ตอนที่ 5 อยากฆ่ามันซะ

ต๭นที่ 5 อยากฆ่ามันซะ "สารเ......" นี่ทำให้เธอรู้สึกละอายใจ เธอหาโอกาสที่เหมาะเจาะ แล้วกัดลิ้นของเขาทันทีที่มีโอกาส ขบฟันให้เต็มกำลังทั้งหมด เมื่อกลิ่นเลือดแรงขึ้น ในที่สุดเขาก็ชักจะเริ่มเจ็บปวด ทำเสียงเจ็บ "ซี๊ด!" แล้วเขาก็ปล่อยเธอไป เขามองเธอ เธอก็มองเขา และทั้งคู่ต่างก็มีเลือดที่ริมฝีปาก "ปล่อยฉันนะ! ไอ่สารเลว! คนอันธพาล!" จิรายุหัวเราะเบาๆ และปล่อยเธอไปทันที ในที่สุดอาริยาก็ถูกปล่อยตัวแล้ว เธอลุกขึ้นจากเตียงทันที และรีบไปที่ประตูทางออก "เพราะฉันชอบเธอ อาริยา ดังนั้นฉันจึงให้โอกาสเธอเลือก"คำพูดของเขาดังขึ้นจากข้างหลัง เธอจึงยืนนิ่งแล้วสูดลมหายใจลึกจากนั้นก็มองย้อนกลับไปข้างหลัง เกรงว่าหนีไปตอนนี้ หลังจากนั้นอาจมีปัญหาถึงพิชัย พอเธอหันหัวกลับไปมอง เธอก็ตกใจกับสิ่งที่เห็น เมื่อกี้เธอลุกจากเตียงในเวลาอันสั้นยังไม่มีอะไร แต่พอหันไปดูก็เห็นว่ามีมีดที่แหลมคมเล่มนึงโผล่อยู่ในมือของเขา "คุณต้องการทำอะไรกันแน่?"เธอคิดว่าเขาเปลี่ยนใจแล้ว ตอนนี้ต้องการจะฆ่าเธอ "ที่รักเธอมีสามตัวเลือก: 1.เธอกลับบ้านไปเลย แล้วพรุ่งนี้ฉันจะจบชีวิตพิชัยด้วยมีดนี้ 2.เธอฆ่าฉันตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ด้วยมีดเล่มนี้ในเวลานี้ 3.เราหลีกเลี่ยงฉากนองเลือดนี้ซะ แล้วมาใคร่รักดูใจกัน ฉันขอแนะนำให้เธอเลือกข้อสุดท้าย มันจะได้มีความสุขกันทุกคน! " จิรายุถือใบมีดที่คมแหลมนั้น ขณะที่เอานิ้วเกาไปมาบนนั้น แล้วที่ค่อยๆยื่นข้อเสนอ ขณะนี้เธอเกรี้ยวโกรธมาก เธอมองเขาอย่างเย็นชา อยากจะหันหลังกลับและไม่สนใจคำพูดที่แลดูบ้าบอของเขา แต่เธอรู้ว่าเขาไม่ได้อยากจะจะปล่อยเธอไปอย่างง่ายดาย ทว่าเขาปล่อยเธอไป ก็คงจะไม่ปล่อยให้พิชัยไป ในเมื่อเขากล้าที่จะหลอกเธอออกมาแบบนี้ ก็แปลว่าเขาไม่กลัวเธอจะไปบอกพิชัย ซึ่งก็หมายความว่าเขาไม่กลัวที่จะฉีกหน้ากับใคร บ้าชะมัด เธอเกลียดรูปลักษณ์ได้ใจของเขา อัธพาลร้ายคนนี้ไม่คู่ควรเป็นเพื่อนกับพิชัย ใช่แล้ว เธอรักพิชัย จะเป็นจะตายก็รัก เพื่อพิชัยแล้ว เธอควรฆ่าเจ้านี้ซะเดี๋ยวนี้เลย ให้ขยะแบบนี้หายไปจากโลกนี้ดีเสียกว่า พอนึกถึงสิ่งนี้ เลือดเธอก็ขึ้นหน้าอีกครั้ง เธอวิ่งไปข้างหน้าแล้วชิงมีดของเขามา นี่เป็นสิ่งที่จิรายุคาดไม่ถึงในขณะที่ยังอึ้งอยู่นั้น มีดก็ได้อยู่ในมือเธอแล้ว "ฉันจะฆ่าแก!" อาริยา พูดอย่างดุเดือด พอกำมีดไว้แน่นแล้วแทงที่หน้าอก ในเวลานี้เธอไม่กลัวความตาย เธอไม่กลัวอะไรเลย และไม่ต้องการนึกคิดอะไร เธอแค่อยากจะฆ่าเขา เสียดายที่กำลังเธอมีไม่มากพอ มีดแทงเข้าไปเพียงเล็กน้อย แต่เลือดยังคงนองไหลออกมาจากที่จุดที่แทงเข้าไป "อาริยา เอาแรงกว่านี้! ตายต่อหน้านารี จะกลายเป็นผีก็ยอม!" จิรายุนั้นดูเหมือนคนบ้าและเขายังยิ้มออกมาอีกด้วย คราวนี้ เธอวางมือทั้งสองไว้บนที่จับมีด และกำลังจะกดลงไป แต่แล้วจิรายุพูดขึ้นไม่กี่คำ"โอ้! สงสารพ่อแม่ของเธอจริงๆ" ดวงตาของเธอแดงก่ำด้วยโทสะ มือของเธอสั่นด้วยความขุ่นเคือง แต่คำพูดของเขาก็ทำให้เธอคลายแรงลง ความยากลำบากของพ่อแม่ ความยากลำบากในตอนที่ร่ำเรียนมาหลายปีนี้ และความโศกเศร้าของพ่อแม่ที่ต้องส่งเสียลูกทั้งๆที่แก่แล้ว เธอก็เริ่มลังเลใจ ไม่ ไม่ควรเสี่ยงอนาคตทั้งหมดเพื่อคนแบบนี้ ถ้ามันพัง ชีวิตของพ่อแม่เราก็พังไปด้วย มือทั้งสองของเธอก็ออกแรงดึงมีดออกมา แล้วโยนมันลงไปตรงพื้น ชัย ทว่าคุณตายจากไป ฉันต้องอยู่ยังไง พ่อแม่คุณต้องอยู่ยังไง ฉันรักคุณ คุณต้องรู้ว่าฉันให้เขา ก็เพราะว่าฉันรักคุณ เธอปิดตาของเธออย่างแน่นหนา กัดฟันกรอด บีบให้น้ำตาที่จะออกนั้นกลับคืนไป และยื่นมือไปทางซิปกางเกงยีนส์ของเธอ