ตอนที่ 5 ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ชายล่างหญิงบน

ตอนที่ 5 ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ชายล่างหญิงบน ได้ยินเสียงนกร้องเรียกเข้ามาในหู จ้าวหรูจั๋วค่อยๆได้สติฟื้นขึ้นมา นางรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว นางยังไม่ทันได้สติดี สภาพแวดล้อมตรงหน้าก็ทำให้นางตกใจเบิกตากว้าง มองเห็นแต่เพียงต้นไม้ใหญ่มากมายดูแล้วตาลาย ส่วนนางในเวลานี้นอนกองอยู่บนพื้นที่เปียกแฉะมีใบไม้เน่ามากมาย หายใจลำบาก ที่นี่มันที่ไหนกัน จ้าวหรูจั๋วมั่นใจว่าที่นี่จะต้องไม่ใช่ที่นอกกำแพงเมืองแน่นอน หรือว่าหลังจากที่นางหมดสติไปแล้วถูกคนนำมาทิ้งไว้ที่นี่ จ้าวหรูจั๋วค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วมองดูสภาพตัวเองที่สกปรกมอมแมม ไม่ใช่ นางจะสวมใส่ชุดที่สวยงามเช่นนี้ได้อย่างไรกัน อีกอย่างตรงหน้าอกของนางถูกยิงไม่ใช่หรอ จ้าวหรูจั๋วยังไม่ทันได้สติกลับมาดี นางก็ได้ยินเสียง เสียงนี้ทำให้นางสะดุ้งขึ้นมา เวลานี้ข้างตัวจ้าวหรูจั๋วไม่มีคน นางก็ไม่ได้นึกคิดอะไรรีบปัดหน้าไปมาแล้วหันไปตามเสียงที่ได้ยิน เป็นเฟิงโม่อวี่ จ้าวหรูจั๋วมองเห็นผู้ชายที่ยืนอยู่กลางป่าเป็นเฟิงโม่อวี่ นางเบิกตากว้าง กำลังจะตะโกนเรียกเขา แต่นางกลับเลือบตาไปมองเห็นคนยิงธนูมาทางเขา “ไม่..” จ้าวหรูจั๋วเห็นดังนี้ นางรีบร้องตะโกน นางนึกถึงผู้ชายคนนี้ช่วยนางจนถึงขั้นยอมเสียป้ายทัพม้าดำที่มีค่า ทำให้นางคิดว่าจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องอะไรกับเขาแน่นอน เฟิงโม่อวี่ ได้ยินเสียงของจ้าวหรูจั๋ว เขามองไปทางนาง กำลังจะร้องเรียก แต่นางกลับรีบมาคว้าเขาเอาไว้ “ซัว” ร่างของทั้งสองก็ล้มลงไปกับพื้นผู้ชายอยู่ข้างล่างผู้หญิงอยู่ข้างบน ตาจ้องตา เฟิงโม่อวี่ขยับมุมปากคิด นี่ไม่ใช่คุณหนูตระกูลจ้าวหรอกหรือ ทำไมถึงช่างกล้านักที่จะกระโดดเข้ามาในอ้อมกอดของผู้ชาย มันเกินไปจริงๆช่างไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวเอาเสียเลย เฟิงโม่อวี่ กำลังจะผลักจ้าวหรูจั๋วออกก็เห็นลูกธนูถูกยิงมาปักตรงพื้นดินข้างๆตัวพวกเขา เฟิงโม่อวี่ตาค้างไปครู่หนึ่ง เมื่อกี้หากไม่ใช่เพราะจ้าวหรูจั๋วเข้ามาผลักตัวเขาให้ล้มลงกับพื้น เขาคง ถูกลูกธนูดอกนี้ ยิงแน่ คนที่แอบซ่อนอยู่ในความมืด มองค้อนที่พื้น สมควรตาย “เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม” จ้าวหรูจั๋วมองเฟิงโม่อวี่ที่ถูกตัวเองทับไว้อยู่ “ไม่เป็นไร ขอบใจเจ้ามาก แต่คุณหนูจ้าว เจ้าจะลุกให้ข้าหน่อยได้ไหม” เฟิงโม่อวี่พูดกับจ้าวหรูจั๋ว เขาเรียกนางว่าอะไรนะ คุณหนูจ้าว จ้าวหรูจั๋วได้ยินเฟิงโม่อวี่เรียกตนแบบนั้นทำให้นางเบิกตากว้าง จำได้ตั้งแต่ที่นางแต่งงานกับเฟิงหนิงเสวียนมาเขาก็เรียกนางว่า พี่สะใภ้ แต่วันนี้เขากลับเรียกนางว่าคุณหนูจ้าว ยังมี ทำไมดูเฟิงโม่อวี่ไม่แก่เลย ไม่ถูกคนที่อยู่ตรงหน้านางตอนนี้ใช่เฟิงโม่อวี่จริงหรือ เฟิงโม่อวี่เห็นจ้าวหรูจั๋วมองตนแบบนี้ ทำให้เขาทำหน้านึกคิด เขาขมวดคิ้วแล้วถามว่า “คุณหนูจ้าว เจ้าเป็นอะไรไปไม่สบายหรือเปล่า” “เจ้า...” จ้าวหรูจั๋วยังไม่ทันได้ถามผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าว่าใช่หรือไม่ใช่เฟิงโม่อวี่ ก็ได้ยินเสียงที่น่ากลัวดังมาแต่ไกล “ส่า” จ้าวหรูจั๋วสะดุ้งแล้วหยุดพูดทันที พร้อมกับจ้องตากับเฟิงโม่อวี่ ในสายตาของทั้งสองปรากฏความไม่อยากจะเชื่อออกมา แย่แล้ว หมีมา จ้าวหรูจั๋วรีบลุกออกมาจากร่างของเฟิงโม่อวี่ ส่วนเฟิงโม่อวี่ก็รีบพลิกตัวลุกขึ้นแล้วพูดออกมาว่า “ไป” จ้าวหรูจั๋วพยักหน้า แล้ววิ่งหนีไปพร้อมกับเฟิงโม่อวี่ แต่ที่ทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงคือ พวกเขาวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว ต้นไม้ใบหญ้าถูกแหวกออกเห็นเพียงหมีสีดำที่ดวงตาแดงก่ำ อยู่ข้างหลังพวกเขา แล้วส่งเสียงร้องที่น่ากลัวมาทางพวกเขา