ตอนที่ 19 ลงโทษเธอ

ต๭นที่ 19 ลงโทษเธอ ทีแรกเธอก็ยังดิ้นรนต่อสู้ แต่ยิ่งเธอดิ้นรนมากเท่าไหร่ การจูบของเขาก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเท่านั้น หลังจากนั้นไม่กี่วิ เธอก็แสร้งว่าเชื่อฟังเขา แต่ในใจก็คิดอย่างรวดเร็วว่าจะกำจัดเขายังไง พอดีที่ขาของเธอก็อยู่ด้านข้างขาเขา เธอก็เลยเอาหัวเข่ากระแทกไปที่ตรงกลางระหว่างสองขาของเขา ก่อนที่เธอจะยกขา เขาก็สังเกตแล้ว เบี่ยงเบนไปเล็กน้อย หัวเข่าของเธอก็ถูกถูกับด้านในของต้นขาของเขา ทันใดนั้นเขาก็หยุดจุมพิตปากเล็กของเธอ และยิ้มอย่างชั่วร้าย พลางถามเสียงแหบว่า"จูบไม่พอเหรอ ตอนนี้ก็รู้วิธีเอาขามายั่วอารมณ์ฉันแล้ว ไม่ต้องใจร้อน ฉันมาแล้ว!" หลังจากที่เขาพูดจบ เขาผลักเธอลงไป และเธอก็ติดแน่นอยู่บนเตียงโดยร่างกายที่แข็งแรงของเขา "ไสหัวไป!" เธอตะโกนและกัดฟันกรอด ทั้งร้องทั้งถีบ แต่ไม่สามารถสะเทือนเขาเลย เขาเพิกเฉยต่อการต่อต้านแบบจั๊กจี้ของเธอ แล้วก็จับมือเธอไว้บนหัว แล้วจูบเธออีกครั้ง เธอส่ายหัวอย่างรุนแรง ทำให้เขาแตะริมฝีปากเธอไม่ได้เลย "เผ็ดแบบนี้ ฉันชอบ... " "แกปล่อยฉันไปนะ! เจ้าคนต่ำทราม แกต้องไม่ตายดี! ปล่อยฉันไป!" คำสาปแช่งของเธอทำให้เขาขมวดคิ้ว แล้วหยุดอย่างไม่สบอารมณ์ และมองดูเธออย่างหน้างอ "กล้าสาปแช่งฉันเหรอ ดูสิฉันจะสั่งสอนเธอยังไง!" ที่ไหนได้มันเกลียดคำแช่ง ในเมื่อสู้แรงไม่ได้ งั้นก็ใช้คำพูดเป็นอาวุธ จะด่าให้มันตายๆไปเลย "ฉันจะสาปแช่งแก แกต้องไม่ตายดี!ไม่มีผู้หญิงคนใดในชีวิตนี้จะรักคุณจริงๆ แกมันเลวยิ่งกว่าสัตว์ สมน้ำหน้าที่แกกำพร้าพ่อแม่ มีลูกอย่างแกนี่ พ่อแม่ไม่ละอายจนตายก็ไม่แปลก” เธอโกรธจนใจร้อน แค้นจนเกินไป พอรู้ว่าด่าแบบนี้จะสะกิดใจมันได้ เลยตั้งใจด่าเช่นนี้ออกไป "คุณพูดว่าอะไรอะ?"ดวงตาของเขาเหมือนจะพ่นไฟได้ เส้นเอ็นบนหัวของเขาก็มองเริ่มเห็นได้ชัดเจนขึ้นเพราะโทสะ "ฉันพูดว่า ... " ในที่สุดเธอก็แทงเขาได้เสียที เธอตื่นเต้นที่ได้แก้แค้น แม้ตอนนี้จะพูดได้อย่างเดียว แต่เธอก็ไม่แคร์แล้ว "แกสมควรที่จะเกิดเป็นเด็กกำพร้า... แม่ของแกโชคดีที่ตายเร็ว ไม่เช่นนั้นแกจะเสียใจที่เห็นลูกชายของแกกลายเป็นคนต่ำทรามเช่นนี้ ถ้าเห็นก็คงฆ่าตัวตายอยู่ดีเพราะอายชาวบ้าน" "หล่อน ... " สิ่งที่จิรายุไม่สามารถทนได้ ก็คือมีใครต่อว่าแม่ของเขา เขาอยากจะฆ่าผู้หญิงคนนี้นับตอนนี้ไปเสีย เขาใช้มือข้างนึงบีบคอเธออย่างรุนแรง เธอไม่ได้ขอความเมตตา และยังคงทำร้ายเขาด้วยคำพูด "คนต่ำทราม! ขยะสังคม!" ท้ายที่สุดแล้ว จิรายุก็ไม่ได้ลงมือไป และคลายแรงที่มือ "หล่อนจะต้องชดใช้ด้วยสิ่งที่พูดในวันนี้!" เขาบีบคำพูดออกมาจากฟัน แล้วจับเธอให้แน่นขึ้น ไม่ว่าเธอจะดิ้นรนแค่ไหน เขาก็ยังถอดกางเกงในของเธอออก ... เขาต้องการให้เธอยอมแพ้ เพื่อที่เธอจะไม่กล้าสาปแช่งเขาและไม่กล้าด่าว่าแม่ของเขา เธอยังคงพยายามที่จะต่อสู้ แต่ก็ถูกกดแน่นโดยเขา ความโกรธทำให้เธอเพิกเฉยต่อความเจ็บปวด และเธอก็ไม่หยุดทำร้ายและเหยียดหยามเขา เมื่อเห็นว่าเธอยังไม่ยอมแพ้ เขาก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น ลงโทษครั้งแรกได้สำเร็จ เขาจะบุกอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเปิดประตู ที่อยู่อาศัยของตระกูลจันทร์ฉายเป็นหอพักแบบเก่า เสียงของประตูเหล็กดังมาก พออาริยาได้ยินเสียงประตูดังขึ้น เธอก็รู้สึกตื่นกลัวจนตัวสั่น เธอใส่ชุดชั้นในของเธอด้วยความตื่นตระหนก รีบจัดกระโปรงที่ยับให้ดูดีขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับความตื่นตระหนกของเธอ จิรายุดูเงียบสงบมาก และเขากระซิบข้างหูเธอ "แกล้งหลับ!" แล้วก็คลานออกมาจากหน้าต่างที่เปิดอยู่ใกล้เตียงอย่างคล่องแคล่ว ขึ้นไปที่ระเบียง