ตอนที่ 14 คืนดีก็ได้

ต๭นที่ 14 คืนดีก็ได้ อาริยา รู้สึกถึงความทุกข์ทรมานของเขา ความเจ็บปวดลึกซึ้งนั้น ทำให้เธอมีทุกข์ใจไปตาม จนลืมแผลสดๆในใจของตนเอง เธอเดินเข้ามาหาเขา แล้วเอาหัวของเขาซุกเข้ามาในอ้อมแขนของตนเอง "ชัย ฉันขอโทษ ฉันไม่อยากหย่ากับคุณหรอกนะ ฉันแค่โกรธที่คุณไม่เชื่อฉัน ฉันไม่เคยทำอะไรที่ผิดต่อคุณ จริงๆนะ" เธอเสียบริสุทธิ์ก็จริง แต่มันไม่ถือว่าผิดต่อเขาสักหน่อยนี่ อย่างน้อยเธอก็บริสุทธิ์ใจ "จริงเหรอ" พิชัย เงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของเธอ แล้วมองตาเธอ ดวงตาของเธอนั้นใสบริสุทธิ์เช่นเคย ดูไม่โกหกเขาจริงจากใจ เขาคิดว่า เขาควรเลือกที่จะเชื่อ สี่ปีและพวกเขาอยู่ด้วยกัน เป็นเวลาตั้งสี่ปี ส่วนเธอเป็นซื่อใสเสมอ ไม่ใช่ผู้หญิงที่เคยผ่านอะไรมาก่อน เขารู้จักเธอดี เมื่อกี้นี้เขาแค่ความโกรธครอบงำจนตามัว เลยเกิดความไม่ไว้ใจ และความสงสัย "จริงๆ ชัย ฉันจะไม่โกหกคุณ” "ฉันเชื่อเธอ! อาริยา เราใช้ชีวิตไปด้วยกันดีๆเถอะนะ” เขาลุกขึ้น กอดเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดเบาๆ "ดีค่ะ!ใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข!"ด้วยการกอดนี้ ทำให้หัวใจที่หวาดระแวงของอาริยานั้นได้วางใจลง น้ำตาที่กลั้นไว้ก็เก็บไม่อยู่อีกต่อไป ไหลลงมาเป็นเม็ดๆ โอ๋ หรือนี่ฉันเข้าใจเธอผิดไปจริงๆ เขาคิดในใจอย่างเงียบ ๆ เผลอๆเธอไม่ได้โกหก อาจเป็นครั้งแรกจริงๆ แต่เนื่องด้วยอุบัติเหตุทำให้เยื่อขาด ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้จริงๆ？ พิชัย คิดว่า ไม่ว่าจะเป็นเช่นไรก็ตาม ก็คิดว่าเธอเป็นครั้งแรกละกัน ก็ช่วยไม่ได้ เขารักเธอ เขาอยู่โดยไม่มีเธอไม่ได้ เขายื่นมือเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน มองดูหน้าตาเอ็นดูของเธอ ในใจนึกสงสาร "เด็กโง่!" เขาถอนหายใจ และก้มลงจูบริมฝีปากของเธอ อาริยาไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะยังมีการจูบที่กลมกลืนเช่นนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี มันช่างวิเศษอะไรเช่นนี้! เธอหลับตา สูดกลิ่นที่คุ้นเคยของเขา ในใจรู้สึกปลอดภัยและมีความสุข จูบที่เขาให้ เสมือนจูบลงที่หัวใจของเธอ ทำให้รอยบาดแผลที่ในเมื่อวานนี้ได้จืดจางลง จิรายุ แม้ว่าแกจะจงใจทำลายเราแค่ไหนก็ทำลายความรักเราไม่ได้ พิชัยยิ่งใหญ่กว่าที่แกคิดไว้ เขารักในฉัน ไม่ใช่ร่างกายของฉัน "ชัย คุณสัญญากับฉันได้ไหม ว่าฉันจะไม่พูดถึงมันอีก ไม่เช่นนั้นฉันก็จะหย่ากับคุณ" หลังจากจุมพิตเสร็จ อาริยามองพิชัย และพูดอย่างดื้อรั้น “ หย่าอะไรกัน คุณคิดว่าเรากำลังเล่นเกมหรือ นึกจะแต่งก็แต่ง นึกจะหย่าก็หย่ากันเป็นว่าเล่น แล้วพวกผู้ใหญ่เขาจะคิดว่าไง” เขาลูบหัวเธอด้วยความรัก “ ฉันไม่สนใจว่าพวกเขาคิดยังไง แต่ตอนนี้ อย่างไรก็ตามคุณต้องเห็นพ้องรับปากด้วย” เธอไม่ต้องการให้ทะเลาะเพราะสิ่งนี้ในอนาคตอีก เลยพูดกันไว้ก่อนแก้ "ตกลง! ฉันรับปาก!"พิชัยพูดอย่างเคร่งขรึม "แต่ว่า คุณก็ต้องสัญญากับฉันเรื่องหนึ่ง" "พูดมาสิ มีอะไร?" เธอนึกว่าเขาจะถามถึงเรื่องครั้งแรกให้ใครไปกันแน่ เลยคิดว่าจะตอบยังไงดี แต่ที่ไหนได้ เขายิ้มเล่ห์มองไปที่ร่างกายของเธอ "ขออีกครั้งนึง ฉันอยากทำต่อให้มันไม่ขาดตอน!" หลังพูดจบ เขาก็กระโจนเข้าใส่เธอราวเหมือนสิงโตผู้หิวโหย "ไม่เอาได้มั้ย?" เธอถามด้วยเสียงสั่น ตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมาถึงตอนนี้ เธอรู้สึกว่าการมีเซ็กส์ไม่ใช่สิ่งที่ดีงามเท่าไหร่นัก มันทั้งเจ็บทั้งเหนื่อย ความรุนแรงของเขาทำให้เธอหวาดกลัวเล็กน้อย ในที่สุดพิชัยก็ได้ปลดปล่อยความเป็นชายเสียที ครั้งเดียวจะพอเสียที่ไหน?อีกอย่างเธอในเมื่อกี้ยังตึงเครียด และบ่นเจ็บ ซึ่งเขายังไม่ทันเคลิ้มเลย คราวนี้ เขาต้องจัดการเธอให้โดยดี จะให้เธอร้องจนไม่ให้เขาหยุดเลย เมื่อเห็นเธอกลัวเช่นนี้ ความสุขของพิชัยก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น เคยได้ยินมาว่าหากผู้หญิงคุ้นเคยแล้ว จะเร่าร้อนมากกว่าฝ่ายชายเสียอีก เธอไม่อยากทำ ก็หมายความว่าเธอยังไม่คุ้นเคยไงล่ะ! คราวนี้เขาไม่ใจร้อนเหมือนเมื่อกี้นี้แล้ว เขาจะทำให้ผู้หญิงของเขาพึงพอใจ