บทที่ 22
บ๗ที่ 22
ในที่สุดฉันก็รอดชีวิตจากการทิ้งระเบิดอย่างบ้าคลั่งของแม่ โม่เสว่หานนึกว่าวันนี้จะพอแค่นี้ สามารถที่จะนอนหลับได้อย่างสงบสุข ใครจะไปรู้ว่าโม่ฉิงยังไม่ตายใจวิ่งเข้ามาในห้องเธอ
“พี่ พี่บอกฉันเถอะ ตกลงว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร?” โม่ฉิงกอดแขนของเธอเอาไว้แล้วแกว่งอย่างแรง ทำราวกับว่าถ้าเ