคนนั้นเกี่ยวอะไรกับโฆษณา ใครเขาทำโฆษณาน้ำหอมแบบนี้กัน?” “ถ้าพูดแบบนี้คือ มันเป็น……” สมองของทิพานั้นว่างเปล่า เดินอย่างลอยๆ ไปที่ป้ายรถเมล์