已经是第一章了
ตอนที่ 4 ป้ายทัพแลกคน
ตอนที่ 4 ป้ายทัพแลกคน
สวีเมี่ยวฝูได้ยินเฟิงโม่อวี่พูดแบบนั้น ในตาของนางก็ปรากฏความแปลกใจแล้วยิ้มเยาะเย้ยมองไปทางจ้าวหรูจั๋วยิ้มอย่างเลือดเย็นแล้วพูดว่า “จ้าวหรูจั๋วคิดไม่ถึงว่าองค์ชายสามจะดีกับเจ้าขนาดนี้ ทำไมเจ้าถึงได้มีใบหน้าที่น่าหลงใหลเช่นนี้ หากข้ากรีดหน้าเจ้าให้เป็นแผล ผู้ชายคนอื่นยังจะมาสนใจเจ้าอีกหรือเปล่า”
พูดจบสวีเมี่ยวฝูก็เอาดาบในมือชี้ไปที่ใบหน้าของจ้าวหรูจั๋ว ทันใดนั้นใจของเฟิงโม่อวี่ก็เต้นแรงขึ้น
เฟิงโม่อวี่กำหมัดเอาไว้แน่น “สวีเมี่ยวฝู เจ้ากล้าหรอ หากเจ้าแตะต้องนางแม้แต่นิดเดียววันนี้เจ้าจะไม่ได้สิ่งที่เจ้าต้องการ ไม่เชื่อก็ลองดู”
เขาพูดจบประโยคนี้ เขาก็ไอขึ้นมาอย่างรุนแรงอาจเป็นเพราะว่าเขาตื่นเต้นเกินไป
ฟังเฟิงโม่อวี่ขู่มาแบบนี้ สวีเมี่ยวฝูก็ยิ้มที่มุมปาก เก็บดาบแล้วพูดเยาะเย้ยว่า “องค์ชายสามช่างมีน้ำใจดีจริง”
พูดจบสายตาของนางก็มองไปยังจ้าวหรูจั๋วแล้วมองไปทางเฟิงโม่อวี่อีก
“องค์ชายสามป้ายทัพม้าดำ”
เฟิงโม่อวี่ได้ฟังคำพูดของสวีเมี่ยวฝู เขาก็กวาดสายตามองไปทางนางและพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแสว่า “สวีเมี่ยวฝูยื่นหมูยื่นแมว เจ้าไม่เข้าใจกฎนี้หรอ”
สวีเมี่ยวฝูได้ยินเฟิงโม่อวี่พูด นางยิ้มเยาะเย้ยแล้วพูดว่า “องค์ชายสามป้ายทัพม้าดำในมือของท่านคือสิ่งที่ฮ่องเต้อยากได้ แต่ไม่ใช่ข้า ข้าจะให้โอกาสท่านเพียงแค่ครั้งเดียว หากเจ้าไม่เอาป้ายทัพม้าดำมาให้ข้าเดี๋ยวนี้ ฮึ่มฮึ่ม ข้าก็จะค่อยๆทรมานนาง เจ้ารู้ไหมว่าข้ามีหลายวิธีที่จะทรมานนาง ท่านมาก็ดีท่านก็มาเป็นผู้ชมแล้วกันนะ”
“เจ้า!” เฟิงโม่อวี่ได้ยินสวีเมี่ยวฝูพูดดังนั้นทำให้เขาหายใจติดขัด
เขาเกลียด เกลียดที่ตัวเองไม่สามารถปกป้องผู้หญิงที่เขารักเอาไว้ได้ มองเห็นร่างที่เต็มไปด้วยเลือดแบบนี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกเจ็บที่หัวใจ
ไม่ เขาจะไม่ให้ผู้หญิงคนนี้ได้รับบาดเจ็บอะไรอีก
เขารู้ว่าจุดออ่อนของเขาถูกผู้หญิงที่ร้ายกาจตรงหน้ามองออกหมดแล้วก็ตามเขาก็ยังคงต้องใช้วิธีที่ประนีประนอมกับนาง
จ้าวหรูจั๋วที่อยู่ข้างๆก็ร้องไห้น้ำตาไหลออกมาในชีวิตนี้นางทำผิดต่อเขามากมายเลยเกิน แต่ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้สนใจความผิดที่นางเคยทำต่อเขา ในเวลานี้เขายังมาช่วยนางอีก
นางไม่สามารถทำผิดต่อเขาได้อีกแล้ว
จ้าวหรูจั๋วใช้แรงทั้งหมดที่มีมองและตะโกนออกไปทางเฟิงโม่อวี่ “เฟิงโม่อวี่เจ้าไปซะข้าไม่ต้องการให้เจ้าช่วย ไป”
“ฮึ่ม ฮึ่ม” สวีเมี่ยวฝูได้ยินจ้าวหรูจั๋วพูดแบบนั้นทำให้นางอดหัวเราะด้วยความสะใจและมองไปยังจ้าวหรูจั๋วด้วยความพอใจ “องค์ชายสาม ท่านดูสิ นางไม่อยากให้ท่านช่วย”
ในตาของเฟิงโม่อวี่ปรากฏความเจ็บปวดและผิดหวัง แต่ก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรให้จ้าวหรูจั๋ว แต่กลับมองไปทางสวีเมี่ยวฝูแล้วยิ้มเยาะเย้ยแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “สวีเมี่ยวฝู เจ้าบอกว่า พี่สองอยากได้ป้ายทัพม้าดำ หากเขารู้ว่าวันนี้เพราะเจ้า ทำให้เขาอดได้ป้ายทัพม้าดำไปเขาจะปล่อยเจ้าไว้ไหม ถึงแม้ว่าเขาจะรับปากเจ้าเอาไว้ว่าจะให้เจ้าเป็นฮองเฮา แต่เขาก็ไม่ได้มีราชโองการอะไรลงมามันก็สามารถเปลี่ยนได้ตลอดเวลา เจ้ารู้นิสัยเขาดีที่สุด”
สวีเมี่ยวฝูได้ยินดังนั้นนางก็ลดสายตามองลงต่ำแล้วกำมือแน่น
“ได้ยื่นหมูยื่นแมว” สวีเมี่ยวฝูกัดฟันพูดประโยคนี้ออกมา
เฟิงโม่อวี่ได้ยินสวีเมี่ยวฝูพูดแบบนี้ก็ทำให้เขาแอบถอนหายใจโล่งอก
สวีเมี่ยวฝูให้ทหารเอาจ้าวหรูจั๋วไปแลกกับป้ายทัพม้าดำ นางยืนอยู่บนกำแพงเมือง มองดูทุกอย่างด้วยสายตาที่เย็นชา
จ้าวหรูจั๋วมองและส่ายหัวไปทางเฟิงโม่อวี่ แต่น่าเสียดายที่ผู้ชายคนนี้ไม่ฟังใครเลย
ทหารได้ป้ายทัพม้าดำแล้วหันไปพยักหน้าให้สวีเมี่ยวฝู แล้วเขาก็ผลักจ้าวหรูจั๋วไปหาเฟิงโม่อวี่
ในเวลาเดียวกันนั้นสวีเมี่ยวฝูก็ยังทหารด้วยน้ำเสียงที่ชัดเจนว่า “ฆ่ามัน”
สิ้นเสียงพูดของสวีเมี่ยวฝูทหารที่ได้เตรียมธนูเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้วก็ยิงไปที่จ้าวหรูจั๋ว
“อารักขาองค์ชายสาม” องครักษ์ของเฟิงโม่อวี่ก็รีบมาล้อมรอบตัวเขาเอาไว้และลืมจ้าวหรูจั๋วไปในทันที
“ไม่” เฟิงโม่อวี่มองเห็นจ้าวหรูจั๋วถูกยิงเข้าที่หน้าอก นางกระอักเลือดออกมากระจายเต็มพื้น
“ขอ...โทษ...” จ้าวหรูจั๋วที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังค่อยๆตายมองมาที่เฟิงโม่อวี่แล้วพูดออกมาสองคำ จากนั้นนางก็ค่อยๆเข้าสู่ความมืด
已经是最新一章了
加载中
