บทที่ 8 ทำลายอย่างไม่หยุดพัก

บ๗ที่ 8 ทำลายอย่างไม่หยุดพัก เด่นภูมิ ลูกชายคนเล็กของ บริษัทบลูบิค เนื่องจากเป็นทารกคลอดก่อนกำหนด สุขภาพจึงไม่ค่อยดีตั้งแต่เกิด ป่วยง่าย แล้วต่อมาเขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคหัวใจที่เป็นมาแต่กำเนิดในอายุหนึ่งขวบอีก เขาไม่สามารถออกกำลังกายหนักได้ตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก เป็นคนสุภาพ มารยาทดี นิสัยอ่อนโยน สุภาพบุรุษแท้ๆ เด่นภูมิใส่ชุดนักศึกษาสีน้ำเงินเข้มเรียบร้อย เดินไปที่หน้าคะนึงจิตพร้อมกับยิ้มอย่างเป็นมิตรและพูดว่า "อาจารย์ คุณเรียกผมมาหรือ?" ในวันนี้ คะนึงจิตเจอแต่นักศึกษาที่ดื้อซน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบนักศึกษาที่น่ารักเช่นเด่นภูมิ น้ำตาเกือบจะไหล ความประทับใจแรกของเด่นภูมิยิ่งดีร้อยเปอร์เซ็นต์ทีเดียว ถ้าจะเปรียบเทียบกับจตุภูมิ ก็คือคนหนึ่งในสวรรค์ คนหนึ่งในพื้นดิน แตกต่างกันมากๆ เพราะความรู้สึกดีที่มีต่อเด่นภูมิในใจ เสียงคะนึงจิตจึงอ่อนโยนขึ้นอย่างไม่รู้ตัว " คุณเป็นหัวหน้าของห้องเราใช่ไหมคะ" “ใช่ครับ มีอะไรให้ช่วยไหมครับ” เด่นภูมิไม่ได้ตื่นเต้นเพราะได้เจออาจารย์ที่ปรึกษาคนใหม่ ยังคงสุภาพและใจเย็นเหมือนเดิม ดูกิริยาท่าทางสุภาพเรียบร้อยของเด่นภูมิ คะนึงจิตเพิ่มคะแนนให้กับเด่นภูมิในใจอยู่เรื่อย ๆ "ไม่มีอะไร อาจารย์แค่อยากรู้จักนักศึกษาในห้องเราเฉยๆ" ชั้นปีที่สามของมหาวิทยาลัยRoyalมีเพียงหกห้องเสมอ ห้องเจ็ดนี้สร้างขึ้นในภายหลังซึ่งเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นห้องพิเศษ ปัจจุบันมีนักศึกษาเพียง 20 คน ในอดีต เมื่อนักศึกษาห้องพิเศษยังอยู่ในห้องอื่น ๆ เนื่องจากเงื่อนไขดีเด่นและฐานะครอบครัวที่สูงของพวกเขา ทุกคนก็เอาแต่ใจอยู่แล้ว การที่รังแกเพื่อนร่วมห้องเป็นเรื่องธรรมดามาก ฝ่ายมหาวิทยาลัยกลัวว่านานแล้วจะเกิดเรื่องใหญ่ จึงตัดสินใจจัดตั้งห้องพิเศษขึ้นในปีที่แล้วเพื่อนำบุตรของคนร่ำรวยเหล่านี้มารวมกัน หลังจากรวบรวมข้อมูลเข้าด้วยกันแล้ว คะนึงจิตได้สรุปจุดพิเศษของห้องนี้นั่นก็คือพวกเขาต่างก็ติดโรคเจ้าชายเจ้าหญิง คิดว่ามหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นของพวกเขาและพวกเขาก็อาละวาดอยู่ตามใจ คะนึงจิตเกิดในครอบครัวทั่วไป ไม่ชอบพวกเศรษฐีที่มีนิสัยไม่ดีซึ่งชอบเอาแต่ใจตัวเองและรังแกคนอื่นมากเลย ดังนั้นเธอสาบานที่จะ "กำจัด" พวกเขาอย่างสิ้นเชิง การจัดตั้งห้องพิเศษนี้มีข้อดีและก็มีข้อเสีย ข้อดีคือนักศึกษาธรรมดาเหล่านั้นได้รับสันติสุข ข้อเสียคือไม่มีใครสามารถควบคุมนักศึกษาห้องพิเศษนี้ได้ คะนึงจิตเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาคนที่ห้าแล้วจนถึงปัจจุบัน นักศึกษากลุ่มนี้ทำลายระเบียบห้องเรียนเสมอ และอาจารย์เหล่านั้นก็ไม่กล้าทำผิดใจพวกเขาเพราะกลัวภูมิหลังของครอบครัวของนึกศึกษาห้องนี้ จนถึงขณะนี้ไม่มีอาจารย์กล้ามาสอนพวกเขา คะนึงจิตในฐานะอาจารย์ที่ปรึกษาไม่เพียงแต่รับผิดชอบหน้าที่ของอาจารย์ที่ปรึกษาอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอาจารย์ประจำชั้นและอาจารย์ผู้สอนในแต่ละวิชาด้วย โชคดีที่คะนึงจิตเป็นนักเรียนที่ดีตั้งแต่วัยเด็ก สำหรับแกะดำเหล่านี้ นักศึกษาพิเศษที่ไอคิวยังอยู่ในระดับประถมศึกษา สำหรับเรื่องการจัดเนื้อหาการเรียนการสอนของพวกเขา ของกล้วยๆเท่านั้นเอง