บทที่ 23 ไม่มีอะไรที่น่าขายหน้าไปกว่านี้

บ๗ที่ 23 ไม่มีอะไรที่น่าขายหน้าไปกว่านี้ “เธอคือผู้หญิงแม่ลูกสองจริง ๆ สิ” มองดูคอของเธอที่แดงไปหมดแล้ว วารัตดาก็หัวเราะลั่นออกมา โยนชุดทำงานมาให้เธอ ในที่สุดก็มาถึงห้องทำงานของตัวเองที่ไม่มีคนสักที ไม่เช่นนั้นถ้าขืนเธออดกลั้นต่อไปจะทำให้เธอได้รับบาดเจ็บภายในได้ “ครั้งหน้าถ้ากระโปรงของเธอเปียกแล้ว เธอลองเดินไปเดินมารอบ ๆ ดูแล้วก็จะรู้เอง” เวธนีเธอพูดไปด้วยพร้อมเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบไปด้วย “ฉันไม่ได้มีความรู้สึกไวขนาดนั้น......” “ยังจะมาพูดอีก!” เวธนีเขม่นมองเธออย่างไม่พอใจ วารัตดาพูดขึ้นทันที “โอเค ๆ ไม่พูดก็ไม่พูดสิ จะดุทำไม เป็นแม่คนแล้วยิ่งใหญ่จริง ๆ เลย จากผู้หญิงที่งดงามด้วยคุณธรรมเปลี่ยนไปเป็นหญิงปากคอเราะร้ายเลยนะ เพียงแต่ว่า......สอบถามหน่อยนึง เธอไม่ได้สวมใส่ผ้าอนามัยแบบปลอมจริง ๆ เหรอ? “วารัตดา!” เวธนีอารมณ์เดือดปะทุขึ้นจนกลายร่างเป็นสัตว์ร้ายและใช้สายตาดุร้ายเขม่นมองเธอ　　 วารัตดารีบกลั้นหัวเราะในทันที ท่าทางจริงจังยื่นกระดาษ A4 มาให้เธอแผ่นหนึ่ง “รายงานการสัมภาษณ์ ผู้จัดการวราลีกับท่านประธานอยู่ชั้นเดียวกัน ชั้นที่สามสิบแปด” เวธนีคว้ารายงานแล้วหมุนตัวเดินออกไป หลังจากเดินออกมาก็ได้ยินเสียงระเบิดหัวเราะของ วารัตดาขึ้นมาทันที เวธนีอดไม่ได้ที่กำมือแน่น นึกขึ้นได้ว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะความพิเรนของลูกสาวสุดที่รักของเธอ ความคับแค้นใจยิ่งเพิ่มขึ้น ตำหนิติชังอยู่ในใจ “ยัยคนนี้หน้าตาสวยหวานได้พันธุกรรมมาจากตน แต่ความใจดำอำมหิตต้องสืบทอดมาจากพ่อของเธอแน่! ลูกชายสุดที่รักหน้าตาหล่อเหลาก็ได้พันธุกรรมมาจากเธอ ส่วนความเย็นชาหยิ่งทะนงสืบทอดมาจากพ่อ เมื่อตอนนั้นพ่อของพวกเขาหนีไป เขาคือปีศาจร้ายฆ่าพันดาบอย่างแท้จริง สรุปโดยรวมแล้ว พ่อของพวกเด็ก ๆ ก็คือที่สุดของความใจดำอำมหิต เย็นชาหยิ่งทะนง เขาก็คือปีศาจพันมีดหมื่นแล่ ตำหนิอยู่ในใจเสร็จ เวธนีก็ขึ้นไปบนชั้นสามสิบแปด เธอก็ไม่ใช่พวกประเภทที่ว่าไม่เคยเจอโลกภายนอก ดังนั้นเธอไม่ประหลาดใจกับบรรยากาศอันหรูหราของบริษัทNG เธอหาเจอป้ายที่สลักบอกห้องของผู้จัดการวราลีแล้วเดินเข้าไป วราลีมองเธออย่างตะลึงอยู่พักนึงก่อนที่จะพูดขึ้น “เธอก็คือเวธนี?” “ใช่ค่ะ นี่คือประวัติส่วนตัวของฉัน เชิญผู้จัดการวราลีตรวจสอบดู” เวธนียื่นข้อมูลที่เตรียมไว้ส่งให้อย่างสุภาพ วราลีเปิดอ่านดูแบบผ่าน ๆ แล้วหัวเราะเบา ๆ “ในเมื่อเป็นคนที่วารัตดาแนะนำ ยังไงฉันก็เชื่อมั่น ได้ยินมาว่าเธอยังมีลูกอีกสองคนที่ต้องเลี้ยงดู ลำบากเธอน่าดู ฉันก็อยากจะช่วยเธอมาก ๆ เพียงแต่ว่ารูปลักษณ์ของเธอ......คือมันห่างไกลจากเงื่อนไขที่ฉันรับสมัครเลขาเยอะมาก” “ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ใช่แจกันดอกไม้ แต่คุณผู้จัดการวราลีกรุณาดูประกาศนียบัตรของฉัน ฉันเป็นนักเรียนเกียรตินิยมของสาขาเลขานุการ ทำหน้าที่เป็นเลขานุการของท่านประธานโดยพึ่งพาความสามารถ” “พูดได้ดี!” วราลีพยักหน้าชื่นชม แต่ก็มีเรื่องที่ลำบากใจอยู่ ถึงแม้ว่าไม่สามารถรับสาวสวยมาอยู่ข้างภัทธได้ แต่ก็ไม่สามารถรับผู้หญิงขี้เหร่ได้เช่นกัน สายตาของเธอพิจารณามองเวธนีขึ้นลง ความจริงผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ถือว่าขี้เหร่ ใบหน้าเล็ก ๆ ถูกปกคลุมไปด้วยแว่นตาอันใหญ่ แต่งตัวดี ๆ ก็น่าจะไม่เลว “เธอถอดแว่นออกให้ฉันดูหน่อย” ในใจของเวธนีหวาดระแวง แบบนี้จะไม่เป็นการเปิดเผยการอำพรางตัวของตัวเองเหรอ? เธอยิ้มแห้ง ๆ “เอ่อ ผู้จัดการวราลีคะ ดิฉันค่าสายตาสั้นหนึ่งพันหนึ่งร้อย ถอดแว่นออกแล้วดิฉันก็มองอะไรไม่เห็นเลย แล้วอีกอย่าง......” “กริ๊งกริ๊ง......” เสียงเรียกของโทรศัพท์ดังขึ้น วราลีมองเธอแวบหนึ่งจากนั้นก็รับโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าคนในสายพูดอะไร สีหน้าของวราลีเปลี่ยนไปทันที หลังจากวางสายไปเธอก็ดูเศร้าสลด เวธนียืนเก้ออยู่ตรงนั้น “เอาอย่างงี้ ฉันให้โอกาสเธอสักครั้ง เพียงแต่เธอต้องขัดขวางพรวลัยเอาไว้ให้ได้ ถือว่าเธอผ่านการสัมภาษณ์ สามารถดำรงตำแหน่งเลขานุการของท่านประธานได้อย่างเป็นทางการ “พรวลัย?” “อีกห้านาทีก็จะขึ้นมาถึงชั้นสามสิบแปด เธอสามารถไปรอเขาได้ที่ห้องเลขานุการ” วราลีพูดจบ เธอดูอ่อนเพลียไปทั้งตัว แล้วเอนตัวพิงกับเก้าอี้โซฟา。 เธอคือลูกสาวของนายกเทศมนตรีผู้ร่ำรวย แต่เพื่อต้องการหัวใจของภัทธ เธอจึงลดฐานะมาที่นี่ในตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของแผนกบุคคล เธอเคยคิดว่าแบบนี้เธอก็จะได้เห็นเขาทุกวัน แต่ทว่าสิ่งที่เธอกลับเห็นทุกวันคือความทะเยอทะยาน ความเย็นชาไร้อารมณ์ของเขา แต่เธอไม่เคยกล้าที่จะถามเกี่ยวกับชีวิตของเขา เวธนีสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพียงแค่เห็นสีหน้าของวราลี เธอก็เดาออกแล้วว่ามันคือเรื่องอะไร แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องของผู้ชายเจ้าชู้ ถึงว่าท่านประธานคนนี้ไม่ดีเท่าไหร่นัก เพื่อลูกชายลูกสาวที่รัก เพื่อเงินเดือนห้าหมื่นหยวน เธอไม่สนใจใด ๆ ทั้งสิ้น กัดฟันฮึดพูดขึ้น “ตกลงค่ะ ขอให้ผู้จัดการวราลีทดสอบความสามารถของฉัน สิบนาทีหลังจากนี้คุณก็จะได้เห็นผลลัพธ์แล้ว” วราลีไม่ได้คาดหวังอะไรกับเธอมาก แค่โบกมือเพื่อให้เธอจากไป ห้องเลขานุการว่างเปล่าไม่มีคน เวธนีนั่งลงอย่างเงียบ ๆ รอการมาถึงของพรวลัย เธอคุยโวโอ้อวดไว้แล้ว แต่จะใช้วิธีไหนขวางกั้นเธอไว้นะ? จากที่ดูปฏิกิริยาการตอบรับของผู้จัดการวราลีแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีบทบาทง่าย ๆ น่าจะเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง เรื่องนี้น่าจะแก้ยากแล้ว ทำไงดี? ทำยังไงดี......ลูกชายสุดที่รักส่งพลังมาให้หม่ามี๊หน่อย ลูกสาวสุดที่รักส่งความคิดที่ไม่ดีมาให้หม่ามี๊หน่อยสิ...... ในขณะที่กำลังคิดอย่างใจจดใจจ่อ ก็ได้ยินเสียง “ติ๊ง” ขึ้น ประตูลิฟต์เปิดขึ้น เวธนีลุกลี้ลุกลนออกมารอที่หน้าประตูลิฟต์ ประตูเปิดออก หญิงสาวเดินออกมาจากข้างใน เวธนีเมื่อมองเห็นก็ถึงกับตะลึง ผู้หญิงคนนี้......ตรงเวลาเกินไปไหม? ความงดงามของใบหน้า ชุดกระโปรงยาวสายเดี่ยวสีดำทั้งชุด รูปร่างที่ชวนน่าหลงใหล เอวบางที่พร้อมจับ เดินมาพร้อมกลับกินหอม......