บทที่ 3 ทุกอย่างไม่ทันแล้ว

บ๗ที่ 3 ทุกอย่างไม่ทันแล้ว ภัทธพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ ก้มลงจูบริมฝีปาก ช่างนุ่มนวลและหอมหวาน ทำให้หัวใจของเขาเต้นรัว ใช้มือโอบกอด เมื่อได้สัมผัสกัน ทั้งสองก็รู้สึกถึงแรงดึงดูด รู้สึกเหมือนทั้งร่างกายมีไฟช็อต “อืม......” เวธนีครางออกมาด้วยความเคลิบเคลิ้ม ราวกับทั้งสองคนกำลังล่องลอยอยู่ในทะเล สติหลุดลอย ภัทธถูกเสียงครางทำให้ยิ่งเกิดความรู้สึก ท่าทางของเธอเหมือนเด็กที่ไร้เดียงสายิ่งกระตุ้นอารมณ์ของเขา “ไม่......” เวธนีร้องออกมา ใช้มือทั้งสองออกแรงดันหน้าอกของเขา ความเจ็บทำให้เธอเริ่มมีสติกลับมาครึ่งหนึ่ง มองหน้าผู้ชายตรงหน้าไม่ชัดเจนแต่สัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนในตัวเขา ในที่สุดเธอก็จำได้แล้วก่อนหน้านี้ตัวเองได้วางแผนทำอะไร แต่ว่าเจ็บมากๆจริงๆ! ภัทธก็รู้สึกแปลกใจ เขารับรู้ได้ชัดเจน ถึงเยื่อพรหมจรรย์ เขาผ่านผู้หญิงมามากมาย แต่ว่าเขาไม่พบผู้หญิงที่บริสุทธิ์ เขาเกลียดผู้หญิงแบบนี้มากชอบเรียกร้องความรับผิดชอบ ผู้หญิงที่นอนกับเขาก็เหมือนสินค้าจ่ายเงินแล้วแยก เขาแค่อยากจะขึ้นเตียงพวกเธอก็อยากได้เงิน “พี่……พี่เปรม……”เวธนีพูดออกน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้ เขาไม่นุ่มนวลทำให้เธอรู้สึกเจ็บและเสียว เธอปิดตาและหอบหายใจ ร่างกายของเธอยังคงสั่นเทา รู้สึกถึงความเสียวซ่าน ในสมองมีแต่ความว่างเปล่า เธอก็พูดออกมาเบาๆ “พี่เปรม……” “เพี๊ยะ......” เสียงตบดังขึ้น รู้สึกถึงความเจ็บแสบ เขา......ตบเธอจริงๆ ถึงแม้ว่าเขาจะตบเธอแต่ก็ไม่ได้แรงและก็ไม่ได้เบาเหมือนทำให้เธอรู้สึกดี แต่เธอก็รู้สึกเสียใจเพราะเธอรอเขามาทั้งคืน เขายังมาหลอกเธอว่ามาไม่ทันไฟล์บินอีก เธอไม่ได้ลืมตา เวธนีร้องไห้เหมือนกับเสียงลูกแมว ซบลงบนร่างกายของเขา เธอก็ไม่รู้ว่าซบอยู่ส่วนไหนของร่างกายเขา ใช้ฟันกัดเขาอย่างแรงด้วยความโกรธ “ซี๊ด” ภัทธครางออกมาอย่างเจ็บปวด มองคนที่หลับหูหลับตากัดเขาจะร้องก็ไม่ใช่จะหัวเราะก็ไม่เชิง กัดแบบไม่รู้สึกเกรงใจเขา เธอปล่อยปากที่กัดออก ใต้แขนของเขามีเลือดซึมออกมา “ไม่ทันแล้ว” ยัยแม่มดน้อย ก้มลงไปจูบปากของเธอ ใช้ปากปิดเสียงของเธอ......