บทที่7 แม่สามีอยากได้ลูก

บ๗ที่7 แม่สามีอยากได้ลูก หลายวันต่อมา หนิงเฟยย้ายข้าวของทั้งหมดไปที่พักของซือโม่หยุนและหลินเวยก็ไม่รู้ว่าจะพูดโน้มน้าวเฉิงซีอย่างไรกับการคาดหวังเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ของเธอ มีเพียงแต่เรื่องที่ค่อนข้างน่าอึดอัดใจ แม่มักจะหาทุกวิถีทางแอบถามเรื่องเธอกับซือโม่หยุนเสมอ...เรื่องด้านนั้น ตอนเย็นซือโม่หยุนเลิกงานตรงเวลาแล้วจึงรีบกลับห้อง ตั้งแต่เขาได้ลิ้มรสความสุขที่หอมหวาน เขาค้นพบว่าเวลาที่ได้กอดเธอในเวลานอนหลับนั้นช่างสุขใจเหลือเกิน มองไปที่ใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่มรูปหล่อนั่น หนิงเฟยตัดสินใจพูดออกไป “โม่หยุน วันนี้แม่ถามฉันเรื่องที่อยากจะมีลูก” ซือโม่หยุนรู้เรื่องนี้จากคนรับใช้แล้ว แต่ท่าทีที่หนิงเฟยปรึกษากับเขา ทำให้เขาพอใจมาก “ แล้วเธอว่าไงหละ ? ” หนิงเฟยพิงหมอนอย่างไม่เต็มใจ “ แน่นอนฉันพูดไปว่าขึ้นอยู่กับคุณ ฉันไม่อยากทำให้แม่ไม่พอใจ ” ซือโม่หยุนยิ้ม ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่นับวันเธอเริ่มผ่อนคลายขึ้นต่อหน้าเขามากขึ้นเรื่อยๆ ซือโม่หยุนดึงเธอเข้ามากอด ในตาดำเขาเปี่ยมไปด้วยประกายแห่งรอยยิ้ม “ นับวันจะใจกล้าไปใหญ่แล้ว ถ้าหากคุณไม่ถืออะไร ผมก็ตามใจคุณ ! ” หนิงเฟยตัวแข็ง อึ้งไปหมด หน้าแดงไปถึงหูทันที นี่ นี่ไม่ใช่คนส่วนใหญ่ที่เรียกกันว่าเทพผู้ไร้ความเมตตาหรอ ทำไมยิ่งรู้สึกยิ่งอยู่ยิ่ง..... หนิงเฟยยังไม่ทันจะได้พูดอะไร และทันใดนั้นซือโม่หยุนก็เอาตัวเข้ามาใกล้แล้วจูบเธอทันที “อืม...” หนิงเฟยไม่สามารถกลั้นเสียงได้อีก ซือโม่หยุนสามารถทำให้เธอหวั่นไหวได้จริงๆ! สักพัก ก็ถอนริมฝีปากออกรับรู้ได้ถึงเสียงหอบหายใจของฝ่ายชายที่ดังขึ้น ยิ่งทำให้หนิงเฟยเขิน อยู่ในอ้อมแขนของเขาและไม่กล้าขยับออกไปไหน ซือโม่หยุนค่อยผ่อนลมหายใจ พยายามหักห้ามใจตัวเองให้สมาธิฟุ้งซ่าน เขายื่นมือไปที่ผมของเธอแล้วเอาเส้นผมเธอพันรอบนิ้ว “วันแถลงข่าว ฉันจะส่งMaxให้คุณ” “สไตลิสต์บริษัทS2Gเหรอ?” “อืม” “แบบนี้คงไม่ดีหรอกมั้ง บริษัทHUIYAO คือคู่แข่งของคุณน่ะ” พูดจบแล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากฝ่ายชาย “ช่างเป็นดวงดาวที่เปล่งประกายเหลือเกิน ผมจัดการแล้ว” หนิงเฟยเคยคิดไปว่าซือโม่หยุนคือคนที่มีไอคิวสูงแต่อีคิวต่ำ แต่ตอนนี้…... ฮ่าฮ่า Bossเป็นคนที่มีความสามารถรอบตัวสุดๆไปเลย! ในไม่ช้าก็จะถึงงานแถลงข่าวแล้วสมกับที่เป็นMax “มือหนึ่งของเมืองหลวงเลย” เพียงแต่พาเธอไปแต่งเนื้อแต่งตัวสักหน่อยด้วยชุดราตรีสีขาวบริสุทธิ์ตัวนั้น ทำให้หนิงเฟยเปลี่ยนเป็นคนละคนกัน ไร้ราคีและสดใส ทั้งตัวนั้นล้วนก็แต่งตัวดูดีกันหมด รถก็ได้เคลื่อนตัวเข้าไปในงานแถลงข่าวอย่างช้าๆ มีนักข่าวมากมายรออยู่ในที่สุดการกลับมาของ หนิงเฟยก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น เมื่อประตูรถเปิดออก หนิงเฟยก็ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางสายตาของผู้คน นักข่าวทุกคนเห็นเธอเปล่งประกายออกมา “พระเจ้า ทำไมฉันรู้สึกว่าตอนนี้หนิงเฟยหน้าตาสวยกินใจขึ้นล่ะ?” พวกนักข่าวแทบจะรอไม่ไหวที่จะกดชัตเตอร์ สักพักแสงแฟลชก็กระหน่ำขึ้นอย่างต่อเนื่อง เฉิงซีที่นั่งอยู่ในรถก็มองเห็นร่างของหนิงเฟยอย่างชัดเจน...... “เป็นไปไม่ได้! ผู้หญิงคนนั้นกล้าเชิญฝีมือของสไตลิสต์บริษัทS2Gเหรอ? ” เฉิงซีมองออกทันทีว่าการแต่งหน้าและชุดของหนิงเฟยมาจากไหน ทันใดนั้นก็เห็นหลินเวยที่กำลังจ้องหนิงเฟยด้วยตาไม่กะพริบ ความอิจฉาในใจก็ทำลายเธอ “พี่เวย โทษไม่ได้นะที่เธอช่วงนี้จะร้าย ที่แท้สมรู้ร่วมคิดกับคนอื่น ! ” พุ่งเป้าไปยังหนิงเฟยและMaxที่มีความสัมพันธ์อะไรกันที่บอกไม่ได้ “เทาหย่ง เรียกคนของเธอขึ้นไป!” หลินเวยโมโหมาก น้ำเสียงไม่พอใจกับ “การทรยศ”ต่อหนิงเฟย ทางด้านหลังของเวทีเจียงหลิงเห็นนักข่าวคนหนึ่งเดินผ่านไปทางรถของเฉิงซี อีกฝ่ายพยายามไปยังกลุ่มคนในไม่ช้าก็มีโอกาสพูดขึ้นมา “หนิงเฟย ตามที่ฉันรู้มา 《stormy》มีโอกาสที่จะได้ออดิชั่นด้วยวิธีการที่ไม่โปร่งใส คุณควรจะตอบคำถามเกี่ยวกับเรื่องนี้?”