ตอนที่ 16 เขามาแล้ว

ต๭นที่ 16 เขามาแล้ว “ เป็นอะไรน่ะ? อารมณ์ไม่ดี?”เธอแปลกใจนิดหน่อย เมื่อคืนนี้ยังดีอยู่เลย ทำไมพอตื่นขึ้นมาก็หน้าบูดเช่นนี้? "อ่า ไม่มีอะไร รีบกินได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะออกไปทำธุระ!" พิชัยก็ไม่อยากเย็นชา แต่เขาไม่สามารถทำใจได้ จะยิ้มก็ยิ้มไม่ออกอยู่ดี ถ้าเขาไม่ออกไปหายใจเสีย เขาก็รู้สึกได้ว่าเขาจะต้องหาอะไรสักอย่างเพื่อทะเลาะกับเธอแน่ๆ "มีอะไรเหรอ?" "ออกไปหางานทำ!"เขาโกหกอย่างไม่ค่อยใส่ใจ "หางานทำไม? ไหงเราคุยกันไว้แล้ว คุณสอบราชการ ส่วนฉันจะเลี้ยงคุณเอง คุณได้เป็นผู้จัดการเมื่อไหร่ ค่อยมาเลี้ยงฉันคืน?" "ให้เธอเลี้ยงฉัน ไม่ดีหรอกมั้ง ฉันกินเสร็จละ ไปก่อน เธอค่อยๆกินไม่ต้องรีบ!" พิชัยพูดเสร็จ ก็เทซุปสุดท้ายเข้าปาก ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ประตู “ชัย... " เธอจะเรียกเขา แต่พอเสียงยังไม่ออกมา เธอก็กลืนคำพูดกลับมา เขากลุ้มใจแบบนี้ ก็คงเป็นเพราะว่ายังรู้สึกแย่อยู่ล่ะสิ อาริยา เธอจะซื่อเกินไปแล้ว ยังคิดว่าความสุขหวนกลับมาอีก พิชัยเดินไปถึงหน้าประตูแล้ว ก็รู้สึกสงสาร เลยหันกลับมาพูดคุยกับเธอว่า"ฉันอาจไม่กลับมาทานอาหารเที่ยง คุณและฟ้ากินข้าวที่บ้านละกัน" "อืม!"เธอตอบด้วยความรู้สึกแย่ เขาถึงออกไป ทันทีที่เขาเดินจากไป อาริยาก็นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยจิตใจว้าวุ่น เธอคิดว่าบางทีตนเองอาจจะใจร้อนเกินไป เขายังต้องใช้เวลาเพื่อให้มันผ่านไป ในเมื่อเธอรักเขา เธอควรให้เวลาแก่เขา แม้ว่าเธอจะคิดเช่นนั้น แต่เธอก็รู้สึกแย่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ นี่หรือการแต่งงาน แต่งงานวันที่สองเองสามีก็ทิ้งให้ตนเองอยู่บ้าน หนีออกไปข้างนอกเนี่ยนะ แค่นึกก็น่าสมเพช อย่าทุกข์ไปเลย ทุกอย่างจะผ่านไป เธอบอกตัวเองไปแบบนี้ แล้วก็เก็บจานแล้วออกบ้านเช่นกัน พิชัยหนีออกไปเช่นนี้ ก็ถือว่าให้โอกาสเธอไปร้านขายยาคนเดียวพอดี เธอไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน เธอจะต้องไม่มีลูกจิรายุโดยเด็ดขาด พอกลับถึงบ้านก็ทานยาทันที ด้วยความเคยชินเธอโยนกล่องลงถังขยะ แต่คิดอีกทีก็ไม่ใช่ หากถูกพิชัยจับได้ขึ้นมา ไม่รู้จะมีปัญหาอะไรอีก เธอเลยรีบเก็บขึ้นมาแล้วใส่เข้ากระเป๋าของตนเอง ถ้าได้ออกไปเมื่อไหร่ค่อยเอาไปทิ้งพร้อมกัน เมื่อใกล้ถึงเที่ยงเพียงฟ้าถึงตื่นขึ้นมา เธอนั่งลงบนโซฟา ดูทีวีไปชวนคุยไป มีหล่อนมาคุยเล่นก็ดี เวลาก็ผ่านไปไม่นาน ตกเที่ยง อาริยาก็ทำมาม่าสองห่อนั่งกินกับเพียงฟ้า กินเสร็จไม่นาน เพียงฟ้าที่ขี้เกียจตั้งนานจู่ๆก็ขยันผิดปกติ เข้าไปทำอะไรไม่รู้ในห้องครัว อาริยาด้วยความสงสัยก็ตามเข้าไป ก็เห็นว่าเธอกำลังต้มแกงถั่วเขียวอยู่ "แหม่ เธอทำเมนูนี้เป็นด้วยเหรอ เก่งนะเนี่ย!"อาริยาพูดด้วยรอยยิ้ม แต่เธอก็เขินอายจนแก้มแดง เหมือนกับถูกจับได้ว่าทำอะไรผิด หน้าแดงแบบนี้ เห็นได้เลยว่ามันคือความเขินอาย หรือว่าเธอที่อายุเพิ่ง18นั้นมีคนที่ชอบละ “ มันไม่ยากเลย ทำมั่ว” เธอกระซิบ อาริยาก็ไม่พูดอะไร ปล่อยให้เธอทำต่อไป ตนเองก็เข้าห้องไปศึกษาเอกสารฝึกอบรม หลังจากเพียงฟ้าต้มซุปถั่วเขียวเสร็จแล้ว ก็วางบนโต๊ะ คลุมด้วยฝาครอบแล้วก็ไปอาบน้ำ ก่อนที่เธอจะเข้าห้องน้ำ เธอก็เตือนให้อาริยา "พี่สะใภ้ ถ้าเดี๋ยวพี่ใครมาเคาะประตู ช่วยเปิดด้วย ขอบคุณค่ะ!" "โอเค!"อาริยาตอบ แล้วก็กลั้นหัวเราะ เด็กคนนี้ก็ทำซะชัดเลย คนที่จะมากินซุปก็จะเป็นคนในใจล่ะสิ ใช้เวลาไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตู รีบวิ่งไปเปิดให้เพราะกลัวหวานใจของน้องสามีจะหายไป "ทำ.....ทำไมถึงเป็นแก？” อาริยาไม่สามารถเดาได้เลยว่า คนที่ยืนตรงหน้าประตูนั้น ชายที่ร่างสูงมีรอยยิ้มที่ปากนั้นจะเป็นเจ้ากรรมในเวรเธอ จิรายุ