ตอนที่ 1

ตอนที่ 1　　 เฉิงโม่อกหัก เรื่องใหญ่ขนาดนี้ฉันไม่สามารถเพิกเฉยได้ ตอนนี้เขาคงต้องเสียใจมากล่ะมั้ง? ฉันจะฉวยโอกาสนี้เข้าหาเขา ——ไดอารี่ของนางรวย ในเดือนมีนาคม ปักกิ่งอากาศไม่อุ่นแล้ว หนาวเย็นเหมือนอย่างเคย เฉิงซินและสวี่หยวนนั่งในร้านกาแฟใต้ตึกบริษัท บนโต๊ะมีของว่างพร้อมชาชั้นดีหลายอย่างวางอยู่ ทั้งสองเล่นโทรศัพท์ต่อหน้ากันอย่างพออกพอใจ จู่ๆสวี่หยวนก็เงยหน้าขึ้นมองเธอแล้วเตือน “ดูคำค้นหายอดฮิตหน้าแรกในเวยโป๋สิ” “มีข่าวอะไรน่าตื่นเต้นหรอ?” เฉิงซินเปิดช่องค้นหายอดฮิตในเวยโป๋อย่างกระตือรือร้น แป๊ปเดียวก็เจอหัวข้อที่อยู่ในช่องค้นหายอดฮิตหน้าแรก #คนที่ชอบเคยทำเรื่องที่บาดใจที่สุด# สีหน้าเธอขยับเล็กน้อย หัวข้อนี้เธอมีโอกาสที่จะพูดออกมา สุดท้ายแล้ว เธอถูกคนที่ชอบทำให้ปวดใจมาหนึ่งปีเต็ม ช่วงนี้เพิ่งจะทำใจได้ ไม่สิ ควรพูดว่าเข้ามาในอีกขั้นหนึ่ง คนที่เธอชอบอกหักแล้ว เธอมีโอกาสแล้ว! เธอยังไม่ทันกดเข้าไปดูความคิดเห็น สวี่หยวนอ่านในโทรศัพท์ให้ฟังทีละคำ “ผู้ชายที่ฉันชอบอยากได้วีแชทของฉัน ฉันนึกว่าเขามีความรู้สึกดีๆกับฉัน คืนนั้นตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ รอเขาติดต่อฉันมาทุกวัน คิดไม่หยุดเลยว่าวันนี้ควรโพสต์อะไรในโมเมนต์วีแชทดี? สรุปคือเขาเพิ่มฉันเป็นเพื่อนเพียงเพราะว่าเขาอยากใกล้ชิดกับเพื่อนสนิทฉัน ที่น่าเศร้าเลยก็คือฉันกลายเป็นเพื่อนในกลุ่มเขา ช่วยเขาเข้าหาเพื่อนสนิทฉัน ตอนนี้พวกเขาเตรียมจะแต่งงานกันแล้ว เรื่องใหญ่ขนาดนี้ฉันเพิกเฉยไม่ได้” ทุกประโยคที่สวี่หยวนอ่าน สีหน้าเฉิงซินก็เปลี่ยนไปนิดหน่อย สะเทือนอารมณ์อย่างมาก นี่ต้องเป็นละครที่เธอเล่นอย่างแน่นอน! แต่ว่า สิ่งที่ไม่เหมือนคือตอนจบ เฉิงโม่คือเจ้านายของเธอ เป็น CEO ของบริษัทสื่อภาพยนตร์สือกวาง งานในส่วนของสื่อภาพยนตร์สือกวางรวมไปถึงการสร้างภาพยนตร์และโทรทัศน์ การเผยแพร่ภาพยนตร์และโทรทัศน์สู่สาธารณะ การลงทุนโรงภาพยนตร์และอื่นๆ เป็นบริษัทผลิตภาพยนตร์และโทรทัศน์ที่กระจายสินค้าของอุตสาหกรรมในเครือทั้งหมด และเธอเป็นนักเขียนบทตัวน้อยของบริษัทสื่อภาพยนตร์สือกวาง ตอนที่เจอเขาครั้งแรกก็มีแผนการ เธอตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ แต่เฉิงโม่ไม่ชอบเธอ เขาชอบตู้หลิง นักเขียนบทคนสวยที่มีชื่อเสียงในวงการ และเป็นเพื่อนสนิทฉันตั้งแต่เรียนมัธยมจนถึงมาทำงานร่วมกัน เพื่อตามจีบตู้หลิง เฉิงโม่เลยเพิ่มเธอเป็นเพื่อนในวีแชท ให้เธอเป็นเพื่อนในกลุ่มพันธมิตร สวี่หยวนมองมาที่เธอแล้วถาม “บาดใจไหม?” เฉิงซินกุมที่หน้าอกแล้วพูด “บาดสิ บาดจนจะตายอยู่แล้ว” สวี่หยวนมองท่าทางของเธอ แล้วคิดถึงเฉิงโม่ขึ้นมาอีก ทั้งๆที่มีใบหน้าและรูปร่างอย่างพระเอก ดันมาชอบตู้หลิง เธอรู้จักตู้หลิงมาตั้งแต่เด็ก รู้จักเฉิงซินตอนเรียนมัธยมด้วยกัน ทั้งสามเป็นเพื่อนสนิทกัน ตอนที่เฉิงโม่ตามจีบตู้หลิง บริษัทภาพยนตร์สือกวางลงทุนทำหนังสงครามเรื่อง Counter terrorism กำลังเข้าไปกองทัพบกเพื่อถ่ายทำหาวัตถุดิบพอดี ในวันแรกที่เข้าไปกองทัพบกก็ต้อนรับผู้บัญชาการกองทัพและตู้หลิงก็ชอบลู่จัวเฟิงในปีนั้น หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา บทละครในมือของเฉิงโม่กลายเป็นพระรอง และเฉิงซินกลายเป็นเพื่อนในกลุ่มของเขา ไม่ได้เหมาะสมเลยสักนิด ภายนอกเห็นด้วยแต่ก็แอบต่อต้านเงียบๆ และทำให้เขาถูกน็อคดาวน์ PK แพ้ไปแล้ว ——เหตุผลที่เฉิงโม่อกหัก เรื่องใหญ่ขนาดนี้เธอเพิกเฉยไม่ได้ พูดแบบนี้ เหมือนเธอจะดูร้ายๆนะ? สวี่หยวนวางโทรศัพท์ลง หยิบเค้กหนึ่งชิ้นเข้าปากแล้วถามเธอ “งั้นตอนนี้เธอจะทำยังไง? ตู้หลิงคบกับผู้บัญชาการลู่แล้ว ไม่แน่เดี๋ยวก็แต่งงานกัน ประธานเฉิงของเธอไม่มีโอกาสชนะแล้ว” “ฉันน่ะ” เฉิงซินกลายเป็นตัวสำรอง สนทนากับเพื่อนออนไลน์สักพัก ก็พูดอย่างมีกำลังใจมาก “ตอนนี้เขาคงต้องเสียใจมากล่ะมั้ง? ฉันจะฉวยโอกาสนี้เข้าหาเขา!” “……” สวี่หยวนเห็นเธอดูร่าเริงและพอใจอย่างรวดเร็ว ส่งสายตาโน้มน้าวให้เธอ แต่ก็ถามอย่างสงสัย “เธอไม่แคร์ที่เขาเคยจีบตู้หลิงจริงๆหรอ?” เฉิงซินผลุบสายตาลง “ก็แคร์นะ แต่ฉันก็ยังชอบเขาอ่ะ” และตู้หลิงก็รู้ด้วยว่าเธอชอบเฉิงโม่ มิตรภาพหลายปีของทั้งสอง จะบอกว่ากระอักกระอ่วนหรอ? ไม่หรอก เพราะว่าตู้หลิงสวยมาก นิสัยดี ทำให้พวกผู้ชายชอบเธอ “ในเมื่อเธอคิดในแง่ดี ฉันก็วางใจ ฉันต้องกลับแล้วล่ะ” สวี่หยวนลุกขึ้น เธอเพิ่งผ่านตึกใหญ่ของบริษัทภาพยนตร์สือกวาง ฉุกคิดขึ้นมาได้เลยให้เฉิงซินลงตึกมาดื่มกาแฟสักแก้ว ก่อนไปเธอก็ตบไหล่เฉิงซิน “สู้ๆนะ จับประธานเฉิงไว้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” เฉิงซิน “……” เธอคิดว่า เฉิงโม่ให้โอกาสเธอก็พอแล้วล่ะ! กลับขึ้นตึกไปที่ห้องทำงาน พอเดินเข้าประตูไปก็ได้ยินเสียงฉวีวานวานตะโกน “เชี่*! โจวเจียลู่ในคำค้นหายอดฮิตหน้าแรกมาจากไหนเนี่ย! ประธานเฉิงกับเธอไม่ใช่เรื่องจริงใช่ปะ?” เฉิงซินเดินเข้ามาในห้องทำงานพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พบว่าคำค้นหายอดฮิตในหน้าแรกเปลี่ยนเป็น “โจวเจียลู่และเฉิงโม่บริษัทภาพยนตร์สือกวาง” เธออึ้งไปสักพัก เธอลงจากตึกมาไม่กี่นาทีเท่านั้น คำค้นหายอดฮิตในหน้าแรกก็เปลี่ยนไปแล้ว ปรากฏขึ้นมาเหนือความคาดหมาย เธอหัวเราะขึ้นมา “ไม่ใช่ความจริงแน่ๆล่ะ” “เธอรู้ได้ยังไงว่าไม่ใช่เรื่องจริง? มีรูปหมดเลยนะ!” เพราะว่า...... เฉิงโม่เพิ่งอกหัก จะไปมีอารมณ์เดทกับผู้หญิงคนอื่นได้ที่ไหน! เฉิงซินคิดว่าคำค้นหายอดฮิตส่วนมากพวกนี้กลุ่มของโจวเจียลู่ซื้อมา ช่วงสองปีนี้ความนิยมของโจวเจียลู่ค่อยๆเพิ่มขึ้น การลงทุนการฉายภาพยนตร์ของบริษัทภาพยนตร์สือกวางในช่วงสองปีมานี้ก็ได้รับการชื่นชมจากผู้คนและขายตั๋วได้เป็นสองเท่า ถือว่าอีกฝ่ายเป็นนักแสดงหญิงก๋ากั่นที่ความนิยมไม่เลว และคนในกองถ่ายเลือกนักแสดง ไม่ใช่พวกเธอเลือกบทละคร ในวงการบันเทิงมีผู้หญิงไม่น้อยจริงๆที่คิดอยากจับเฉิงโม่ ยังไงเฉิงโม่ก็หน้าตาดีมากจริงๆ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบ ในเมื่อคิดจะเลือกผู้สนับสนุน เป็นเพื่อนใครไม่เป็น? รูปร่างหน้าตาของเฉิงโม่ แค่ให้เขานอนหลับเฉยๆก็ได้กำไรแล้ว เฉิงซินกัดริมฝีปากพลางพลิกรูปภาพดู รูปภาพน่าจะถ่ายไว้เมื่อคืนวาน ค่อนข้างเลือนราง มองโครงหน้าไม่ชัด แต่ผู้ชายสวมชุดสูท รูปร่างสูงใหญ่ บุคลิกน่าดึงดูด ทั้งสองเดินเข้าหากัน แถมเดินเข้าไปในโรงแรม ไม่แปลกใจที่ความสงสัยของฉวีวานวานจะเป็นจริง หรือว่าเฉิงโม่จะถูกยั่วยวน เริ่มจะหลงระเริง? เดิมทีเฉิงโม่อารมณ์ดี เพียงชั่วครู่เดียวก็เซ็งขึ้นมา แต่ก็พูดออกมาว่า “ปีนี้สือกวางเตรียมทำละคร ไม่ต้องพูดถึงนางเอก นักแสดงหญิงอื่นๆก็เป็นที่ต้องการมาก คนที่อยากแสดงก็มีเยอะมาก” ดังนั้น เรื่องไม่ดีก็เยอะมากเหมือนกัน เมื่อก่อนบริษัทภาพยนตร์สือกวางจะเน้นทำภาพยนตร์มาโดยตลอด โปรเจ็คที่ทำละครมีไม่มาก ช่วงสองปีนี้ก็ค่อยๆได้รับอิทธิพลขอละครเข้ามา เฉิงโม่มีความต้องการในโปรเจ็คนี้เยอะมาก เคยพูดอย่างชัดเจนว่าจะทำบทตัวละคร หัวข้อยังไม่ได้เลือก ยังไม่ปล่อยข่าวออกไป นายหน้าพวกนั้นได้รับข่าวสารอย่างไว เริ่มโปรโมตอย่างรวดเร็ว ฉวีวานวานตระหนักถึงความจริงได้ “พูดได้ว่า ประธานเฉิงไม่ได้เป็นประเด็นร้อนครั้งแรก” เธอหยุดไปพักหนึ่ง แล้วมองไปที่เฉิงซิน “ไม่จริงอะ เธอรู้ได้ไงว่าบริษัทเตรียมทำบทละคร?” โปรเจ็คที่ยังไม่ได้ตัดสินใจ เฉิงซินพูดออกไปอย่างไม่สบายใจ แล้วก็กะพริบตาปริบๆ ฉวีวานวานก็พลันเข้าใจแจ่มแจ้ง เพราะโปรเจ็คนี้เฉิงซินจะต้องเขียนบทร่วมด้วย …… ในตอนนี้ พระเอกอย่างเฉิงโม่ในช่องคำค้นหายอดฮิตของเวยโป๋กำลังขึ้นรถด้วยสีหน้าหม่นหมอง เขายกมือขึ้นดึงเนกไท แล้วมองไปที่ผู้ช่วย ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ติดต่อกับทีมโจวเจียลู่ ให้พวกเขาเคลียร์เอง อย่าบีบให้ฉันไปต่อยหน้า” โจวเจียลู่เป็นนักแสดงหญิงก๋ากั่นของบริษัทสื่อภาพยนตร์เจียอี้ เถ้าแก่ของเจียอี้เคยทำงานร่วมกันกับเฉิงโม่ เฉิงโม่ไม่เคยแถลงข่าวลือโดยทันทีเพราะให้หน้ากับเจียอี้ กาวเยวี่ยนรีบพูด “ได้ เดี๋ยวผมติดต่อ” ตั้งแต่ต้นจนจบรวมแล้วยี่สิบนาทีกว่า ทางด้านโจวเจียลู่ก็แถลงว่าเป็นความเข้าใจผิด เฉิงซินไม่ได้ตั้งใจช่องค้นหายอดฮิต บ่ายสองห้าสิบนาทีก็ถือสมุดเดินไปที่หน้าลิฟต์ กดปุ่มขึ้นไปชั้นบน ปากกาในมือเคาะไปที่สมุด เคาะไปหลายสิบที ประตูลิฟต์ก็เปิดออก เธอเหลือบเห็นเฉิงโม่และผู้ช่วยกาวที่ยืนอยู่ในลิฟต์ มือซ้ายของเฉิงโม่ล้วงในกระเป๋ากางเกง มือขวายกขึ้นมาจัดเนกไทเล็กน้อย สันกรามที่ราบเรียบแข็งตึง ลูกกระเดือกขยับอย่างเห็นได้ชัด ทั้งๆที่แต่งตัวได้อย่างเคร่งครัด แต่สีหน้ากลับสับสน ช่วงที่เห็นเธอ เขาก็หรี่ตาลง โห เซ็กซี่จัง เฉิงซินอึ้งไปสักพัก ครู่เดียวก็ยิ้มออกมา แก้มด้านขวามีลักยิ้มปรากฏขึ้นบางๆ ปรากฏขึ้นบางๆ เธอเดินเข้าไปอย่างว่องไว “สวัสดีค่ะประธานเฉิง” “อืม” เฉิงโม่ก้มหน้ามองเธอ เฉิงซินยืนข้างเขา เหลือบมองผู้ช่วยกาวด้านหลังเขา แอบขยับไปทางเขาหนึ่งก้าว แล้วดมเบาๆ เฉิงโม่เห็นเธอทำท่าทางผิดปกติ ลังเลไม่กี่วินาที “ดมอะไร?” เฉิงซินไม่คิดว่าจะถูกจับได้ จึงค่อนข้างอาย แต่ก็ตอบไปตามจริง “ดมว่าคุณมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงไหม” เฉิงโม่ “……” เขานึกถึงประเด็นร้อนเมื่อเช้า จึงขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วหัวเราะออกมา “แล้วเธอได้กลิ่นไหม?” ไม่ได้กลิ่น ร่างกายเขาสะอาดสดชื่น กลิ่นหอมสดชื่น เฉิงซินเงยหน้ามองเขาแล้วยิ้มกว้าง “ฉันคิดว่าคุณเพิ่งจะอกหักไม่นาน คงไม่มีอารมณ์นั้น ฉันเดาว่าเป็นข่าวปลอม” เฉิงโม่ “……” เขาเลิกคิ้ว จี้ใจดำจริงๆ เฉิงโม่เม้มปากแน่น แล้วพูดด้วยเสียงหนักอึ้ง “เฉิงซิน” “หืม?” “หุบปากซะ” “……” หุบปากก็หุบปาก เฉิงซินโอดครวญออกมา กาวเยวี่ยนที่ยืนอยู่ด้านหลัง สีหน้าค่อนข้างยากที่จะเข้าใจ เขาเป็นผู้ช่วย รู้เรื่องที่ประธานเฉิงตามจีบตู้หลิงอย่างแน่นอน และรู้ว่าเฉิงซินเป็นเพื่อนในกลุ่มของประธานเฉิง รู้ไปอีกว่าหญิงสาวคนนี้ทะนงตัว และใจกล้าบ้าบิ่น แสดงออกว่าเป็นเพื่อนในกลุ่ม แต่ภายในใจกลับคิดตรงข้าม ทำให้ประธานเฉิงตกหลุมพราง กลุ่มผู้สร้างภาพยนตร์ไปดูเขตแดนมาเดือนกว่า เกิดเหตุการณ์มากมายขึ้น เฉิงซินไม่ได้บอกประธานเฉิงเลยแม้แต่คำเดียว ขณะที่รอให้ประธานมีเวลา ตู้หลิงก็ปิ๊งกับผู้บัญชาการลู่แล้ว ประธานเฉิงตามจีบไปโดยเปล่าประโยชน์มาหนึ่งปีกว่า เฉิงซินดันมีเหตุผลเพียงพอจึงสามารถพูดได้อย่างเต็มที่ ไม่ว่าคุณจะจีบติดหรือจีบไม่ติด ฉันจะช่วยคุณมูฟออนเอง! มีเพียงเธอที่กล้าพูดแบบนี้กับประธานเฉิง หลังจากประตูลิฟต์เปิด เฉิงซินย้ายไปข้างๆหนึ่งก้าว แล้วทำท่าเชิญ “ประธานเฉิงเดินไปก่อนได้ค่า” เฉิงโม่มองเธอแวบหนึ่ง เอามือออกจากกระเป๋ากางเกง แล้วก้าวยาวๆออกไป แล้วพูดออกไปหนึ่งประโยค “เข้าประชุม” ภายในห้องประชุม กลุ่มนักเขียนบทเล็กๆมาครบหมดแล้ว เฉิงโม่ยืนสั่งหนึ่งประโยคอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้า “พวกคุณปรึกษากันไปก่อน ตัดสินใจหัวข้อกันหลายๆเรื่อง” พูดจบก็หันตัวกลับไปที่ห้องทำงาน แล้วทิ้งแผนงานไว้ที่ห้องประชุม นักเขียนบทหลายคนมีความเห็นของแต่ละคน บริษัทซื้อลิขสิทธิ์มาไม่น้อย ที่เก็บไว้ยังไม่ได้ถ่ายทำก็มีไม่น้อยเหมือนกัน จึงเลือกลิขสิทธิ์ที่มีก่อน แต่ก็รู้สึกว่าไม่ค่อยพอใจ จึงมีคนพูดออกมาว่าให้เปลี่ยนเป็นละครคลาสสิกที่สร้างใหม่ เฉิงซินพอได้ยิน ก็กลอกตาทันที “ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจบริษัทนะ แต่การทำละครที่สร้างใหม่มันเหนื่อยและผลลัพธ์ที่ได้น้อย แถมแบบอย่างมันก็ล้าสมัยแล้ว เรียบๆไม่ซับซ้อนเกินไป! คุณเขียนละครใหม่ไม่ได้หรอ? คุณเขียนไม่ได้ฉันเขียนได้!” ซ่งเม่ยลี่ขมวดคิ้ว “ฉันไม่ได้พูดว่าเขียนไม่ได้” เฉิงซิน “งั้นคุณบอกว่าจะทำละครสร้างใหม่ มีกี่เรื่องกันที่ไม่โดนด่า?” ซ่งเม่ยลี่ “……” ซ่งเม่ยลี่ไม่อยากทะเลาะกับเธอ คนธรรมดาเถียงไม่ชนะเฉิงซินหรอก เธอไม่เคยเถียงชนะเลย ประชุมได้สามชั่วโมง แต่ละคนพูดจบปากเปียกปากแฉะ ได้เลือกหัวข้อกันมาหลายหัวข้อ รอทำการสำรวจตลาด หลังจากเสร็จสิ้นการประชุม เฉิงซินออกไปข้างนอกดูหนึ่งที ประตูห้องทำงานฝั่งตรงข้ามยังปิดสนิท ทุกคนเก็บของเตรียมออกไปแล้ว เธอยังคงเดินไปหยิบแก้วน้ำมาอย่างไม่รีบร้อน เปิดดูโมเมนต์วีแชทอยู่ที่หน้าห้องต้มชา กาวเยวี่ยนเดินผ่านมา มองเธอแวบหนึ่ง เขาผลักประตูเข้ามาในห้องทำงาน วางหัวข้อที่เลือกมาไว้บนโต๊ะ เฉิงโม่เงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะทำงาน “เลิกประชุมแล้วหรอ?” กาวเยวี่ยนพูด “เฉิงซินยังไม่ไปครับ” เฉิงโม่หยิบเอกสารขึ้นมาดูนิดหน่อย แล้ววางลงไปอีกครั้ง เขาเอนกายพิงเก้าอี้ “พวกนี้ถ่ายออกมาก็เสียหมด ไม่มีความหมายอะไร ให้พวกเขาคิดอีกที” เขายกโทรศัพท์บนโต๊ะขึ้นมาหาข้อมูลในวีแชท กดไปพบว่า สิ่งที่โชว์ขึ้นมาใหม่ที่สุดโมเมนต์วีแชทก็คือรูปโปรไฟล์ของเฉิงซิน สายตาเขาจ้องเล็กน้อย เขาเพิ่มเฉิงซินเป็นเพื่อนสนิทมาปีกว่า โมเมนต์วีแชทของเธอเป็นสิ่งที่น่าสนใจที่สุดในรายชื่อของเขา ตอนที่เขาทำงานหนักในเวลาปกติ เปิดไปเจอรูปพร้อมข้อความก็ทำให้มุมปากวาดโค้งขึ้นมา เงื่อนไขแรกก็คือ เธอห้ามนำตู้หลิงมาแทงใจเขา สำหรับเรื่องอกหักนี้ เป็นครั้งแรกที่เฉิงโม่ตามจีบผู้หญิงอย่างตั้งใจและผิดหวังขนาดนี้ แต่เขายังไม่ชินกับมัน ยิ่งไปกว่านั้นตู้หลิงและลู่จัวเฟิงเป็นการแต่งงานในชุดเครื่องแบบ ไม่กี่วันมานี้ สไตล์รูปภาพในโมเมนต์วีแชทของหญิงสาวนามว่าเฉิงซินนี้ดูเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทุกอันจะแสดงถึงความจน วีแชทเธอดันชื่อว่า “นางรวย” เฉิงโม่มองโมเมนต์วีแชทของเธอ ก็สงสัยว่าค้างชำระค่าตอบแทนหรือเปล่า เมื่อครู่ โมเมนต์วีแชทของเฉิงซินโพสต์รูปภาพ: แค่อยากเป็นคนรวย จะปล่อยตัวปล่อยใจไปกับชายหนุ่ม jpg เขาเดาะลิ้นหนึ่งที ลุกขึ้นมา แล้วหยิบเสื้อสูทตัวนอกขึ้นมาจากหลังเก้าอี้ “เลิกงานกันเถอะ” กาวเยวี่ยนเลื่อนประตู เฉิงโม่เดินออกไปข้างนอก ก็เห็นเฉิงซินกำลังหอบสมุดเดินออกมาจากห้องประชุม เขาไม่ได้พูดอะไร เฉิงซินเดินมาข้างเขา และไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน เลขาโน้มตัวลงมา “ประธานเฉิงกลับดีๆนะคะ” ทั้งสามเดินไปนอกประตูลิฟต์ ขณะที่รอลิฟต์ เฉิงโม่เหลือบมองเธอแวบหนึ่ง แล้วพูดอย่างเหม่อลอย “ไม่คิดว่าเธอจะยังมีความทะเยอทะยานมาก ไม่เพียงแค่อยากเป็นคนรวย แถมอยากปล่อยตัวปล่อยใจไปกับชายหนุ่มอีก” เฉิงซิน “……” ความทะเยอทะยานเธอมีมาก เธออยากเป็นแฟนเขา การแสดงออกของเฉิงซินค่อนข้างระมัดระวัง โทนเสียงค่อนข้างยกสูงขึ้น “ช่าย ไม่ได้หรอ?” เฉิงโม่ขมวดคิ้วแน่น ก้มไปมองเธอ “เธอพูดเล่นขนาดนั้นเลย? จะทันคนไหม?” สำหรับเขา เฉิงซินเป็นเพียงสาวน้อยที่ใสซื่อ บางครั้งก็ปากเสีย แต่ก็พูดออกไปเล่นๆจริงๆ จะทันผู้ชายหรอ? เรื่องพวกนี้ ไม่ว่าจะเวลาไหน ผู้หญิงก็ล้วนเสียหาย แล้วเขาก็ยังรู้สึกรางๆว่า เฉิงซินดูเหมือนจะชอบเขา แต่ว่านี่เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น เพราะการแสดงออกของเฉิงซินไม่ค่อยชัดเจนนัก หลักๆเพราะมีความสัมพันธ์กับตู้หลิง เฉิงโม่รู้ว่าผู้หญิงทั่วไปจะใส่ใจผู้ชายที่ชอบเพื่อนสนิทตัวเอง เขาเคยจีบตู้หลิง แถมให้เฉิงซินเป็นเพื่อนในกลุ่มอีกด้วย ประเด็นนี้เท่านั้น เฉิงซินคิดอย่างไรกับเขา ดูเหมือนจะยากมากที่จะก้าวออกไปจากขั้นนั้น เฉิงซินรู้ว่าเขาเข้าใจผิด เงยหน้ามองเขาทีหนึ่งด้วยความหดหู่ “ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับชายหนุ่มอาจจะหมายถึงชายคนหนึ่งได้ไหม?” คิดไปคิดมา รู้สึกว่าตัวเองตั้งใจชัดเจนมากเกินไป แล้วก็พึมพำเสียงเบาๆอีกหนึ่งประโยค “ได้แน่นอน ผู้ชายคนนั้นใช้ชีวิตอย่างดีก็โอเค” เฉิงโม่ “……” เขาสำลักหนึ่งที นึกถึงเมื่อก่อนที่อยู่กองทัพบก เธอก็เคยพูดจาไม่รู้จักอายแบบนี้ ไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไม่อายแบบนี้ เขามองเธอ อดไม่ได้ที่จะสบถเสียงต่ำออกมา “ไม่อายบ้างหรือไงเนี่ย?”