已经是第一章了
บทที่63 เป็นฉันเองที่ไร้เดียงสา
บ๗ที่63 เป็นฉันเองที่ไร้เดียงสา
กู้หมิงจวี้นในใจจุกจนพูดไม่ออก “ร้องไห้ทำไม?”
เสี่ยวซีไม่ตอบมีแต่น้ำตาที่ไหลลงมาที่ละหยดชื้นเต็มฝ่ามือของเขาราวกับจะไหลเข้าไปถึงใจของเขาและทิ้งไว้เป็นรอยแผลที่ลบไม่ออก
“มองฉัน” เขาบังคับให้เธอหันมาทางเขา เสี่ยวซีจึงจำใจต้องสบตาเขา
“นายอยากท
已经是最新一章了
加载中
