ตอนที่ 10 กรีดลงที่หัวใจเธอ

ต๭นที่ 10 กรีดลงที่หัวใจเธอ ในห้องผู้ป่วยเหลือแค่ พิณญาและน้องสาว เพ็ญณี “เรื่องที่ฉันกระโดดตึก เจ้เป็นคนบอกหรือเปล่า” เพ็ญณีถามด้วยสีหน้าเย็นเฉียบ “ใช่” พิณพยักหน้ายอมรับ ลุกขึ้นเริ่มเก็บของ “ฉันทำเพื่อเธอ” “อะไรคือทำเพื่อหนู?” เพ็ญณี ลนลานอย่างยิ่ง ยกเสียงสูงขึ้นตะโกนใส่เธอ “แกดูว่าตอนนี้ฉันดีไหม แกคิดว่าแกเป็นใครวะ มีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจแทนความรักของฉัน ทำไมต้องบอกเขา ทำไมต้องให้เขามาพูดจาไม่ดีใส่ฉัน แกคิดอะไรอยู่วะ!” เพ็ญณีด่าทอพี่สาวตัวเองทั้งน้ำตา มือพิณญาที่กำลังเก็บเสื้อผ้าให้เธอ แข็งชะงัก คำสงสัยของเพ็ญณีทุกประโยคราวกับมีดแหลมแทงเข้าที่หัวใจเธอทุกคำ “พิณญาแกก็ชอบเขาใช่ไหม อยากจีบเขาเหมือนกันหละสิ ถ้าใช่ก็บอกตรงๆ ดิ ไม่เห็นจำเป็นต้องมาแทงข้างหลังกันแบบนี้เลย!” พิณหันมามองน้องสาวตัวเอง สายตาจ่อลงบนหน้าเธอ เผยความหนาวใจอย่างแท้จริง “ในสายตาเธอ พี่สาวเธอเป็นคนที่ทุเรศแบบนี้หรือ” เจตนาจริงๆ ของเธอแค่ไม่อยากให้น้องสาวตัวเองเป็นเหมือนเธอ รักผู้ชายคนที่ไม่ควรรัก ความรักอย่างลึกซึ้งแต่ก็รักไม่ได้ ถึงขั้นต้องโดนคนอื่นข่มเหงข่มขู่ทั้งวันทั้งคืน ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะรับได้ พิณโยนเสื้อในมือออก “ฉันไปดูกันตะก่อน” พูดจบก็ออกไปจากห้องทันที พิณพิงอยู่บนกำแพงของทางเดิน หายใจเข้าออกลึกๆ ต่อเนื่อง พยายามจะปรับอารมณ์ตัวเองให้ได้ แต่ความรู้สึกไม่สบายใจกลางอกนั้นทำให้เธอน้ำตาคลอเบ้าอยู่เรื่อย เธอไม่คิดว่าแค่คำพูดหวังดีประโยคเดียว จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับน้องตึงขนาดนี้ รวมถึงทำให้เธอดูแย่ต่อหน้าปรเมษฐอีกด้วย เธอไม่กล้าบอกความสัมพันธ์ตัวเองกับปรเมษฐในอดีตกับน้องสาวด้วยซ้ำ อีกอย่าง…. เขามีแฟนแล้ว! จริงๆ เป็นเรื่องดีแท้ๆ ซึ่งหมายความว่าในที่สุดเขาทั้งสองคนต่างมีชีวิตใหม่ เธอควรจะดีใจนะ แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามยังไง ใบหน้าก็ไม่สามารถฝืนยิ้มออกมาได้เลย หลังจากวันนั้น เพ็ญณีโดนย้ายไปแผนกกระดูก หลังจากนั้น 5 วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้ปกติ ส่วนพิณเองก็ไม่ได้เจอปรเมษฐอีกเลย ถึงแม้เธอจะเข้าออกโรงพยาบาลศรีนพฤทธทุกวัน แต่สุดท้ายก็เป็นสองแผนกที่ไม่เหมือนกัน ห่างกันตั้งหลายชั้น จะเจอกันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว ภายในออฟฟิศ ผู้อำนวยการของโฮมเจริญสิน “พิณเคสนี้ผมมอบให้คุณจัดการนะ” ผู้อำนวยการสินธร เอาเอกสารลูกค้าใหม่ให้ “ลูกค้าคนนี้ผมเคยให้ติดตามเขา บ้านเขาเป็นบ้านพักต่างอากาศเล็กแบบอาคารผสม ชั้นบนล่างบวกกันน่าจะประมาณ 1000 ตม. นะ ภูมิหลังครอบครัวดีเยี่ยม เงินไม่ใช่ปัญหากับเขาแน่นอน คอนเซปในการออกแบบคือต้องให้เขาพอใจ พิณเอ้ย แกเป็นคนที่ใส่ใจรายละเอียดที่สุดในแผนกดีไซน์ ซึ่งเป็นคนที่มีความอดทนสูงที่สุด ผมว่างานนี้คงจะยุ่งยากหน่อย คนรวยเอาใจยากแบบนี้แหละ ถึงตอนนั้นก็คงต้องรบกวนแกเยอะๆ เลยนะ” “โอเค ฉันจะใส่ใจมากกว่านี้ค่ะ” พิณพยักหน้า “คืนนี้นัดลูกค้ากินข้าวมื้อค่ำที่วอเทอร์เกรด ตอน 6 โมงเย็นแล้ว เดี๋ยวเลิกงานแกไปตามนัดเนอะ คุยกับลูกค้าดีๆ ดูว่าเขาต้องการอะไรด้านออกแบบบ้าง พวกเราจะพยายามตอบสนองความต้องการเขา ในเอกสารมีวิธีการติดต่อลูกค้า เดี๋ยวสักครู่แกโทรไปหาเขาได้เลย” “โอเคค่ะ ถ้าผอ. ไม่มีอะไรหละก็ ขอตัวก่อนนะคะ” “อื้ม ไปทำธุระเถอะครับ”