ตอนที่ 10 ความอบอุ่นที่น่าหลงใหล 2

ต๭นที่ 10 ความอบอุ่นที่น่าหลงใหล 2 กรัสวันก้มลงมาตรงใบหน้าของเธอ ใบหน้าของผู้หญิงนั้นปกคลุมไปด้วยชั้นของความอบอุ่น เธอกะพริบตา เขารู้ดี ว่าเธอบริสุทธิ์เหมือนกระดาษเปล่า ในบาร์คืนนั้น รู้สึกถึงบางอย่างเข้ามาในร่างกาย เธอบอกเขาอย่างชัดเจน เธอเคยผ่านใครมาก่อน เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ กรัสวันเล่นอย่างดุเดือด แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยแตะต้องหญิงพรหมจารี คำพูดค่อนข้างจะ เขาชอบผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่า ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่เข้าใจอะไรเลย เขาไม่เข้าใจ แต่เขารู้ว่าสำหรับเธอมันคือครั้งแรก เขาต้องการที่จะโยนความคิดของเธอ เปลี่ยนความคิดนั้นเป็นรักที่ร้อนแรง แม้ว่ามันกำลังจะจบแล้ว แต่ยังคงสูญเสียการควบคุม มันอยู่นอกเหนือการควบคุม เขาเกลียดคำนั้น ตั้งแต่นั้นมา เขาก็เกลียดความรู้สึกนี้มาก อาจเป็นเพราะ ใบหน้าใบนี้…… ทิพานันไม่รู้ ที่เขาหยาบคายใส่ในวันนั้น เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดก็เพราะ เธอกำลังปีนขึ้นไปบนยอดเธอตะโกนชื่อของเดชทัต กรัสวันคิดว่าผู้หญิงที่ตะโกนชื่อชายอื่นบนเตียงของเขาแงะเขาจะทรมานเธอ …… ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีผู้หญิงมากมายมักจะอยู่ใกล้เขา ไปๆมาๆ เธอกลับเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาสนใจ มือของเขาเอื้อมไปจับส่วนล่างของเธอ ความสวยงามที่แสวงหา เข้าไปในร่างกายของเธอ ทิพานันตกใจจนกัดริมฝีปากล่างไว้ เธอตื่นตัวชั่วครู่หนึ่ง เธอมาเพื่อที่จะถามว่าทำไมเขาต้องใช้เธอเป็นตัวโฆษณา เธอนั้นเป็นคนบาป แล้วเธอกำลังทำอะไรอยู่ในตอนนี้ เธอหดตัวเพื่อซ่อนตัวจากกรัสวัน เขาจับเอวเธออย่างหยาบโลน ดวงตาสีเข้มก้มลงมองใบหน้าขาวของเธอ ทิพานันไม่รู้ว่า ท่าทางแบบนี้ทำให้ชายคนนี้รู้สึกถึงใจของเธอ “ไม่เอา!” สะบัดมือของเขาออกไป ทิพานันตะลึงและจับที่เขี่ยบุหรี่ที่วางไว้ข้างๆ แล้วฟาดไปยังหัวของกรัสวัน กรัสวันจับข้อสือของเธอแล้วสะบัดออก ทิพานันเจ็บและก็มีเหงื่อไหล ที่เขี่ยบุหรี่ตกลง เขาเหมือนดั่งไฟ และพร้อมบ่มเธออย่างเย็นชา เธอคิดว่าเธอคงทนไม่ได้ เขาไม่ได้เสียหาย ทันใดนั้นเธอรู้สึกทั้งอายทั้งโกรธ ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมา “คุณปล่อยฉันไปนะ ไอ้!” เขามองมาที่เธออย่างเย็นชา ดูท่าทางที่แข็งแรง ทิพานันมีนัยน์ตาสีแดง มือที่กำข้อมือของเธอเริ่มคลาย พิงกายลงมา เขาจูบปากของเธอ มันช่างอ่อนโยนและเอ้อระเหย ร่างกายของเธอผ่อนคลายมากขึ้น ทิพานันไม่เคยพบความเปลี่ยนแปลงเป็นความแข็งแกร่งดั่งเช่นเขา เป็นผู้ชายที่ดูไม่แน่นอน “เรียกชื่อของฉัน” เสียงของเขาดูเหมือนจะสับสน มันฝังอยู่ในหูของเธอ ทิพานันรู้สึกตัวเบา กรัสวันกระซิบข้างใบหูของเธอ เธอสั่นมากขึ้น ผู้ชายคนนี้สั่ง “เรียกชื่อของฉัน”