บทที่ 1 สวรรค์กับนรก

บ๗ที่ 1 สวรรค์กับนรก “อย่า อย่ามาโดนตัวฉัน อย่า” เสียงกรีดร้องทำลายความเงียบสงบยามค่ำคืน และยังทำลายความปรารถนาในตัวชายหนุ่มด้วย บนเตียงนุ่มใหญ่ ร่างเปลือยเปล่าสองร่างนอนเกยทับกันอยู่ ชายหนุ่มแยกขาเรียวของหญิงสาวออกกว้าง อีกนิดเดียวเท่านั้นเขาก็จะสามารถทลายป้อมปราการสมความปรารถนา แต่เธอทำราวกับว่าโดนบังคับขืนใจร้องไห้เสียงดังลั่นบอกไม่ยอม ใบหน้าเหล่อหลาของชายหนุ่มบึ้งตึง มือใหญ่กุมเอวของเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำ เสิ่นเสี่ยวซีเธออย่าลืมว่าเธอเป็นเมียฉัน อย่าทำเป็นเหมือนฉันกำลังจะข่มขืนเธอ แต่งงานกันมาเดือนกว่าแล้ว พรหมจรรย์ที่หวงแหนนักหนาไม่รู้จะเก็บไว้ให้ใคร เสิ่นเสี่ยวซีส่ายหัว “ให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม ฉันทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้จริงๆ” เธอทำไม่ได้จริงๆไม่กล้าพอที่จะใกล้ชิดเขาขนาดนั้น ถ้าหากว่าเขาต้องการเธอ เขาก็จะรู้ว่าสิ่งนั้นมันไม่มีอยู่ตั้งนานแล้ว ถ้าเขารู้ เขาจะคิดยังไง “เวลาเหรอ ได้ ฉันให้เวลาเธอ ให้เธอเก็บรักษาร่างอันจืดชืดของเธอไว้ให้ดี นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปอย่าได้คิดว่าฉันจะแตะต้องเธออีก พูดจบเขาก็พลิกตัวลงจากเตียง นุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป แค่เสียงของหล่นดังปัง เสิ่นเสี่ยวซีตกใจจนแทบสิ้นสติ เสียงโทรศัพท์ของเขาดังติ๊ดๆๆอยู่ข้างๆ เสี่ยวซีอดน้ำตาไหลไม่ได้ ตอนแรกจะหยิบโทรศัพท์ไปให้เขา แต่หน้าจอโทรศัพท์ของเขาโชว์ขึ้นมา แค่เพียงกดเข้าไปดูภาพที่เธอเห็นก็คือ “ที่รัก คุณจะหย่ากับเธอเมื่อไหร่ คุณเพิ่งจะไปเองฉันก็อดคิดถึงคุณไม่ไหว อยากจะอยู่ข้างๆคุณตลอดเวลา ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวด รักคุณนะจากเด็กไง่” เด็กโง่... คือใครกัน โทรศัพท์ร่วงลงจากมือของเสิ่นเสี่ยวซีตกลงพื้น บางครั้ง สวรรค์กับนรกอยู่ใกล้กันเหลือเกิน แค่จากสวรรค์ตกลงจากนรกมันไม่ดีแม้แต่นิดเดียว แต่งงานกันแค่อาทิตย์เดียว สามีก็ไปมีเมียน้อย เธอรู้ดี เพราะเธอให้ความสุขเขาไม่ได้ ถ้าหากว่าเธอไม่โดนข่มขืน บางทีเธออาจจะคงยอมมีอะไรกับสามีตัวเอง แต่เธอไม่กล้าให้เขารู้ว่าเธอไม่บริสุทธิ์เธอปฏิเสธเขา เขาก็เลยไปมีผู้หญิงคนอื่น อีกนัยหนึ่งของการไปทำงานต่างจังหวัดที่จริงแล้วก็คือเขาไปหาผู้หญิงคนอื่น ไม่อย่างนั้น ทำไมบนชุดสูทของเขาจะมีเส้นผมของผู้หญิง น้ำหอมเอย ยังรอยลิปสติกบนปกเสื้อเชิตของเขาอีก ครั้งนี้ ผู้คนนั้นของเขายังส่งข้อความอันอบอุ่นมาหาเขาอีก เธอยังจะหลอกตัวเองได้อีกนานขนาดไหน เสิ่นเสี่ยวซีหลับตาแล้วนึกย้อนไปเมื่อเดือนที่แล้วที่เป็นค่ำคืนที่เปลี่ยนชีวิตเธอ เมื่อเดือนก่อน ที่โรงแรมเซียงเก๋อลี่ลา พนักงานต้อนรับเสิ่นเสี่ยวซีเงยหน้ามองดูนาฬิกาว่าเกือบจะถึงเวลาเลิกงานแล้ว “เสี่ยวซี” หลินเสี่ยวลี่เดินมาทีแผนกต้อนรับ มองเสิ่นเสี่ยวซีตาละห้อย แล้วยกมือขอร้องอย่างน่าสงสาร “เสี่ยวซี ช่วยหน่อยนะ เอาเสื้อผ้าของลูกค้าไปส่งที่ห้อง 1009 ที” พูดแล้วก็ยื่นถุงส่งให้เสิ่นเสี่ยวซี “นี่คือเสื้อผ้าที่ลูกค้ามาซักแห้งเอาไว้ บอกไว้ว่าให้เอาไปส่งวันนี้ เสี่ยวซีคนดี ช่วยฉันเอาไปส่งให้ฉันหน่อยนะ น้องชายของฉันทะเลาะกับคนอื่นที่โรงเรียน ครูประจำชั้นเรียกฉันไปเดี๋ยวนี้เลย” เสี่ยวซียิ้มแล้วก็ตอบรับอย่างยินดี เพื่อนกันเรื่องแค่นี้เอง เมื่อมาถึงที่หน้าประตูห้อง1009 ใบหน้ารูปไข่ของเธอก็ยิ้มอย่างมืออาชีพ เธอกดออดที่หน้าประตู แต่กดตั้งนานก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ เธอลองเคาะประตูดูก็พบว่าประตูไม่ได้ล็อค เธอผลักประตูเข้าไป ห้องมืดสนิท ที่ใส่การ์ดบนผนังที่เป็นตัวควบคุมไฟฟ้าทั้งหมดไม่มีการเสียบการ์ดไว้ หรือว่าลูกค้าจะเช็คเอาออกไปแล้ว เสิ่นเสี่ยวซีเดินเข้าไปในห้อง อยากจะไปเปิดหน้าต่างให้แสงเข้าจะได้มองเห็นอย่างชัดเจนว่าในห้อง เธอเป็นคนกลัวความมืด ในใจเธอก็จะหวาดกลัวและรู้สึกกระวนกระวาย เธออยากจะเดินที่หน้าต่างเพื่อเปิดผ้าม่านให้ห้องสว่างขึ้นมา แต่ว่า เสียง ปัง ดังขึ้น ยังไม่ทันจะหันไปดูว่าอะไรเป็นอะไร ก็ได้กลิ่นเหล้าอย่างรุนแรงจากด้านหลัง แรงมหาศาลก็ดึงเอวเธอลงไป “มาแล้วเหรอ” เสียงแหบห้าวดังก้องอยู่ข้างหูของเธอ เสิ่นเสี่ยวซีกำลังจะอ้าปากร้อง เพียงครู่เดียวก็ถูกริมฝีปากอันเร่าร้อนประกบ ชายหนุ่มออกแรงกดเอวของเธอไว้ ไม่ให้เธอขยับ เพราะฉะนั้นเสียงร้องตะโกนอย่างหวาดกลัวของเธอค่อยๆเบาลง ห้องวีไปพีนี้ยังไงก็คงไม่มีใครเดินเข้ามา เสี่ยวซีตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ในความมืดมิดเธอมองไม่เห็นทิศทางสูญเสียการมองเห็นทั้งหมดราวกับคนตาบอด หวาดกลัว จนไม่รู้จะทำอย่างไรดี เธอขมวดคิ้ว “ฮื่อๆ ปล่อยฉัน ปล่อย ฉันไม่ใช่” ชายหนุ่มเหมือนเสือชีตาห์ที่ดุร้าย กำลังโรมรันอยู่กับเหยื่อ จูบที่ครอบงำไม่ให้โอกาสเธอขัดขืนและหายใจ ลิ้นอุ่นสอดเข้ามาปล้นจูบอย่างดุเดือด