ตอนที่ 12 เขากำลังดูใคร

ต๭นที่ 12 เขากำลังดูใคร ความเจ็บปวดนี้ ความรู้สึกที่ถูกจูบของทิพานันมันเริ่มแนบแน่นด้วยความเร็วแสง เธอเริ่มตระหนักได้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันไม่ดีนัก ทำไมเธอถึงนอนหงายเปลือยกายให้ผู้ชายที่เคยเห็นหน้าเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แถมยังโดนขึ้นๆ ลงๆ อีก? ผู้ชายคนนี้มีความรุนแรงอย่างยิ่ง ทิพานันรู้สึกโกรธ ผลักให้ริมฝีปากของกรัสวันที่อยู่ตรงซอกคอของเธอไปยังหน้าอก การจูบที่ฟุ้งซ่ าน หัวเข่ายกขึ้น ตรงไปที่ส่วนน้อยกลางระหว่างขา กรัสวันสบถเสียงดัง “Shit!” กรัสวันควบคุมร่างกายส่วนล่าง อารมณ์วิบวับได้นำประกายไฟ ทิพานันถูกมอง เธอตัวแข็ง ไปครู่หนึ่ง ลืมไปว่าชุดคลุมถูกโยนออกไปโดยเขาแล้ว ตัวเองไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย ลมหายใจของกรัสวันแข็งแกร่งเกินไป เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ ทิพานันยื่นมือไปเอาชุดคลุมเพื่อปกปิดร่างกายของเธอ กรัสวันคว้าตัวเธอไว้ ทั้งสองคนกลิ้งไปบนพรมด้วยกัน ชายคนนั้นกดข้อมือของเธออย่างรุนแรง ทิพานันโกรธ เธออยากจะเอาหัวโหม่งเขาเหมือนที่ เดชวิด เบ็คแฮม โหม่งลูกบอล แต่เธอคิดได้ว่าหัวของกรัสวันหน้าจะแข็งกว่าหัวของเธอ เธอคงจะหัวแตกเลือดไหล “คุณกรัสวัน ฉันจะฟ้องคุณ ข้อหาข่มขืน!” ทิพานันพูดจบสติของเธอก็หมดไป เขาจึงไม่มีทางเลือกพูดออกจากปาก “ไม่สำเร็จ!” กรัสวันมองใบหน้าของเธออย่างไม่แสดงออก จากนั้นเขาก็ดำเนินการต่อไป “คุณฟ้องผมไม่ได้ ค่าจ้างทนายของคุณยังไงก็ต้องตกอยู่ในกระเป๋าตังผม” ทิพานัน “……” คุณยังแข็งแรงอยู่นิดหน่อยใช่ไหม? โดนเขากดทับอยู่ น่าอายเกินไป เธอไม่มีอะไรปกปิดเลย แต่เขากลับแต่งตัวดูดียิ่งนัก อารมณ์เพิ่มเป็นสองระดับ ความคมชัดนี้ เธอรู้สึกเหมือนตัวใหญ่เท่ากับหมาป่าในหนูน้อยหมวกแดง มองกรัสวันที่แต่งตัวอย่างเรียบร้อย เธออยากจะบอกเพียงคำเดียว ดุจสัตว์ที่สวมมงกุฎ เธอเตะอย่างหนักเข้าที่น้องชายของเขา ทั้งดุเดือดทั้งรุนแรง เพื่อต่อต้านหมาป่าอย่างเขา เขาครางด้วยความเจ็บปวด แต่ทำไมเขายังกระตือรือร้นอยู่ น้องชายของเขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรอ？ ทิพานันรู้สึกตกใจกับความคิดของเขาเอง “อย่าขยับ!” เขาตะโกน ทิพานันจึงฟังเขา เธอดิ้นรนมากขึ้นตำแหน่งนี้มันไม่เหมาะสมจริงๆ เธอยังไม่มีความกล้ามากนัก นี่มันไม่เหมือนกับคืนนั้น ตาของกรัสหม่นลงไปทีละน้อย “ดูเหมือนว่าคุณต้องการที่จะยั่วฉัน” ทิพานันหยุดการเคลื่อนไหวไปสักครู่หนึ่ง เธอแข็งเหมือนปลาที่ตายแล้ว “ดีมาก” กรัสวันพึงพอใจ เขาเฝ้ามองเธออยู่ เหมือนกับการค้นหาบางสิ่งบนใบหน้าของเธอ เขาคิดถึงอะไรอีก มือของเขาลูบที่ใบหน้าของเธอเบาๆ เป็นคำถามที่อธิบายไม่ได้ของทิพานัน มันคือความกลัวอย่างแน่นอน บรรยากาศช่างอบอุ่น ร่างกายของเขามีกลิ่นอ่อนๆ ของดอกแมกโนเลีย เธอไม่รู้ว่าคือน้ำหอมอะไร เป็นหอมที่สัมผัสด้วยความเย็น เหมาะมากสำหรับเขา เขามองผ่านเธอ มองใคร? กรัสวันมีความโหดเหี้ยมอย่างไม่น่าสงสัย ในเวลานี้ ความเย็นชาของเขาค่อยๆลดลงอย่างอ่อนโยน มันก็เพียงพอแล้วหากเขาคือสุภาพบุรุษที่อ่อนโยน ร้อนแรง ดุจสัตว์เลี้ยง ความกังวลใจของทิพานันเกิดอาการแตกต่างออกไป เขากำลังมองใครอยู่? ทิพานันมีความตระหนักในตนเอง ว่าไม่ใช่เธอ