ตอนที่ 11 เดินไปในทางที่แตกต่างกัน

ตอนที่ 11 เดินไปในทางที่แตกต่างกัน มองดูจ้าวหรูจั๋วที่ร้องไห้น้ำตาคลอเบ้าด้วยความตกตะลึงแบบนี้ เฉียวอวี๋นได้แต่ส่ายหัวไปมาอย่างทำอะไรไม่ได้แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าให้จ้าวหรูจั๋วพร้อมกับพูดว่า “คุณหนูเมื่อกี้ข้าน้อยพูดว่าท่านช่วยชีวิตองค์ชายสามเอาไว้ และถูกลูกดอกธนูอาบยาพิษแทง ส่วนองค์ชายสามยอมสละบัวหิมะซีวี่มาช่วยท่านข้างนอกชาวบ้านล้วนพูดกันว่าองค์ชายสามรู้บุญคุณคน ยังพูดอีกว่าคุณหนูท่านนี่โชคดีจริงๆ” จ้าวหรูจั๋วได้ยินเฉียวอวี๋นพูดแบบนี้ ทันใดนั้นนางก็นิ่งไป แล้วนางก็คิดนึกย้อนไปเมื่อครั้งก่อนว่า จำได้ว่าเมื่อตอนนั้นนางทำตามใจตัวเองออกไปข้างนอกแล้วบังเอิญไปเจอองค์ชายสามถูกลอบทำร้าย ตอนนั้นนางเห็นคนแอบซุ่มยิงองค์ชายสามมาแต่ไกล องค์ชายสามถูกลอบทำร้ายจนหมดสติ หลังจากที่เกิดเรื่องแล้วถึงรู้ว่าองค์ชายสามถูกลอบทำร้าย ฮ่องเต้โกรธมากและสั่งให้สืบหาเบาะแสของคนร้าย แต่ในตอนนั้นทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้จะทำให้นางฝันร้ายตลอด แต่โชคดีที่ท่านพ่อไปหาเชิญพระมาขับไล่ปัดเป่าสิ่งไม่ดีให้นาง หลังจากนั้นนางก็ค่อยๆลืมเรื่องนี้ไปเลย แต่ นางคิดไม่ถึงว่า นางกลับได้มามีชีวิตใหม่ในเหตุการณ์นี้อีกครั้ง ก่อนหน้านี้นางคิดว่านางยังคงหนีไม่พ้นเรื่องเลวร้ายนั่น เฟิงโม่อวี่ยอมสละป้ายทัพม้าดำเพื่อช่วยนาง ผู้ชายแบบนี้ นางจะยอมให้เขาสละชีวิตเพื่อนางอีไม่ได้ ชาติที่แล้วนางติดค้างผู้ชายคนนี้เอาไว้เยอะมาก เพราะฉะนั้นครั้งนี้นางจะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับเขาแน่ แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือ การกระทำของนางครั้งนี้ทำให้นางเดินไปในทางที่ต่างจากทางที่นางเคยเดินเมื่อครั้งก่อน นางสละชีวิตช่วยองค์ชายสาม ส่วนองค์ชายสามยอมสละบัวหิมะซีวี่เพื่อช่วยชีวิตนาง เดี๋ยวนะ บัวหิมะซีวี่ สีหน้าของจ้าวหรูจั๋วเปลี่ยนไปทันทีนางจำได้ว่าบัวหิมะซีวี่มีค่ามาก ห้าร้อยปีถึงจะมีดอกหนึ่ง และหมอหลวงเคยบอกเอาไว้ว่า บัวหิมะซีวี่สามารถยืดอายุของเฟิงโม่อวี่ได้อีกสิบปี ฮ่องเต้เองก็ส่งคนไปเสาะหาบัวหิมะซีวี่มาได้ด้วยความยากลำบาก มันไม่ง่ายเลยที่จะหามาได้ แต่กลับต้องเอามาให้ช่วยชีวิตนางไม่ใช่องค์ชายสาม “คุณหนู ท่านเป็นอะไรไปคะ” เฉียวอวี๋นมองดูสีหน้าของจ้าวหรูจั๋วไม่สู้ดีนักจึงได้ถามขึ้น คำพูดของเฉียวอวี๋นทำให้จ้าวหรูจั๋วค่อยๆได้สติกลับมา นางพูดว่า “ข้าคิดว่าข้าติดค้างองค์ชายสามเยอะมากเลย” เฉียวอวี๋นได้ฟังดังนี้ทำให้นางรู้สึกงง แล้วรีบตอบจ้าวหรูจั๋วว่า “คุณหนู ท่านในวันนี้คือผู้มีพระคุณขององค์ชายสาม ฮ่องเต้ประทานของมาให้ท่านมากมาย ยังจะให้ท่านมารักษาตัวในวังอีก ท่านจะไปติดค้างองค์ชายสามได้อย่างไรกัน” “เฉียวอวี๋นเจ้าไม่เข้าใจหรอก” จ้าวหรูจั๋วส่ายหัวไปมาแล้วพูดต่อไปว่า “เขาเอาชีวิตเขามาแลกกับชีวิตข้า” “ไม่ใช่คุณหนูไปช่วยชีวิตองค์ชายสามเอาไว้หรอกหรือ” เฉียวอวี๋นไม่อธิบายแต่กลับถามนาง จ้าวหรูจั๋วมองหน้าเฉียวอวี๋นอย่างหามิได้สาวใช้คนนี้ของนางช่างโง่เขลายิ่งนักเหมือนกับนางเมื่อชาติก่อนไม่มีผิดเลย ถึงว่านางถูกหลอกแล้วทำให้คนใกล้ตัวนางทุกคนต้องเดือดร้อน ดูแล้วชาตินี้นางจะต้องสั่งสอนคนใกล้ตัวนางให้ดีๆเสียแล้ว ไม่เช่นนั้นอาจจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตอีก เฉียวอวี๋นจ้องมองจ้าวหรูจั๋วอย่างไม่กระพริบตา แล้วพูดขึ้นว่า “คุณหนูคะ.....” จ้าวหรูจั่วรีบดึงสติกลับมา “เมื่อกี้เจ้าบอกว่าที่นี่คือตำหนักสิงหรือ” “เจ้าค่ะ” เฉียวอวี๋นพยักหน้า จ้าวหรูจั๋วถอนหายใจแล้วพูดว่า “ดูแล้วการมารักษาตัวที่นี่คงจะต้องระวังคำพูดและการกระทำสินะ เฉียวอวี๋นเมื่อกี้เจ้าบอกว่าข้าเป็นผู้ช่วยชีวิตองค์ชายสามคำพูดนี้อย่าได้เอาไปพูดกับคนนอกเด็ดขาดเข้าใจไหม” เฉียวอวี๋นได้ฟังจ้าวหรูจั๋วพูดเช่นนั้น นางขมวดคิ้วแล้วถามด้วยความข้องใจว่า “คุณหนูท่านถ่อมตนเกินไปแล้ว ท่านไม่รู้ว่าเรื่องนี้ชาวบ้านเขารู้กันทั่วแล้ว คุณหนูสวีช่วยชีวิตท่านกับองค์ชายสาม ฮ่องเต้มอบรางวัลให้นางอย่างเยอะ เชอะ มันต้องเป็นท่านช่วยชีวิตองค์ชายสามสิ คุณหนูสวีอะไรกัน” จ้าวหรูจั๋วได้ยินเฉียวอวี๋นพูดแบบนั้นทำให้นางเบิกตากว้างแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ที่เจ้าว่าคุณหนูสวีนี่ใครกัน” เฉียวอวี๋นจ้องมองสายตาของจ้าวหรูจั๋วเหงื่อไหลมาที่หน้าผาก แล้วพูดออกมาว่า “สวีเมี่ยวฝูของตระกูลสวีไงเจ้าคะ”