ตอนที่ 703 แสดงให้เธอดู

ตอนที่ 703 แสดงให้เธอดู ชนัยก้มลงไปมองมือเล็กที่จับหลังมือตนอยู่ เธอใช้แรงนิดหน่อย แต่ถ้าเขาอยากจะผลักออก เขาก็ใช้แรงเพียงน้อยนิดเท่านั้น แต่ชนัยไม่ขยับ ขมวดคิ้วมองไปทางเธออย่างจำนน “ปล่อย” “ไม่” ดราณีไม่เคยเผชิญหน้ากับการต่อต้านของเขาแบบนี้ นึกถึงคำพูดของปรัณ เธอจึงไม่ยอมถอย “ฉันรู้ว่าคุณโมโหเรื่องเมื่อวคืนวานมาก แต่คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้......” “เธอไม่ต้องมาอธิบาย” ชนัยแทรกคำพูดเธอ นึกถึงบทสนทนาเมื่อคืนวานที่ห้องน้ำชา ในใจก็ยิ่งหงุดหงิด สะบัดมือกลับมา “ฉันไม่สนใจฟังคนที่ใช้อารมณ์ต่อรองมาอธิบาย” “ฉันไม่ได้ต่อรอง......” ดราณีอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่เขากลับเบี่ยงตัวไปเปิดเครื่องเสียงข้างๆให้ดังที่สุด เสียงดนตรีกลบเสียงเธอทั้งหมด และถูกและจมดิ่งอยู่ท่ามกลางเสียงเฮฮาของกลุ่มคน ผู้หญิงที่นั่งข้างๆมองเธอขายขี้หน้า นึกว่าเป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่ได้รับเชิญ มองดูเสื้อผ้าเรียบง่ายที่เธอสวมใส่ จึงตั้งใจสาดเบียร์ในแก้วใส่อย่างไม่แยแส และได้โดนฝ่าเท้าเธอพอดี รองเท้าผ้าใบสีขาวเปียกเป็นวงกว้าง ดราณีรีบเคลื่อนเท้าหนีแต่ก็ไม่ทัน “อุ๊ย ขอโทษจริงๆนะ” เธอพูดอย่างไม่รู้สำนึก ด้วยใบหน้าที่ไม่ใส่ใจ เธอหันศีรษะมองชนัย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเขินอาย “ท่านชนัยคพ บอกให้เพื่อนคนนี้กลับไปเปลี่ยนรองเท้าเร็วๆสิคะ” ชนัยกวาดสายตาไปมองรองเท้าที่เปียกชุ่ม คิ้วดุดนก็ขมวดขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ยื่นมือไปหยิบแก้วเบียร์บนโต๊ะขึ้นมาอีกครั้ง ดราณีเห็นว่าเขายังไม่ยอมหยุด ในใจก็ยิ่งโกรธ หยิบแก้วเบียร์ขึ้นมาก่อนเขาหนึ่งก้าวโดยทันที เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เลยตัดสินใจด้วยตัวเอง คนที่ไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์มาก่อนตอนนี้หัวเสียมาก เลยดื่มววิสกี้ที่มากกว่าครึ่งไปจนหมดเกลี้ยงในคราเดียว ชนัยที่ดื่มแอลกอฮอล์ไม่เคยชินกับเครื่องดื่มอ่อนๆ วิสกี้แก้วนี้ที่จริงแล้วไม่มีส่วนผสมของน้ำเลยแม้แต่นิดเดียว อย่าว่าแต่เธอเลย ผู้ชายที่ดื่มมานักต่อนักคิดอยากจะดื่มแก้วนี้ทีเดียวหมดแก้ว นับว่าเป็นนักดื่มที่เก่งกาจ การกระทำสำเร็จของดราณีละสายตาออกมาอีกครั้ง หลังจากชนัยที่ทำสีหน้าเย็นชาใส่เธอ ทุกคนก็คิดว่าหญิงสาวคนนี้จะออกไปจากที่นี่อย่างผิดหวัง ไม่คิดว่าเธอจะกล้าขนาดนี้ แถมยังชิงแก้วเบียร์ของชนัยมาดื่มจนหมด...... ในตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะชื่นชมความกล้าหาญของเธอ หรือว่าเป็นห่วงสถานการณ์เธอดี มีผู้ชายบางคนทำหน้าสงสาร บางคนก็เกิดความคิด เห็นเธอดื่มจนหมดแล้วไอสองที หนึ่งในนั้นชื่อว่ากนต์รพีก็รู้ว่าหญิงสาวคนนี้ปกติไม่แล้วได้ออกมาเที่ยว เธอดื่มไม่เป็น เขากำลังมองดราณีตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้ว่าเสื้อผ้าไม่ได้หรูหรา แต่ใบหน้าสวยสมบูรณ์แบบ แม้ว่าใบหน้าที่ดูใสซื่อแต่ก็มีมิติที่พิจิตรสวยงาม โดยเฉพาะผิวที่เต็มไปด้วยคอลลาเจน ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าร่ายกายจะขาวเนียนแบบนี้ไหม...... กนต์รพีไม่ใช่เพื่อนของชนัย วันนี้ที่ออกมาสังสรรค์ที่นี่เป็นเรื่องบังเอิญ ช่วงนี้อารมณ์ของชนัยเปลี่ยนไปมาก ทุกคนที่มาดื่มต่างไม่ปฏิเสธ วันนี้เขาใช้จ่ายมากที่สุดถึงมานั่งที่นี่ได้ กนต์รพีไม่รู้จักนิสัยของชนัย นึกว่าเขาไม่ชอบดราณี เลยยืนขึ้นแล้วเดินตรงไปข้างกายหญิงสาว แขนยาวยื่นไปดึงเธอมาไว้ในอ้อมแขน แรงมหาศาลทำให้ไหล่ดราณีเจ็บไปหมด การเข้าใกล้ที่ฉับพลันทำให้เธอต่อต้านโดยไม่รู้ตัว ดราณีดิ้นอยู่สักพักก็ดิ้นไม่หลุด ท่าทางที่ใจกล้าบ้าบิ่นห้ามชนัยดื่มแอลกอฮอล์เมื่อครู่ก็กลายเป็นขี้ขลาดขึ้นมา “คุณ คุณทำอะไร......” “สาวน้อย รู้ไหมว่าแก้วนี้มันแรงขนาดไหน?” กนต์รพีตั้งใจทำเสียงทุ้มต่ำ ดราณีเห็นแต่ปากเขาที่ขยับขึ้นลง จริงๆฟังไม่รู้เรื่องแล้ว จึงถามออกไปอย่างไร้สติ “คุณพูดอะไร?” ราวกับว่ารอเธอพูดประโยคนี้ กนต์รพีก้มหน้าลงไปใกล้ ริมฝีปากเกือบแนบข้างแก้ม “ผมบอกว่าความแรงเหล้าแก้วนี้มันไม่ใช่น้อยๆ เธอดื่มรวดเดียวมากขนาดนี้ เดี๋ยวก็เมาแล้ว” ลมหายใจร้อนของผู้ชายรดข้างใบหูเธอ ร่างกายของดราณีก็ขนลุกขึ้นทันที เธอหดคอหนีเล็กน้อย แต่ร่างกายถูกเขายึดไว้แน่น ไม่มีทางจะหลบไปไหนได้ เขาไม่ต้องบอกดราณ็รู้ว่าตัวเองเมาแล้ว ดื่มไปไม่ถึงห้านาที แก้มเธอก็แดง หัวเธอก็เวียนแล้ว เชื่อว่าอีกสักพัก เธอจะเริ่มพูดจาไร้สาระแล้ว แต่ว่า...... ดราณีเห็นคนที่นั่งอยู่บนโซฟาไม่ขยับสักนิด รู้สึกถึงสายตาเธอ หญิงสาวที่อยู่ข้างกายก็จงใจแนบร่างเขาอย่างอวดๆ ส่วนอกและเอวของเธอถูเข้ากับหน้าอกของเขา และเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีต่อต้านสักนิดเดียว ดวงตาดราณีสั่นไหวเล็กน้อย เห็นท่าทางแนบชิดของทั้งสอง จู่ๆก็นึกถึงก่อนหน้านี้ที่เจอดาราคนนั้นในบ้านของชนัย ไหนที่บอกว่าชอบ ที่บอกว่ารัก โกหกทั้งเพ แถมยังปาร์ตี้มีหญิงสาวรายล้อมอยู่ทุกคืน? เสียดายที่เธอรู้สึกผิดมาตั้งแต่เมื่อคืนวานจนถึงตอนนี้ เขาก็ดีอยู่นี่หน่า กระดิกมือก็มีคนเข้ามาหา จะไม่ดีใจได้อย่างไร อายุยี่สิบปี แถมยังควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่เก่ง ได้เห็นภาพแบบนี้แล้ว เธอก็รู้สึกไม่เข้าใจ เธอไม่รู้ตัวว่าชอบชนัยแล้ว เลยแยกความรู้สึกละเอียดอ่อนในตอนนี้ไม่ออก เธอแค่รู้ว่าตัวเองรู้สึกไม่ค่อยดี และอยากให้เขารู้สึกไม่ดีเหมือนกัน ดังนั้น เธอเลยทำสิ่งที่บ้าบิ่นมากๆ จู่ๆเธอก็เปลี่ยนจากการต่อต้าน แล้วดึงมือผู้ชายที่เกาะไหล่เธออยู่ เธอหันศีรษะไปพูดยืนกรานอย่างไม่ชอบใจ “ฉันไม่ควรจะเมาอยู่ที่นี่ใช่ไหม?” กนต์รพีเห็นว่าเธอโต้ตอบตนเอง ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที รีบโอบเธอเดินมาที่นั่งตัวเอง แล้วพูดข้างหูเธออย่างหื่นกระหาย “เด็กดี พี่จะสอนน้องดื่มเอง ไม่เมาหรอก” ดราณีแอบกัดริมฝีปากตัวเอง ในใจรู้สึกสะอิดสะเอียนจนทนไม่ไหว แต่ใบหน้ากลับคล้อยตามอย่างว่าง่าย “โอเคค่า” ทั้งสองนั่งอยู่ไม่ห่างจากที่ชนัย แค่เขาเงยหน้านิดเดียวก็เห็นร่างทั้งคู่ที่แนบชิดกัน ดื่มกับผู้ชาย แถมยังกอดกันอีก? เหอะ ชนัยหัวเราะเย็นชาในใจ เขาแผ่ความน่ากลัวออกมา เขาดูถูกเธอไปแล้ว ใช่จริงๆ เป็นคนที่ใช้อารมณ์มาต่อรอง มีโอกาสก็เล่นสนุกบางครั้งบางคราว เห็นเธอดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ก็แอบเป็นห่วงจนทนไม่ไหว แต่ดูแล้วคิดเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียว “ท่านชนัยคะ ไม่มีความสุขหรอคะ?” ข้างหูจู่ๆก็มีเสียงอ่อนโยนถามไถ่จากหญิงสาว ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขารำคาญ แม้แต่สายตาเขาก็ไม่มองเธอเลย เพียงแต่ตอนที่ดราณีเข้ามา เขาก็โมโหแล้วจงใจแสดงให้เธอดู ชนัยจ้องมองใบหน้าสวยงามของหญิงสาว มันทำให้เขารู้สึกหัวเสีย “ท่านชนัย ฉันทำอะไร......โอ๊ย!”