บทที่ 46
บ๗ที่ 46
เหยียนอี้ฝางมองไปที่แหวนอย่างมีความสุข จับไปที่ใบหน้าของโม่เสว่หาน แล้วค่อยๆจูบลงไป
พนักงานคิดเงินเรียบร้อย คืนบัตรให้เหยียนอี้ฝาง “ขอให้ทั้งสองมีความสุขนะคะ!”
ทั้งสองเดินออกจากร้านเครื่องเพชร เสียงโทรศัพท์ของเหยียนอี้ฝางดังขึ้น แม่ของเขาโทรมา กดรับ “แม่ มีอะไรไหมครับ?”