บทที่ 22 เป็นไข้

บ๗ที่ 22 เป็นไข้　　 “เป็นไข้หรือเปล่า?” เกาบิงหลงยื่นมือของเขามาบริเวณหน้าผากเหอมั้นซิน ตอนนี้ยิ่งแล้วใหญ่ อยากจะยื่นมือมากันมือเขาไว้แต่กลับไม่มีแรง ยังดีที่เขาแตะสักพักแล้วดึงมือออก “ร้อนจริงด้วย! ไปโรงพยาบาลเถอะต้องมีไข้สูงกว่า 39 แน่” ดู้หยุนฮุยมองเห็นมือของเขายื่นมาทา