ตอนที่ 5 คุณกรัสวัน

ต๭นที่ 5 คุณกรัสวัน ณ อาคารบริษัทP.Q เลานจ์ชั้นล่าง ทิพานันนั่งอย่างอึดอัด เธอนั่งอยู่ทั้งบ่าย ใบหน้าที่ขาวซีด เธอโกรธและอยากจะฆ่าเขา กรัสวันใช้วิธีนี้จริงๆ เขาคิดจะทำอะไร? เขาไม่ได้รับความยินยอมจากเธอ สิ่งนี้ละเมิดสิทธิของเธอ มันมากเกินไป บรรทัดนั้น จำห้อง5203ได้ไหม? มาหาฉันเถอะ! เห็นได้ชัดว่ากรัสวันปล่อยให้เธอใช้ความคิดเพื่อตามหาเขา แล้วจะเกิดอะไรขึ้น เธอไม่อยากจะคิด มากเกินไป มันฉายไปทั่วเมืองเพื่อตามหาเธอ แค่คิดถึงเรื่องโฆษณานั้น เธอก็โกรธ ผู้คนสามารถมองเห็นได้ชัดว่าช่างภาพต้องการสื่ออะไร การเล่นสำนวน เธอจะไม่รู้ได้หรอ ข้างนอกฝนเริ่มตกหนัก เหมือนอารมณ์ของเธอในเวลานี้ เมื่อหมดเวลาทำงาน ผู้คนในอาคารทั้งหมดก็ออกจากอาคาร ทิพานันคิดว่าบางทีอาจจะมีลิฟต์เฉพาะหรือเดินขึ้นจากที่จอดรถได้ เธอไม่ใช่ว่าไม่อยากไปเจอเขา แต่ฝ่ายต้อนรับหญิงชั้นล่างบอกว่าเธอต้องทำเรื่องนัดพบกับประธาน และเธอก็มองด้วยสายตาที่มีเลศนัย เธอขี้เกียจเกินกว่าจะมีปัญหา ในตอนต้นของคืน ฝนตกหนัก เธอกังวลเกี่ยวกับแม่และน้องณิน เธอไม่สนใจสายฝนที่ตกหนัก วิ่งด้วยความเร็ว ไม่ได้สนใจรถที่วิ่งมาจากด้านข้าง ทิพานันตกใจมากและไม่ทันได้ตั้งตัว ผู้ชายมองดูใบหน้าของผู้หญิงที่ถูกแสงไฟสาดส่อง ในดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นมีแววตาที่เปลี่ยนไป มือจับพวงมาลัยแน่น เส้นเลือดเขียวขึ้น มุมปากที่สมบูรณ์แบบยกขึ้นทำให้เป็นส่วนโค้งที่ดูดี ทิพานันหวาดกลัวแต่ไม่มีความเจ็บปวด แต่ในใจเธอโกรธมาก เห็นได้ชัดว่ามันเป็นไฟเขียว เขาไม่รู้วิธีดูสัญญาณจราจรใช่ไหม? ทิพานันเป็นผู้หญิงที่ฉลาด พบกับแลมโบกินี่รุ่นล่าสุด เธอไม่กล้าพูดคุยกับเจ้าของรถเรื่องการจราจร สมัยนี้ต้องมีเงินถึงจะเรียกว่ากฎ เธอหันหลังและเดินออกไป เธอกลัวว่าถ้าไปช้ากว่านี้เธอจะถูกแบล็กเมล์ แลมโบกินี่ที่หรูหราที่มาจอดหยุดอยู่ข้างเธอ ชายคนนั้นเปิดกระจกรถลง เสียงที่เย็นชาของเขาดังขึ้นท่ามกลางสายฝน “ขึ้นรถ!”