บทที่ 35
บ๗ที่ 35
“โอ๊ย!”
โม่เสว่หานเจ็บ อยากจะผลักเขาออก แต่เขากอดเธอไว้แน่นทำให้เธอทำอะไรไม่ได้
เหยียนอี้ฝางกัดริมฝีปากเธออีกครั้ง โม่เสว่หานทนไม่ไหว สองมือทุบไปที่หน้าอกของเขา เขาถอนหายใจนึกแค่ว่าผู้หญิงตัวเล็กๆที่อยู่ตรงหน้าเขา เธอชอบหลอกลวง
กำปั้นของเธอแข็งเหมือนค้อน เมื่อทุบ