已经是第一章了
บทที่7เธอติดหนี้ฉันเพิ่มอีกก้อนแล้วนะ
บ๗ที่7เธอติดหนี้ฉันเพิ่มอีกก้อนแล้วนะ
แสงแดดพาดผ่านขอบหน้าต่างเข้ามาส่องกระทบร่างของเขาทำให้เหมือนมีแสงทอประกายออกมารูปร่างสูงใหญ่ดูเหมาะกับหน้าตาหล่อเหลางดงามราวกับเทพเจ้าอพอลโล่แห่งดวงอาทิตย์ของมนุษย์โลก
แม้ว่าเสิ่นชีจะถูกพี่ชายเป็นคนเลี้ยงปากท้องมาจนโตพอเห็นเห้ออี้หนิงตรงหน้านี้ก็ยังออกไม่ได้ที่จะมึนงง
“ตื่นแล้ว?”ดวงตาเรียวยาวของเห้ออี้หนิงค่อยเงยขึ้นมามองกวาดมองไปที่เสิ่นชีอย่างขี้เกียจ
เสิ่นชีเพิ่งจะตระหนักได้ว่าคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้แท้จริงแล้วคือเห้ออี้หนิง
“ขอบคุณ”เสิ่นชีไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรถึงจะเป็นการดีจึงทำได้เพียงเอ่ยขอบคุณไปอย่างจืดชืด
“ไม่เป็นไรเธอก็แค่.........ติดหนี้ฉันเพิ่มอีกหนึ่งก้อนรวมกับที่เธอทำเสื้อเชิ้ตสองตัวนั้นของฉันเสียหายอีกรวมทั้งหมดก็สองล้าน”เห้ออี้หนิงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงผ่อนคลาย“ผ่านไปตั้งหลายวันแล้วคิดเสร็จรึยังว่าจะคืนให้ฉันยังไง?”
ความรู้สึกที่เพิ่งฟื้นกลับมาจากก้นบึ้งของหัวใจและความตื้นตันใจของเสิ่นชีแต่หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้แล้วความรู้สึกพวกนั้นก็บินหายไปทันที
ใช่สิราชาปีศาจคนนี้จะทำเรื่องดีๆได้ยังไงกัน?
เขาช่วยตัวเองไว้ก็คงไม่พ้นว่าเป็นเพราะตัวเองกำลังติดหนี้เขาอยู่กลัวว่าถ้าตัวเองตายแล้วจะไม่มีคนมาชดใช้เงินคืนเขา
ตอนนี้ยังดีหนี้หนึ่งล้านที่ต้องจ่ายพริบตาก็กลายเป็นสองล้าน！
ถ้ารู้ตั้งแต่แรกตัวเองก็คงปล่อยให้โดนเผาตายกลางถนนแน่และไม่ต้องการให้เขาช่วยกลับมา
พอเห็นสีหน้าน่าดูของเสิ่นชีที่แสดงออกมาอารมณ์ของเห้ออี้หนิงก็ดีขึ้นมาทันตา
เสิ่นชีอยากจะเอาเงินฟาดหน้าฝ่ายตรงข้ามจริงๆแต่ว่าเธอทำไม่ได้
หนึ่งเธอไม่มีเงินมากขนาดนั้นสองถ้าเธอกล้าฟาดเขาจริงๆคาดว่าถ้าจะทำให้เขาเจ็บคงจะต้องใช้เงินเยอะมากขึ้นอีกเท่าตัว
เสิ่นชีทำได้แค่เก็บความขุ่นเคืองเอาไว้แล้วเอ่ยขึ้น“ฉัน…....ฉันจะคืนให้คุณแน่”
เห้ออี้หนิงวางแก้วชาลงแล้วเดินตรงเข้าไปหาเสิ่นชี
เสิ่นชีถอยหลังไปอย่างลืมตัวทันใดนั้นแผ่นหลังก็ชนเข้ากับผนังขยับตัวหนีต่อไปไม่ได้แล้ว
เห้ออี้หนิงเดินเข้ามาใกล้จนระยะห่างระหว่างเสิ่นชีเหลือแค่ครึ่งเมตรทันใดนั้นก็ก้มตัวลงมือซ้ายค้ำกับผนังขังให้เสิ่นชีติดอยู่กับผนังละอ้อมอกของเขา
ค่อยๆก้มหัวลงแล้วจ้องมองกระต่ายน้อยที่กำลังตกใจดวงตาเรียวยาวค่อยจ้องกดลงมาพลางเอ่ยขึ้นเสียงต่ำเหมือนเครื่องเชลโล่“โอ๊ะ?คำนี้เธอพูดมาตั้งหลายครั้งแล้วงั้นเธอตั้งใจจะคืนยังไงล่ะ?”
อารมณ์ของเห้ออี้หนิงปะทุขึ้นทันทีขณะเดียวกันก็เป็นกับดักเช่นกันที่ล็อคเสิ่นชีเอาไว้อย่างแน่นหนาจนเธอไม่กล้าขยับ
เห้ออี้หนิงตั้งใจขยับระยะห่างให้เข้าใกล้ขึ้นอีกร่างของทั้งสองแทบจะชิดติดกันแล้วเขาหัวเราเสียงต่ำแล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหูของเสิ่นชี“ไม่งั้นก็ชดใช้ด้วยร่างกายไหมล่ะ?”
“ไม่มีทาง！”
พอได้ยินประโยคนี้ของเห้ออี้หนิงเสิ่นชีก็ผลักอีกฝ่ายออกไปอย่างลืมตัวแล้วตอบปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
ตอนที่รอให้เสิ่นชีตอบกลับมาเห้ออี้หนิงก็ถูกเธอผลักให้ห่างออกมาตั้งหนึ่งเมตรแล้ว
เห้ออี้หนิงจ้องมองเสิ่นชีพลางกลัวหัวเราะดูเสิ่นชีที่จิตใจเริ่มลังเลขึ้นมาในทันที
“เงินฉันคืนให้แน่แต่ว่าไม่ใช่วิธีการแลกเปลี่ยนแบบนี้！”เสิ่นชีจ้องตาปะทะกับเห้ออี้หนิงทันใดนั้นก็เข้าใจการกระทำที่ทำให้คนอื่นต้องอับอายขายหน้าของอีกฝ่าย
ก็ใช่เห้ออี้หนิงเป็นคนยังไง?
ผู้นำของบริษัทเห้อซื่อกรุ๊ปผู้คุมหางเสือของโลกธุรกิจเป็นผู้ชายในอุดมคติคนแรกของผู้หญิงมากมายทั้งนอกและในประเทศ...........
เขาอยากได้ผู้หญิงแบบไหนแล้วไม่ได้ดั่งต้องการบ้าง?ถึงได้ใช้วิธีการแบบนี้มาบีบบังคับตัวเอง?
เป็นอย่างที่คิดไว้เห้ออี้หนิงเก็บหัวใจส่วนที่ขี้เล่นไว้ยืนขึ้นตัวตรงพลางหันหลังแล้วเอ่ยกับเสิ่นชี“ในเมื่อไม่มีเงินมาใช้หนี้ทั้งยังไม่ยอมชดใช้ด้วยร่างกายอีกงั้นก็ทำงานชดใช้เถอะมาเป็นสไตล์ลิสต์เฉพาะให้กับฉันหนี้จะหักจากเงินเดือนของเธอ”
เสิ่นชีมองตามแผ่นหลังของเห้ออี้หนิงที่ห่างออกไปในใจก็ตีกันยุ่งเหยิง
已经是最新一章了
加载中
