ตอนที่4 คู่หมั้นงั้นรึ?

ไ๡่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ที่สองพ่อลูกได้ร่วมสนทนากันอย่างสนุกสนานและมีความสุข นี่คือช่วงเวลาที่หลินเยว่ไม่เคยได้พบเจอมาก่อน นางจึงเล่าเรื่องของตนให้ผู้เป็นบิดาฟังเพียงแต่เล่าให้เป็นความฝันเท่านั้น หากเผลอพูดตอนนี้บิดาของนางต้องหาว่านางเสียสติแน่ ’ต่อไปพ่อจะไม่อนุญาตให้เจ้าไปเที่ยวที่สระน้ำเพียงคนเดียวอีกแล้ว ดูสิ เจ้านอนหลับคราวนี้ตั้ง3วัน3คืน ทำพ่อใจหายหมด’ อวี่เทียวจือ ทำท่าเหมือนดุนาง หากแต่นางก็รับรู้ว่านี่คือความห่วงใยของบิดา ’เจ้าค่ะท่านพ่อ แต่ลูกหลับครั้งนี้ ลูกฝันเป็นเรื่องเป็นราวเลยนะเจ้าคะ ความฝันนี้เสมือนดั่งความจริงมาก’ อวี่เทียนจือที่กำลังตั้งใจฟังเรื่องของบุตรสาวของตนเองนั้นถึงกับทำหน้าสงสัย หรือการหลับไหลครั้งนี้ของนางจะมีเรื่องเกี่ยวข้องกับแฝดน้องของนาง ’ฝันเสมือนความจริงนี้ คือฝันอะไรอย่างนั้นรึลูก’ ’ฝันที่ว่า มีหญิงสาวหน้าตาเหมือนลูกมากเจ้าค่ะ ไม่แน่ว่านางอาจจะเป็นน้องหญิงนะเจ้าคะ ท่านพ่อ’ ’ อวี่เทียนจือถึงกับผงะ ตนนั้นต้องการเจอบุตรสาวอีกคนมากแต่เวลาผ่านมานานมากแล้วที่ค้นหายังไงก็ไม่เจอราวกับว่าบุตรสาวอีกคนนั้นไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้ว ’นางเป็นอย่างไรบ้าง ลูกฝันว่าพบนาง นางสบายดีรึไม’่ อวี่เทียนจือพูดพร่ำดั่งคนขาดสติ แม้จะแค่เรื่องฝันแต่กระนั้นก็อดใจคิดไม่ได้ว่ามันคือเรื่องจริง นั่นทำให้หลินเยว่รับรู้อีกว่าบิดาของนางคิดถึงและรักนางมากแค่ไหน เมื่อเห็นแบบนี้แล้วก็ทำให้อดใจไม่ได้ที่จะอยากพูดความจริงออกไป แต่หากบิดาของนางรับรู้อีกว่าพี่สาวของนางได้จากไปแล้วล่ะ นั่นยิ่งไม่ทำให้ท่านเสียใจมากอีกหลอ แล้วยิ่งเรื่องราวที่ผ่านมาของนางล่ะ นางเป็นถึงมือสังหารหมายเลข1 ที่ฆ่าคนนับไม่ถ้วน แม้แต่ฮ่องเต้ นางก็เคยจะฆ่า มือที่เปื้อนเลือดนี้น่ารังเกียจยิ่งนัก หากบิดานางรู้เรื่องนี้ล่ะก็ ท่านต้องเสียใจมากแน่ ’นางเป็นคุณหนูของตระกูลใหญ่เช่นกันเจ้าค่ะ หากฝันนี้ของลูกคือเรื่องจริง ท่านพ่อก็วางใจได้ น้องหญิงดูมีความสุขมากๆเจ้าค่ะ’ หลินเยว่เลือกที่โกหกเพื่อที่จะให้บิดานั้นมีความสุข ใว้ค่อยมีโอกาสลูกจะบอกความจริงทั้งหมดด้วยตัวของลูกนะเจ้าคะ นางได้แต่คิดในใจเท่านั้นหลังจากที่เห็นสีหน้าของบิดาคลายกังวลขึ้น ’เอาล่ะๆ พ่อต้องไปราชสำนักแล้ว ใว้ตอนเย็นพ่อจะมาฟังเจ้าเล่าเรื่องความฝันนี้ใหม่’ หลังจากคุยกันได้สักพักบิดาของนางก็เดินจากไป หลินเยว่เมื่อเห็นว่าตนนั้นก็นอนติดเตียงมาตั้ง3วัน3คืน ร่างกายตอนนี้ช่างดูไม่ได้เสียเหลือเกินหากได้อาบน้ำสักหน่อย อาการเมื่อยล้านี้คงหายไป ’เสี่ยวผิง ข้าอยากอาบน้ำ ’ เพราะรู้ว่าตนเองตอนนี้อยู่ในร่างของพี่สาวตน ร่างของคุณหนูตระกูลอวี่หากเผลอหลุดทำกิริยาต่างพี่สาวนางล่ะก็เรื่องคงวุ่นวายมากแน่ๆ ’ได้เจ้าค่ะ เดี๋ยวบ่าวเตรียมน้ำให้นะเจ้าคะ อ้อ ชุดสวยๆให้ด้วยเจ้าค่ะ อ้อ..’ ’เอาแค่น้ำกับชุดพอ อย่างอื่นอย่าเพิ่งเลย’ ท่าทางกระตือรือร้นของเสี่ยวผิงทำให้หลินเยว่นั้นรู้สึกอิจฉาเหมยหลินไม่น้อย ในขณะที่นางต้องฝึกฝนการเข็นฆ่าอย่างบ้าคลั่ง พี่สาวของนางคงกำลังถูกเอาอกเอาใจจากบ่าวรับใช้ แต่พอมาคิดดูแล้ว การจากไปของเหมยหลินนั้นคือการเสียสละให้นางอย่างมากเพื่อชดใช้ในสิ่งที่นางไม่เคยได้เลย เหมยหลินข้าคิดถึงเจ้าจัง หลินเยว่ได้แต่คิดในใจเงียบๆเท่านั้น ระหว่างที่รอเสี่ยวผิงเตรียมน้ำให้นั้น นางก็อดไม่ได้ที่จะเดินสำรวจห้องนอนของพี่สาวนางแม้ตอนนี้จะเป็นของนางแล้วก็ตาม ห้องนอนใหญ่โต สีขาวสะอาดตา ตกแต่งด้วยรวดลายงดงาม ผ้าม่านสีชมพูอ่อน บ่งบอกว่าเจ้าของห้องชอบสีอะไร พลันสายตาก็ไปสะดุดที่ภาพวาดบนหัวเตียง ภาพวาดบุรุษงั้นรึ? ผมที่ดกดำยาวไสว รูปหน้าคมสัน คิ้วดำเค้ม ดวงตาคมดั่งพญาเหยี่ยว จมูกโด่งได้รูป ปากกระจับสวยงามดั่งหญิง นุ่งอาภรณ์สีขาว ’คุณหนู น้ำได้ที่แล้วเจ้าค่ะ’ เสียงเสี่ยวผิงเอ่ยขึ้นขัดจังหวะการวิเคาะห์ของหลินเยว่ ’เอ่อ คุณหนูกำลังดูหน้าคู่หมั้นอยู่หลอเจ้าคะ? เเหม่ๆ ไม่เจอหน้ากันแค่3วันเองเจ้าค่ะ อดคิดถึงคุณชายสามไม่ได้เลยหรือเข้าคะ’ เสี๋ยวผิงพูดไปหัวเราะไปอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นนายของตนเอาแต่จ้องภาพวาดนั้น แต่คนเป็นนายนี่สิ เมื่อรู้แน่ชัดว่าบุรุษในภาพวาดตรงหน้านี้เป็นใครก็ถึงกับขนลุกซู่ เกิดมาก็มีแต่ความเป็นความตาย อย่าพูดถึงเรื่องของความรักเลย ตลกสิ้นดี ! นี่สินะคู่หมั้นของเจ้าเหมยหลิน หึ คู่หมั้นงั้นรึ !น่าสนุกดีนี่! แววตาเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวยแสดงถึงความคิดหลากหลาย ไว้เราได้พบกันแน่คุณชายสาม!