บทที่ 136
บทที่ 136
รถม้าจอดอยู่หน้าประตูของจวนอ๋องเหยนหมิง โหลวเหยนหมิงก้มหน้าต่ำ มองเฟยเอ๋อที่นอนหลับอยู่กลางอ้อมกอด เสมือนว่าก้อนหินใหญ่ที่กองสะสมอยู่บริเวณหัวใจมานานเนิ่น ในที่สุดก็พังลง
“อื้อ...” โหลวเหยนหมิงไม่ได้วางแผนจะเรียกให้นางตื่น แต่ตอนที่อุ้มเฟยเอ๋อลงจากรถเมื่อสักครู่ เฟยเอ๋อพลันตื่นขึ้นมา