บทที่ 17
บ๗ที่ 17
เหยียนอี้ฝางนั่งในที่นั่งคนขับ สตาร์ทรถแล้วขับออกไป
ไม่ไกลจากตรงนั้นเห็นติงหลังรีบเดินมา ช่วยพยุงชายหนุ่มที่ใช้มือกุมเป้ากางเกงไปนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่บริเวณใกล้ ๆ เหงื่อของเขาออกเต็มไปหมดเพราะเจ็บจนไม่สามารถร้องครวญครางออกมาได้
ติงหลังถึงกระดาษทิชชู่ส่งให้เขา พูดอย่างสบา