ตอนที่ 4 สารเลว

ต๭นที่ 4 สารเลว อาริยาไม่พูดอะไรเลย ถือโอกาสที่เขากำลังถอดเสื้อนั้น เธอก็รีบลุกตัวขึ้น แต่แล้วขาเธอก็ยังถูกกดโดยเขา เขาผลักเธอลงบนเตียงอย่างง่ายดายอีกครั้งและพูดด้วยเสียงทุ้มว่า"เธอดูที่นี่สิ เมื่อเห็นก็อาจเชื่อว่าฉันอาจฆ่าเขาได้หรือไม่" เธอเห็นหน้าอกของเขาไปตามทิศทางที่เขาชี้ เริ่มต้นจากคอไปจนถึงเอวนั้นปกคลุมไปด้วยรอยแผลเป็นหนาแน่นขนาดใหญ่และขนาดเล็ก เธอตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ ขนหัวเธอลุกโชนไปหมด เขาเป็นใครกันแน่? "เธอเห็นไหม?ฉันเป็นคนที่ผ่านอะไรมาเยอะ ฉันไม่กลัวความตายด้วยซ้ำ ถ้าเธอไม่ยกตัวเองให้ฉันในคืนนี้ ฉันจะฆ่าเขาในวันพรุ่งนี้เสีย" อาริยาตกใจรอยแผลของเขา นี่มันไม่ใช่เรื่องตลกเลย บาดเจ็บเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่ไม่กลัวความตาย ใครก็ตามที่กระทำผิดต่อคนๆนี้จะโชคร้ายแน่นอน "ทำไมต้องเป็นฉัน"เธอถามอย่างดื้อรั้น “ฉันเคยบอกแล้ว เพราะฉันตกหลุมรักเธอ ฉันไม่สามารถทนได้ หากเขาได้ครอบครองเธอก่อนฉัน!” ดวงตาของเขาไม่ได้บ้าคลั่งเหมือนกับคำพูดของเขา แต่เธอก็ยังคงหวาดกลัว ตอนนี้เธออยู่ภายใต้การควบคุมของเขา เธอจะหนีไปได้อย่างไร? เธอคิดว่า คนที่เข้าในสถานการณ์ปัจจุบันได้ถึงเป็นคนฉลาด จัดการกับคนเหล่านี้ควรต้องใช้ไม้อ่อน "นายตกหลุมรักฉันจริงเหรอ?"เธอทำหน้านุ่มนวลลง และถามอย่างลองใจ "เธอว่าไงล่ะ มิฉะนั้นแล้วทำไมฉันถึงเพิกเฉยต่อภราดรภาพของเพื่อนรักล่ะ?" นั่นสิ เธอไม่สามารถคิดเหตุผลได้ แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกถึงความรักที่เขาพูดนั้นเลย “ ถ้านายชอบฉันจริงๆ และรักฉันจริงๆ ฉันขอขอบคุณนายมาก! แต่นายเคยได้ยินประโยคนั้นหรือไม่ ถ้าคุณชอบใครสักคนและเธอไม่ชอบคุณ คุณควรมองเธอห่างๆและทำให้เธอมีความสุข ใช่มั้ย?" จิรายุหัวเราะซึ่งทำให้ประสาทที่ตึงเครียดตลอดของอาริยาคลายตัวลงเล็กน้อย "ใช่!" อ่า มีร่องรอยของความปีติยินดีในใจของเธอผุดขึ้น "นายจะปล่อยให้ฉันไปใช่มั้ย?ขอบคุณมาก!ขอบคุณนายมากๆ!ฉันขอโทษสำหรับคำที่ไม่เหมาะสมของฉันตอนเมื่อกี้นี้ ฉันขอโทษจริงๆ ฉันว่าฉันคงเข้าใจนายผิด"เพื่อที่จะหนีให้เร็วที่สุด อาริยาคิดมีอะไรดีก็พูดออกมาให้หมด "เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่มีเจตนาอยากปล่อยให้เธอไปเลยเธอพูดถูก แต่ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ดีมโหฬารแบบนั้น" อาริยารู้สึกว่าตนถูกหลอกโดยเขา เลยโกรธมากจนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร "สารเลว คนไร้ยางอาย เศษสวะ! ไสหัวไปไกลๆเลยนะ!"เธอกัดฟันกรอดและตะโกนใส่ หาดมีมีดคงจะเอามาฟันเขาทันที "ดูสิ นี่ถึงจะเป็นเธอ ฉันชอบที่เธอแสดงให้เห็นฟันน้อยๆของเธอ เสียงโหยหวนเหมือนหมาป่าตัวเมีย ฉันคิดว่าตอนเธออยู่บนเตียง ต้องเร่าร้อนแน่ๆ จะต้องเก่งมากกว่าผู้หญิงที่ให้บริการพวกนั้นอย่างแน่นอน!" "เขาพูดพร้อมกับปล่อยลมหายใจของเขาลงบนใบหน้าของเธอ "ถุย!คนไร้ยางอาย!คนอุจาด!ปล่อยฉันไปนะ ช่วย....."คราวนี้เสียงของเธอถูกปิดปากทันทีทันใดด้วยปากของเขา เธอจะปล่อยให้เขาจูบเธอได้อย่างไรกัน เธอกัดริมฝีปากของเขาโดยไม่ลังเลใจเลย เลือด เธอได้กลิ่นเลือดจากในปากของเธอ กลิ่นเลือดทำให้เธอรู้สึกได้แก้แค้น เธอก็กัดลงไปอย่างเต็มแรง ถ้ากัดริมฝีปากของเขาขาดได้คงกัดไปแล้ว บางทีเขาอาจจะพูดถูกเธอเป็นหมาป่า เวลาปกติจะเชื่องจนทำให้คนดูความอันตรายนั้นไม่ออก แต่จริงๆแล้ว สายเลือดในตัวของเธอก็ยังคงหลั่งไหลไปด้วยความป่าเถื่อนของคนเหนือ แน่นอน นี่ทำให้เขาเจ็บ แต่มันไม่สำคัญสำหรับเขาที่คุ้นเคยกับการบาดเจ็บมานับไม่ถ้วน แทนที่เขาจะสละเธอทิ้งเขากลับจูบเธอแน่นขึ้นใกล้ชิดขึ้น ในเมื่อเธอกัดริมฝีปากล่างของเขา เขาก็เลยยื่นลิ้นเลียริมฝีปากบนของเธอ จูบนี้ช่างฝีมือดีจนเธออยากเมินนิ่งเฉย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้