ตอนที่ 11 หลบเจ้าบ่าวในคืนแต่งงาน

ต๭นที่ 11 หลบเจ้าบ่าวในคืนแต่งงาน เจ้าสาวร้องไห้ออกมาแล้ว ผู้คนที่อยู่ข้างในประตูก็เลยเล่นอีกเดี๋ยวเดียว ถึงปล่อยให้เจ้าบ่าวเข้ามา ในที่สุดพิชัยก็ได้พบเห็นเจ้าสาวของเขาในวันนี้ เธอสวยมาก สวยจนเขารู้สึกปลื้มปีติอย่างยิ่ง ยิ่งมาเห็นที่เธอร้องไห้ ก็ทำให้เขาใจอ่อนจนเจ็บจี๊ดในใจ พอเขาเห็นพ่อแม่เจ้าสาวกำลังยืนกลั้นน้ำตา ก็รีบไปหน้าพวกท่านเพื่อสัญญากับพวกท่านว่าตนจะรักอาริยาตลอดชีวิต ให้พวกท่านโปรดมั่นใจในตัวเขา เจ้าบ่าวเล่นกันในนั้นสักพัก ก็ให้ฐิติอุ้มอาริยาขึ้นรถ ในระหว่างทางเจ้าบ่าวกุมมือเล็กๆของเจ้าสาวไว้แน่นตลอด จิรายุนั่งข้างคนขับ วินาทีที่พบกับอาริยาเขาก็ไม่แสดงท่าทีอะไรแปลกๆ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในเมื่อคืน กระบวนการของงานแต่งงานทั้งหมด จิรายุยุ่งอยู่ตลอด ยังช่วยพิชัยดื่มไปหลายแก้ว วันนี้ทั้งวัน อาริยารู้สึกว่าใบหน้าของเขายิ้มจนแข็งชาไปหมด แต่ไม่ว่าเขาจะยิ้มแค่ไหน ก็ยังคงซ่อนความกังวลในใจนั้นเอาไว้ไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นจิรายุเข้า ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกหนักหน่วงใจจนไม่สามารถสงบลงได้ มันมีทั้งความหวาดกลัว และความเกลียดชังที่เข้าถึงกระดูกดำ ส่วนพิชัยคงมีความสุขและตื่นเต้นมาก บวกกับอาริยาปกปิดได้แนบเนียน ทำให้เขาไม่สังเกตความผิดปกติของเธอ หลังทานอาหารเย็นเสร็จ เพื่อนนักเรียนและเพื่อนร่วมงานในวัยรุ่นกระทงทั้งหลายก็โห่ร้องเพิ่อให้คู่บ่าวสาวเข้าเรือนหอ แต่จิรายุหยุดพวกเขาไว้ "พอแล้ว ปล่อยพวกเขาไปเถอะ ชัยเองก็อยากเขาเรือนหอใจจะขาดตั้งแต่เช้าแล้ว！” จิรายุหยอกล้อ แต่กลับใช้สายตามองอาริยาอย่างเย็นชา "ก็นั่นน่ะสิ พี่น้องทั้งหลาย ปล่อยพวกเราไปเถอะ ฉันจะเข้าเรือนแล้ว!" พิชัยไม่รู้สึกกระดากใจเท่าไร หลังจากพูดจบ เขาก็ก้มตัวอุ้มอาริยาที่กำลังหวาดกลัวอยู่นั้น แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน ความวุ่นวายทั้งหมดก็ได้สิ้นสุดลงในที่สุด พิชัยก็มีโอกาสได้มองดูเจ้าสาวที่น่ารักของเขาดีๆเสียที และจะได้จูบเธอ "อาริยา! ฉันรักคุณ! ฉันจะรักคุณตลอดไป!" เขาพูดด้วยความรักใคร่อีกครั้ง มองไปที่ดวงตาสวยงามกลมๆและใบหน้าเล็กๆที่ถูกแต่งอย่างเงางาม ตาของเขาเต็มไปด้วยความรักใคร่และความปรารถนา ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง พวกเราจะได้มีกันและกันเสียที เขาคิดในใจอย่างเงียบๆ และลดหน้ามาจูบที่ปากเล็ก ๆ ของเธอ ปกติเธอชอบจูบของพิชัย แต่ในคืนวันแต่งงานนี้ การเข้าใกล้ของเขานั้นกลับทำให้เธองุ่มง่ามเล็กน้อย แทบจะตามด้วยสัญชาตญาณ เธอก็หันหน้าหนี "อาริยา คุณเป็นอะไรเหรอ?" พิชัยรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย ทำให้เขาตัวแข็งทื่อไปเลย เขาเพิ่งสังเกตว่าเธอดูเหมือนจะกลุ้มใจเล็กน้อย "ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว ไม่เคยแต่งหน้ามาก่อนเลย อย่าพูดถึงความอึดอัดเลย คาดว่าวันนี้โดนฝุ่นมาเยอะ คุณก็ไม่กลัวสกปรกเลยนะ"อาริยาฝืนบีบรอยยิ้ม และพูดน้าเสียงสบายๆ "ก็จริง ไปกันเถอะ ไปอาบน้ำด้วยกัน!" น้ำเสียงของเธอ ทำให้เขาโล่งใจ "อย่าเลย ฉันจะไปคนเดียว คุณรอฉันเสร็จแล้วค่อยอาบ" พอพูดจบ เธอก็หยิบชุดนอนในตู้เสื้อผ้าออกมา แล้วถือไว้ในมือ ก้มหัวลงหลบหน้าและเดินไปทางประตู พิชัยเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าโดยไม่กี่ก้าว พร้อมหยิบกางเกงขาสั้นออก แล้วตามเธอไป "ฉันแค่อยากไปอาบน้ำกับภรรยาของฉัน!" พิชัยพูดพร้อมกับมีน้ำลาย "อาบน้ำด้วยกันบ้าอะไรของคุณ เพิ่งเเต่งงานก็อาบน้ำด้วยกันซะละ จะให้พ่อแม่และฟ้ามองว่าฉันเป็นคนยังไง ฉันแต่งงานเข้ามาบ้านคุณโดยตัวคนเดียวนะ ถ้าครอบครัวของคุณไม่ประทับใจฉันเข้า ฉันคงโดนรังแกจนตายเลยล่ะสิ " พิชัยชอบคำพูดหลักแหลมของเธอมากๆ และบ่อยครั้งคำพูดเหล่านี้ก็ทำให้เขาทั้งโกรธทั้งรัก “โธ่ เธอจะประเมินครอบครัวของฉันสูงไปไหน แค่เจอฝีปากของเธอเข้า ทั้งบ้านเข้าสู้พร้อมกันก็คงเถียงเธอไม่ได้" “ก็แหงแล้วสิ อยู่นิ่งๆซะ สักครู่เดียวก็เสร็จ!” อาริยามาถึงประตูโดยที่พูดไปด้วย ไม่คำนึงถึงคำคัดค้านของพิชัย เธอปิดประตูดังปัง ทันทีที่เข้าไปในห้องน้ำ เธอไม่สามารถแสร้งยิ้มได้อีกต่อไป เธอเอนกายพิงประตูและร้องไห้อย่างเงียบ ๆ เธอถามตัวเอง ว่าเพราะเหตุใด ทั้งๆที่ความสุขอยู่ในเอื่อมมือแล้วแท้ๆ แต่มันกลับถูกทำลายเพราะคนเลวเช่นนั้น เธอไม่อยากให้เขาผิดหวังจริงๆ แต่จะทำอย่างไรเพื่อซ่อนเรื่องทุกอย่างล่ะ？