บทที่ 47 ยิ่งรักมาก ก็เกลียดมาก 1

บ๗ที่ 47 ยิ่งรักมาก ก็เกลียดมาก1 เพราะว่าลูกเตะของไป๋หลิงซี ทำให้โต๊ะน้ำชาแตกไม่เหลือซาก แม้แต่อ่างปลาทรงกลมที่อยู่ด้านล่าง ก็เหมือนจะได้รับความเสียหายเช่นเดียวกัน “นายรู้ตอนนี้ก็ยังไม่สาย” ฟันขาวกัดลงบนริมฝีปากสีแดงเบาๆ เท้าที่เตะออกไปเมื่อครู่ค่อยๆวางลงบนพื้น เธอเอียงตัว ขาท