บทที่ 1

บ๗ที่ 1 ดื่มเหล้าจนเมาแล้วขืนใจหนุ่มน้อยจะถูกตัดสินคดียังไง? ออนไลน์รอ ด่วนมาก...... โม่เสว่หานหลบอยู่ในห้องน้ำ สองมือถือโทรศัพท์มือถือไว้ เธอตัวสั่นไปทั้งตัว เมื่อคืนเป็นเพราะบริษัทยอดทะลุเป้า ผู้จัดการใจป๋าตบหน้าตักเทกระเป๋าเลี้ยงฉลองกัน จากนั้นก็ไปเข้าร่วมงาน จากนั้นก็ดื่มเยอะมาก จากนั้นก็......มืดสนิทไปเลย! พอตื่นมาก็พบว่า ตัวเองมีอะไรกับหนุ่มน้อยที่เพิ่งมาทำงานที่บริษัทแล้ว......มีอะไรกันแล้ว......แล้ว...... ตอนนี้หนุ่มน้อยคนนั้นยังไม่ตื่น นอนอยู่บนเตียงที่อยู่ข้างนอกนั่น ส่วนเธอก็สั่นพั่บ ๆ อยู่ในห้องน้ำ กำลังโพสต์ขอความช่วยเหลืออยู่ สาวแก่เวอร์จิ้นมาแล้วยี่สิบแปดปี เสียมันไปง่าย ๆ แบบนี้เลย ที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือเหยียนอี้ฝางคนนั้นเพิ่งมาทำงานที่บริษัทได้ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ มีแฟนคลับติดตามเขาระดับเดียวกับดาราแล้ว ถ้าหากเพื่อนร่วมงานผู้หญิงที่บริษัทรู้เข้าว่าสาวโสดมีอายุอย่างเธอได้มีอะไรกับหนุ่มน้อยเหยียนอี้ฝางไปแล้วละก็! เหอะเหอะ......เดาว่าอยู่ไม่ไกลจากความตายแล้ว เพียงแค่สักพัก ก็มีคนตอบกลับค่อนข้างเยอะอยู่ [เด็กน้อยเหรอ? ไม่เลวไม่เลว เกิดมาเป็นคน ตายแล้วก็ไม่เสียดายแล้ว!] [ปัญหานี้ค่อนข้างหนักอยู่ หากเป็นผู้ชายที่เพิ่งเข้าสู่สังคม ถูกป้าวัยกลางคนมีอะไรด้วย อาจก่อให้เกิดการกระทบต่อการทำงานทางเพศและปัญหาทางจิตวิทยาในอนาคต จากนี้เป็นต้นไปก็จะสร้างความเสียหายให้แก่สังคม อาจจะใช้ความเจ็บปวดในใจของตนเองไปใช้บนตัวของผู้หญิงคนอื่น โดยการประมาณการแล้วคุณได้ประสบความสำเร็จในการสร้างฆาตกรที่หลบซ่อนอยู่ในสังคมที่เป็นอันตรายต่อผู้หญิง!] [ไม่แน่อาจจะถูกคนในครอบครัวของหนุ่มน้อยมาตามหาตัว จากนั้นก็ให้ลุงวัยกลางคนเป็นสิบคนมาแก้แค้นเธอ เจ๊ยังไงก็ช่วยเหลือตัวเองเถอะ! อาเมน......] [ความผิดทางอาญาจากการข่มขืนโดยทั่วไปแล้วโทษจำคุกตั้งแต่สามปีขึ้นไปหรือน้อยกว่าสิบปี ดูวิธีการในการลงมือและตัดสินโทษจากเจตนารมณ์ คุยเป็นการส่วนตัวได้ก็จะดีที่สุด ไม่เช่นนั้นก็ล้างก้นให้สะอาดแล้วเข้าไปนั่งยองอยู่ในคุกเถอะ!] หลังจากโม่เสว่หานดูคำตอบเหล่านี้ เธอก็จมดิ่งเข้าสู่ห้วงของความหวาดกลัวถึงขีดสุด หรือว่าจะถือโอกาสรีบหนีไปในขณะที่เขายังไม่ตื่น? แต่ว่า ถ้าหากว่าเขาเกิดแจ้งความเข้าจะทำยังไง? เธอแอบแง้มเปิดประตูดู โม่เสว่หานเห็นว่าคนบนเตียงยังไม่ตื่น จึงเดินย่องออกมาจากห้องน้ำ หยิบเงินสดที่เหลืออยู่ในกระเป๋าไม่กี่ร้อยทิ้งไว้ที่บนหัวเตียง จากนั้นก็แวบหนีไปอย่างเร็ว หลังจากกลับถึงบ้าน โม่เสว่หานโทรหาเสี่ยวลี่เพื่อนร่วมงาน ให้เธอช่วยลาป่วยให้สองวัน ภายในห้องพักที่โรงแรม เหยียนอี้ฝางที่ปวดหัวแทบจะระเบิดตื่นขึ้นมา พบว่าบนหัวเตียงมีเงินหยวนที่ยับยู่ยี่เป็นก้อนอยู่ นี่มัน...... เขานึกอยู่นานมาก ในที่สุดก็นึกออกแล้วว่าเมื่อคืนในแก้วเหล้าของเขามีคนใส่ยาลงไป จากนั้นก็เหมือนกับว่าถูกผู้หญิงคนนึงดึงเข้าไปในห้อง จากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ ยังดีที่ตอนนั้นเขายังไม่หมดสติไป จึงใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปไว้สองสามรูป และเป็นไปอย่างที่คิด เหยียนอี้ฝางหยิบโทรศัพท์มือถือที่หัวเตียงมา หลังจากเปิดดูก็พบว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่...... มองไปที่เงินคุณปู่เหมาสีแดงที่อยู่บนหัวเตียง ดวงตาของเหยียนอี้ฝางเต็มไปด้วยประกายของความเคร่งขรึม เหอะ ผู้หญิงหนอ! หลังจากโม่เสว่หานหลบอยู่ในบ้าน หายใจไม่ทั่วท้องอยู่สองวันที่ลาป่วย คิดว่าที่บริษัทอยู่ต่อไปไม่ได้แล้วจริง ๆ จึงเปิดคอมพิวเตอร์ ค้นหาแบบฟอร์มจดหมายลาออก เขียนตามต้นฉบับ จดหมายลาออกนั้นเขียนได้สิบหน้าเต็ม ๆ จากนั้นก็ไปที่บริษัท โม่เสว่หานใส่แว่นดำใส่หน้ากากปิดปาก หลีกเลี่ยงการพบหน้ากับเพื่อนร่วมงาน เดินตรงดิ่งไปที่ห้องทำงานของหัวหน้า และยื่นจดหมายลาออกให้ ท่าทางแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยของเธอนั้น ทำให้หัวหน้าตกใจจนมึนงงไปครู่หนึ่ง เมื่อได้สติกลับจึงพูดขึ้น “โม่เสว่หาน นี่เธอ......” โม่เสว่หานปิดตากัดฟัน ทำเหมือนกับว่ากำลังเลือกความเป็นความตาย โค้งตัวเก้าสิบองศา “หัวหน้าคะ ขอความอนุมัติให้ฉันลาออกด้วยค่ะ” “บังเอิญจัง เมื่อวานเหยียนอี้ฝางเด็กคนนั้นก็พูดกับฉันแบบนี้ เหอะ พวกเธอเตรียมกันมาใช่ไหม?” หัวหน้าใช้สายตาเหมือนกับจะมองทะลุผ่านเธอ จ้องมองเธออย่างไม่ลดละสายตา