已经是第一章了
บทที่ 21 เธอคือผู้หญิงของฉัน
บ๗ที่ 21 เธอคือผู้หญิงของฉัน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
เสี่ยวซีพุ่งเข้าไป มองชายคนนั้นอย่างโกรธๆ “เป็นผู้ชายรึเปล่าทำไมถึงได้ตบตีผู้หญิง”
โดยปกติเสี่ยวซีเองก็ไม่ใช่คนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน แต่ว่าครั้งนี้เรื่องของผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนเข็มที่ทิ่มแทงอยู่ในใจเธอ เธอเองก็เหมือนเจ็บไปด้วย เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าผลจะเป็นอย่างไรแต่ก็เอาตัวเข้าไปบังผู้หญิงคนนั้นไว้
ชายคนนั้นทำท่าทางหยิ่งยโส ชี้นิ้วมาที่เธอ “อย่ามายุ่งเรื่องชาวบ้าน”
เสี่ยวซีโกรธมาก “ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง คุณทำแบบนี้มันเกินไป”
“หุบปาก”
ชายหนุ่มฟังแล้วไม่เข้าหูก็ยกมือขึ้นมาจะทำลายเสี่ยวซี เธอตกใจจนตัวลีบ สติบอกให้เธอห่อไหล่กันไม่ให้หมัดพุ่งเข้ามาโดนตัวเธอ เธอชายหนุ่มก็ถูกกู้หมิงจวี้นเข้ามาดึงไว้ เขาไขว่มือชายคนนั้นไว้ด้านหลัง ชายคนนั้นไม่ทันได้ปกป้องกันก็ถูกเขากดตัวนอนลงที่พื้น
กู้หมิงจวี้นก็รีบดึงเสี่ยวซีมาอยู่ด้านหลังเขา ชายคนนั้นเห็นว่ามีเขามาออกหน้า ก็หันหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้นอย่างโกรธ”เธอมักจะมีคนมาช่วยตลอด มู่เนี่ยนเนี่ยนอย่ากลับมาหาเขาอีก”
พูดจบชายคนนั้นก็เดินฟึดฟัดออกไป เสี่ยวซีมองตามเขาไปแล้วก็พูดว่า “คนบ้าอะไรกัน”
“เอาล่ะ เธอรู้ไหมว่าเมื่อกี้มันอันตรายขนาดไหน” กู้หมิงจวี้นดึงมือของเธอไว้กลัวเธอจะพุ่งเข้าไปอีกเขาเอามือเคาะหน้าปากเธออย่างจนใจ “ถ้าครั้งหน้าทำอะไรอันตรายแบบนี้อีก ฉันจะจัดการเธอให้ดู”
คำว่าจัดการ แม้จะฟังดูโหดๆแต่ว่าเสี่ยวซีกลับรู้สึกถึงหวาน
เสี่ยวซียิ้มอย่างทะเล้น แล้วก็หันหน้าไปมองมู่เนี่ยนเนี่ยนที่กำลังร้องไห้อยู่อย่างเศร้าใจ เธออยากจะปลอกใจเธอแต่ก็ไม่รู้จะพูดว่าอย่างไร มู่เนี่ยนเนี่ยนเช็ดน้ำตาแล้วก็มองเสี่ยวซี “ขอบคุณนะ”
เธอหันหน้าไปมองกู้หมิงจวี้นต่อ “ขอบคุณมากค่ะ”
เสี่ยวซีมองหน้ากู้หมิงจวี้นอย่างแปลกใจ
“พวกคุณรู้จักกัน”
กู้หมิงจวี้นดูประหม่าเล็กน้อย แล้วก็ฝืนพูด “อืม”
เขาโอบไหล่เธอแล้วแนะนำว่า “นี่เมียฉันเอง”
มู่เนี่ยนเนี่ยนมองเธออย่างสงสัย แต่ก็ไม่พูดอะไร พูดขอบคุณแล้วเธอก็เดินจากไป กู้หมิงจวี้นก็ดูเหมือนว่าจะรู้สึกหนักใจ เขาก็บีบมือเธอแน่นขึ้น
อยากจะพูดเหลือเกินว่าโลกกลม
อานนี่เคยกุมมือเขาแล้วก็บอกกับมู่เนี่ยนเนี่ยนว่า”นี่คือแฟนฉัน”
เขาเริ่มรู้สึกเป็นห่วงว่า ถ้าวันหนึ่งเสี่ยวซีรู้เข้า
“หมิงจวี้น”
“หมิงจวี้น”
“อืม” เขาได้สติหันกลับมามองดูเธอ
“คิดอะไรอยู่ใจลอยเชียว เรากลับบ้านกันเถอะ”
กู้หมิงจวี้นมองหน้าที่มีรอยยิ้มของเธอ ก็รู้สึกกระวนกระวายใจจนต้องดึงเธอเข้ามากอดแน่นอย่างทนไม่ได้ “เสี่ยวซีรับปากฉันนะ ต่อไปอย่าเข้าไปยุ่งเรื่องแบบนี้อีก”
เขาลังเลอยู่พักนึงถึงได้พูดว่า “อย่าไปใกล้ชิดกับผู้หญิงคนเมื่อกี้มาก ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรก็ไม่ต้องไปเชื่อ”
หลังจากที่กลับมาจากชายทะเล ในใจของเธอก็ยิ่งรู้สึกประหลาด
ทำไมกู้หมิงจวี้นต้องบอกเธออย่างร้อนรนว่าอย่าไปเชื่อคำพูดของผู้หญิงคนนั้น ตอนนั้นเธอก็ถามเขาว่าเพราะอะไรแต่ก็ไม่ได้คำตอบ
เสี่ยวซีนั่งคิดอย่างละเอียดอยู่บนเตียง แล้วโทรศัพท์ก็สั่นขึ้นมา เธอมองเห็นเบอร์แปลกโชว์ขึ้นมา เธอก็กดรับอย่างสงสัย “ฮัลโหล สวัสดี”
“ที่รัก เขาอยู่ข้างๆเธอไหม”
น้ำเสียงนั้นทำให้เธอตกใจ เธอเบิกตากว้างมองดูโทรศัพท์ว่าใช่ของเธอแน่ๆแล้วก็ยกขึ้นหู “โทษนะคะ คุณโทรผิดแล้ว”
เธอรีบวางสายโทรศัพท์ลง แต่ก็มีข้อความเข้ามา เธอเปิดออกดู “คุณนอนรึยัง แค่คิดว่าคุณนอนอยู่ข้างเขา ใจฉันก็เหมือนโดนมีดกรีด
ตอนนั้นเสียงน้ำก็ยังดึงอยู่ในห้องน้ำ เสิ่นเสี่ยวซีก็ลบข้อความอย่างใจเต้น เธอไม่รู้ว่าใครที่กับกำลังเล่นตลกกับเธอ เธอกับกู้หมิงจวี้นเพิ่งจะดีกัน ถ้าเกิดว่าเขารู้เรื่องเข้า เขาจะคิดยังไง”
“ทำอะไรอยู่”
เขาเห็นเธอวางโทรศัพท์ลงข้างตัวอย่างตกใจ ก็เลยถามด้วยความสงสัย เสิ่นเสี่ยวซีส่ายหัวแล้วก็ตอบว่า “ฉันลบข้อความขยะอยู่”
เขานั่งลงข้างเธอแล้วโอบเอวเธอ เอาคางเกยบนไหล่เธอ แล้วก็หอมเธอ “ที่รัก ตัวคุณหอม.
เสียงต่ำของผู้ชายนั้นเป็นเหมือนเสียงของไวโอลิน เธอได้แต่เขินอายหน้าแดง มองดวงตาสีเข้มของเขาและต้องบอกว่าสามีของเธอดูผิวพรรณดี ถ้าผู้ชายเหล่านั้นยืนอยู่ข้างเขาก็จะแพ้อย่างไม่เป็นท่า เขาจะรู้สึกละอายใจไม่ว่าจะเป็นบุคลิกหรือรูปร่างหน้าตา เขาก็เหมือนจะเป็นดั่งพระราชา เสี่ยวซีอดไม่ได้ที่จะแตะใบหน้าของเขา
เธอรักชายคนนี้มากจนขาดเขาไม่ได้แล้วใช่ไหม
เขาผลักเธอล้มลงบนเตียง แล้วหันตัวเธอจ้องเขา คว้ามือเธอที่อยู่บนหน้าของเขากัดไปที่นิ้วชี้มือเธอ พูดเสียงสั่น “รู้ไหมว่าดึกขนาดนี้แล้ว ทำตัวหอมขนาดนี้ จะเกิดอะไรขึ้น”
ริมฝีปากของเขาจูบลงที่นิ้วขาวเนียนของเธอ และกระแสจาง ๆ ผ่านหัวใจของ เธอทันได้ตอบเขา เขาทรุดตัวลงและจูบร้อนของเขาจูบลงไปที่ลำคอของเธอ
已经是最新一章了
加载中
