已经是第一章了
บทที่ 12 คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย
บ๗ที่ 12 คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย
มือข้างหนึ่งของหยิ่นหานโอบเอวของหญิงสาวเอาไว้ เขาล้มลงจนหลังเจ็บ ริมฝีปากงามพูดถึงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น “ผู้หญิง เล่นภาษาอะไรของเธอ”
น้ำเสียงและรอยยิ้มที่บอกไม่ถูก
เขาคิดว่าที่เธอกล้ารับปากก็เพราะว่าเคยซ้อมมา แต่ใครจะไปรู้เธอหลับตาปี๋แล้วพุ่งเข้ามาใส่ ถ้าเกิดว่าเขาไม่ยั้งมือเธอต่างหากที่จะเป็นคนเจ็บตัวล้มลงไปที่พื้น
หลังจากที่เขายั้งมือ เธอก็กดลงที่ไหล่ของเขา สองคนก็สูญเสียการทรงตัวก็เลยทำให้กลายเป็นภาพที่ทุกคนคิดว่าเขาล้มลงที่พื้น
สองมือของเธอกองอยู่บนออกเขา หน้าของเธอแดง เธออยากจะลุกขึ้นแต่เขาก็โอบเอวเธอไว้กดลงเธอด้านล่าง อกแข็งแกร่งของเขากดร่างของเธอไว้อย่าง ร่างทั้งร่างของเขาอยู่บนตัวเธอ
หนักมาก
เสี่ยวซีหันใบหน้าที่แดง แล้วก็พูดอย่างโกรธ “ทะลึ่ง ลุกขึ้น”
“ทะลึ่ง”
เขาแทบบ้า “แม่สาวน้อย ถ้าเกิดว่าไม่ทำอะไรเลย เดี๋ยวเธอจะต้องมาขอโทษฉันอีกเรื่องเรียกฉันแบบนี้
พูดจบเขาก้มหัวลงก็จูบเธอ เสี่ยวซีร้องตะโกนแล้วก็หันหน้าหนี เม้มปากตัวเองแน่น เธอทำแบบนี้ก็ยิ่งทำให้หยิ่นหานยิ่งรู้สึกสนุก เขามีชิวิตมายี่สิบกว่าปีไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธหรือต่อต้านจูบของเขาเลย
ร่างกายของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะเอาชนะ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งชายหนุ่มที่ผ่านผู้หญิงมามากมาย เขายิ่งอยากจะเอาชนะหญิงใต้ร่างคนนี้
เสิ่นเสี่ยวซีทั้งโกรธทั้งอาย ถ้าเกิดว่าสายตาสามารถฆ่าคนได้ ชายหนุ่มที่อยู่บนร่างเธอคนนี้จะถูกแหลกเป็นผุยผล
เขาจงใจเอาแขนวางไว้ข้างตัวเธอ ลมหายใจอุ่นๆปะทะลงบนหน้าเธออย่างรู้สึกได้ เขาพูดเสียงเบา “ทุกคนก็เห็นชัดว่า เธอเป็นคนน็อคฉัน สรุปแล้วใครกันแน่ทะลึ่ง เธอหรือฉันกันแน่
“คุณมัน”
เขาทำไมถึงกล้าพูดจาแบบนี้
เสิ่นเสี่ยวซีโตขนาดนี้ไม่เคยโกรธใครมาก่อน เธอโกรธจนผนกหัวขึ้นมากัดลงไปที่ไหล่ของเขา
เสียงร้องของเขาดังลั่นห้องซ้อม
เสิ่นเสี่ยวซีเตรียมตัวที่จะบอกลา
เธอหนีออกมาจากโรงซ้อมเทควันโด้ ไม่เพียงแต่กัดอีกฝ่ายเท่านั้น แต่ยังทำให้ลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทไม่พอใจ ทำเรื่องสัญญาเป็นโมฆะไปอีก
แต่เมื่อเธอกลับถึงบริษัท กลับมีคนจัดการเรื่องที่ทำงานให้เธอใหม่ จนกระทั่งผู้จัดการใหญ่เฉิงซือหมินก็เข้ามาหาเธอด้วยตัวเอง เขากดไหล่เธอให้นั่งที่ที่นั่งใหม่ เขาพูดอย่างหัวเราะว่า “เสี่ยวซีต่อไปเธอนั่งที่นี่แหละ ขาดเหลืออะไรก็บอกเสี่ยวหลี่ ไม่ก็มาบอกกับฉันเลยก็ได้ เข้าใจไหม”
เสี่ยวซีถึงกับงง ไม่รู้เรื่องที่เมื่อเธอออกไปหยิ่นหานก็โทรศัพท์มาหาเฉิงซือหมินที่บริษัทถามเรื่องเกี่ยวกับเสิ่นเสี่ยวซี เฉิงซือหมินเป็นคนฉลาดก็รู้ว่าหยิ่นหานต้องรู้สึกอะไรกับเสิ่นเสี่ยวซีแน่
“ผู้จัดการคะ ฉันทำเรื่องสัญญาพังแล้ว ฉันว่าฉันลาออกดีกว่าค่ะ
“ไม่ต้องหรอก เรื่องสัญญาอะไรนี่จัดการเรียบร้อยแล้ว เธอก็ตั้งใจทำงานไป คืนนี้เราเหมาห้องที่ผับเฟยฉื่อจัดงานเลี้ยงสำหรับต้อนรับเธอ งานนี้เธอพลาดไม่ได้นะ” เฉิงซือหมินจะปล่อยให้เธอไปไม่ได้สวรรค์อุตส่าห์ส่งแม่พระมาให้แบบนี้ พอเธอมาอยู่ก็สามารถจัดการบริษัทหยิ่นซื่อซะอยู่หมัด
ความมืดสลัว
เมื่อกู้หมิงจวี้นกลับถึงบ้าน ก็เห็นเสิ่นอานนี่กำลังง่วนอยู่ในครัว
อยู่ดีดีเขาก็คิดขึ้นมาในใจก็มีความรู้สึกเปรียบเทียบ เหมือนกับเดือนที่ผ่านมา เขาก็ต้องยอมรับว่าว่าเสี่ยวซีต่างหากที่เป็นคุณผู้หญิงของบ้านนี้ พอวันนี้มาเห็นคนอื่นสวมผ้ากันเปื้อนของเธอ ในใจเขาก็รู้สึกไม่ค่อยชิน
อานนี่หันหน้ามาเห็นเขากลับมาบ้าน ก็ยิ้มแล้วก็เดินมากอดเอวเขา “พี่หมิงจวี้นพี่ว่าฉันใส่ผ้ากันเปื้อนแบบนี้สวยไหม
เขานิ่งแล้วก็ปลดมือเธอออก “พี่เธอล่ะ”
“เธอโทรมาบอกว่าวันนี้จะกลับดึก” เธอยิ้มในอ้อมกอดของเขา “ในที่สุดพวกเราก็มีเวลาพอที่จะอยู่ด้วยกันแล้ว”
“อานนี่”
เขาพูดเสียงเข้ม “ที่นี่ที่บ้าน เสี่ยวซีจะกลับมาเมื่อไหร่ก็ได้”
เธอแหงนหน้ามองเขา “กลับมาแล้วยังไง ที่พี่ซื้อที่นี่ ก็เพื่อจะแต่งงานกับฉันไม่ใช่เหรอ กู้หมิงจวี้น พี่กล้าพูดเหรอว่าไม่ได้ซื้อบ้านหลังนี้เพราะฉัน” เสี่ยวซีกลับมาแล้วยังไง เธอควรจะรู้ตั้งนานแล้วเรื่องความสัมพันธ์ของเรา นี่ยังถือว่าฉันยังปรานีนะที่โกหกเธอ ไม่งั้นฉันบอกความจริงไปแล้วแล้ว”
ในความคิดของเสิ่นอานนี่ คนที่ไม่ถูกรักต่างหากที่เป็นเมียน้อย
已经是最新一章了
加载中
