ตอนที่ 15 ไม่สามารถปล่อยวางได้

ต๭นที่ 15 ไม่สามารถปล่อยวางได้ พิชัยรู้สึกว่าตนเองไม่ควรสงสัยเธอเลย เธอเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์ที่สุด และพวกเขาจะมีความสุขตลอดชีวิต "อาริยา!"เขาเรียกเธออย่างนุ่มนวล และกอดเธอไว้แน่นในอ้อมแขนของเขา “ชัย！ส่วนเธอก็ยังเรียกชื่อเล่นของที่มีแต่เธอเรียกได้ เธอเอนตัวพิงหน้าอกของเขาเบาๆ และพวกเขาก็หลับไปด้วยความอ่อนโยน ในความฝันพิชัยผลักเปิดประตูที่ปิดอยู่ออกมา และเขาประหลาดใจที่เห็นว่าอาริยากำลังนอนอยู่ตรงนั้น มีชายที่มองหน้าไม่ชัดคนนึง กำลังอยู่บนตัวเธอ... หัวใจของเขาเจ็บปวดมาก จนเขาอยากจะกรีดร้องออกมา แต่ก็พบว่าไม่มีเสียงออกมา และเขาก็จ้องมองอย่างไร้อำนาจ "อาริยา! อาริยา! ตื่นขึ้นเดี๋ยวนี้!" เขาตะโกนในใจ แต่ยังไงก็ไม่สามารถส่งเสียงได้ เขาวิตกกังวลจนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เขาอึดอัดจนเกือบหายใจไม่ออก ทำให้เขาแทบบ้าจนเสียสติ! "อ๊ะ!" เขาดิ้นรน ส่งเสียงในลำคอได้ครู่นึง ก็ตื่นขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก เขาพบว่าตัวเองเหงื่อแตกเปียกโชกไปทั้งตัว เขาคิดว่าเขาจะไม่สนใจได้ เขาคิดว่าเขาจะหยุดสงสัยได้ แต่ความฝันก็ตักเตือนให้เขารู้ว่าเขาไม่สามารถทำได้ อาริยาอาจจะเหนื่อยมากเกินไป กำลังหลับอยู่ในอ้อมแขนของเขา มือเธอวางอยู่บนหน้าอกของเขาโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ในความคิดของเขาในเวลานี้ มันก็กลายเป็นความตั้งใจ เธอเป็นครั้งแรกจริงหรือเปล่า？ คำถามในใจของเขาก็ยังคงอืดอาดอยู่ไม่จบสิ้น กอดจูบลูบคลำครั้งสุดท้ายของเธอนั้น ช่างเร่าร้อนมากเสียจริง ตอนนั้นเขาหัวปักหัวปํากับความเร่าร้อนของเธอ แต่พอตอนนี้ก็รู้สึกแปลกๆ ครั้งแรกที่เธอร้องบอกว่าเจ็บแท้ๆ แล้วทำไมหายเจ็บเร็วขนาดนี้? หรือว่าเจ็บตอนแรกนั้น ก็เป็นการหลอกลวง เขาคิดแบบนี้ขึ้นมา และรู้สึกว่าคำพูดและการกระทำทั้งหมดของเธอเหมือนเป็นการหลอกลวง เมื่อนึกถึงใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ เสียงร้องของเธอ เธอทำไมดูเหมือนหญิงร่านสําส่อน อาริยาเอ่ย เธอที่มันช่างร้ายกาจ เขาเอามือวางไหล่เธอ อยากจะเขย่าเธอตื่น แล้วถามว่าเธอว่าให้ใครเป็นครั้งแรก แต่เขาก็คิดว่าถ้าตัวเองเอาเรื่องนี้มาชวนทะเลาะก็ดูใจแคบ ในเมื่อก็สัญญาจะไม่ถามถึงเรื่องนี้แล้ว เธอช่างฉลาดแกมโกงเสีย หยุดปากฉันให้ฉันถามไม่ได้! ดี งั้นฉันจะไม่พูดจนกว่าจะมีหลักฐาน แต่อย่าให้ฉันหาได้ละกัน! เขาคิดอย่างมุ่งร้าย ยกเธอขึ้นด้วยความรังเกียจ แล้วย้ายตัวไปที่ด้านนอกของเตียง จากนั้นก็หลับตาลงอีกครั้ง เช้าวันรุ่งขึ้น แม่สามีเห็นว่าประตูของหนุ่มสาวคู่นี้ยังปิดแน่น รู้ว่าพวกเขาคงเหนื่อย เลยไม่ปลุกให้ตื่นมาทานอาหารเช้า เมื่ออาริยาตื่นขึ้นมา พิชัยก็ยังหลับอยู่ เธอยิ้มแล้วจูบเขาเบาๆก่อนจะลุกขึ้น ถ้าในปกติพิชัยได้รับการจูบยามเช้า ต้องชอบมากแน่ๆ แต่ตอนนี้กลับไม่ได้รู้สึกดีเลย พอเขาคิดว่าเธอเคยจูบคนอื่นเช่นนี้เหมือนกัน เขาก็อึดอัด รังเกียจ อิจฉา! เขากดความอยากรู้ในใจลง รอจนเธอออกไปล้างหน้า เขาถึงลุกขึ้น "ชัยตื่นแล้วเหรอ ฉันรอคุณไปทานข้าวเช้าอยู่นะ?พอเขาเข้ามาในห้องน้ำ อาริยาก็พูดด้วยน้ำยาบ้วนปากยังอมอยู่ในปาก เขาพูดว่า "อืม!"เป็นอันตอบ พอเธอนั่งที่โต๊ะ ส่วนพิชัยก็ก้มกินและไม่สนใจเธอ เธอถึงสังเกตความผิดปกติของเขา