ตอนที่ 704 ทรมาณทั้งคู่

ตอนที่ 704 ทรมาณทั้งคู่ นึกว่าตัวเองยั่วโมโหเจ้านายที่อารมณ์ไม่ดีคนนี้ ขณะที่เธอกำลังคิดจะถอยออกห่าง จู่ๆคางเธอก็ถูกเชยขึ้นอย่างรุนแรง สองนิ้วที่บีบเธออยู่เหมือนกับเหล็ก บีบเจ็บจนเธอน้ำตาไหล แต่ความเจ็บไม่ได้ทำให้เธอสนใจ สิ่งที่ทำให้เธอสนใจก็คือ ชนัย......จูบตนอย่างไม่คาดคิด?! รู้ไหมว่ามีดาราหรือไฮโซมากน้อยแค่ไหนอยากจะได้เขาคนนี้ อายุสามสิบสามสามสิบสี่ปี แม้ว่าจะไม่ใช่เป็นหนุ่มน้อยวัยยี่สิบสามยี่สิบสี่ แต่ใบหน้าเขาก็สมบูรณ์แบบ อ่อนเยาว์ สุขุม เหมือนถูกแกะสักมา ไม่ต่างจากไอดอลวัยรุ่นในโทรทัศน์เลย โดยเฉพาะผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่แต่ยังมีความรู้สึกอ่อนเยาว์ เขาปล่อยเสน่ห์ทำให้คนหลงใหลเป็นพิเศษออกมา เขาเป็นคนที่มั่นคงแต่ก็ไม่ไร้ชีวิตชีวา เหมือนกับฮอร์โมนที่พลุ่งพล่าน มองแวบเดียวก็หลงแล้ว ผู้ชายแบบนี้มีผู้หญิงไม่เคยขาดสาย ไฮโซมีชื่อเสียงมากมาย อยู่ข้างกายเขามาโดยตลอด แต่คนที่ทำให้เขาอยากแต่งงานด้วยไม่มีเลยสักคน ไม่แต่งงาน ก็แสดงว่ายังมีโอกาส แต่ผู้หญิงผู้ที่ไม่สะดุดตามาเที่ยวที่ผับบาร์บ่อยๆ หน้าตาดีก็ไม่ได้สิทธิประโยชน์อะไร คนหน้าตาดีมีเยอะแยะ แต่ชนัยก็เลือกที่จะจูบเธอ ในใจหญิงสาวอารมณ์พลุ่งพล่านยากที่จะควบคุม กำลังจะเผยอปากเตรียมให้เขารุกล้ำเข้ามา ขณะที่ลิ้นของเธอเตรียมยื่นออกไป จู่ๆเขาก็ปล่อยมือ พอจะแนบตัวเข้าไปใกล้ก็หนีออก เธอรู้สึกงง “ท่านชนัยคะ......” “ดื่มสิ” ชนัยส่งแก้วในมือให้เธอ ผงกหน้าผากลงไป เพื่อบดบังคิ้วที่ขมวดแน่น คนนอกมองเข้ามาคงไม่รับรู้ถึงความหดหู่และความไม่พอใจของเขา การกระทำของทั้งคู่อยู่ในสายตาของดราณีทั้งหมด แต่ก่อนไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นผู้หญิงข้างกายชนัย เธอทำงานที่มูตี้คลับเฮาส์มาหนึ่งเดือน เขาสังสรรค์เกือบทุกวัน แต่ตั้งแต่เขาเริ่มที่จะเข้าหาตน ก็ไม่เห็นเพศตรงข้ามข้างกายเขาอีกเลย เมื่อก่อนก็ไม่ได้สังเกต ตอนนี้เห็นภาพแบบนี้ดราณีก็รับรู้ในทันที ที่แท้ตอนที่เขาเข้าหาตนก็เป็นแค่เรื่องเล่นๆเท่านั้น ไม่ได้จริงจังอะไร แต่นึกขึ้นได้ว่า เขาที่เพิ่งทะเลาะกันก็สามารถไปจูบกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว จะชอบตนมากแค่ไหนกันเชียว? อารมณ์น้อยใจก็ปะทุขึ้นมา บวกกับแอลกอฮอล์ก็ทำให้เธอกระสับกระส่าย และกนต์รพีที่นั่งข้างๆก้รู้สึกได้ จึงใช้ประโยชน์อันดีงามนี้ “น้องสาว พี่จะแนะนำให้นะ ต้องเลือกผู้ชายที่ดีให้ตัวเอง ห้ามเห็นอกเห็นใจเด็ดขาด ไม่งั้นจะควบคุมเธอได้ง่าย” ดราณีมองกลับไปอย่างไม่มั่นใจ “ฉันดูรีบร้อนหรอคะ?” “อืม” กนต์รพีตอบกลับอย่างเอาใจ “เธอดูสิทุกคนสนุกกันขนาดนี้ เธอต้องยิ่งมีความสุขนะ ไม่งั้นเสียหน้า” เขาพูดไปพลางยัดแก้วใส่มือเธอ “ดื่มสักนิด มีความสุขหน่อย~” แม้ดราณีจะไม่ชอบการกระทำของชนัย แต่ตอนนี้เหตุผลไม่มีแล้ว แก้วที่เธอเพิ่งดื่มไปถึงขีดจำกัดเธอแล้ว “ฉันไม่ดื่มแล้วค่ะ” เธอยื่นมือไปผลักแก้วที่ส่งมาตรงหน้าออก “ฉันมึนหัว” เขามองใบหน้าที่ยิ่งแดงขึ้นเรื่อยๆของเธอ ก็ไม่ได้บังคับ แต่ก็แนบชิดร่างกายเธอไม่หยุด ให้ได้ผลประโยชน์มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผ่านไปหลายสิบกว่านาที ดราณีรู้สึกว่าความแรงของแอลกอฮอล์ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ในท้องปั่นป่วนจนรู้สึกแย่ เธอลุกขึ้นโซเซอย่างไม่มีทางเลือก “ฉัน ฉันไปห้องน้ำสักครู่นะคะ” กนต์รพีพยักหน้า ไม่ได้บอกเธอว่าภายในห้องมีห้องน้ำ แต่รอเธอเดินออกไปแล้วเดินตามติดไป ดราณีเดินไปอย่างง่ายๆ หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ ด้านในไม่มีคนสักคนเดียว เธอหมุนก๊อกน้ำแล้วล้างหน้าด้วยน้ำเย็น อยากจะให้สร่างเมานิดหน่อยแต่ก็ไม่ค่อยช่วย ความแรงของแอลกอฮอล์นั้นเธอไม่รู้ แต่ตอนนี้ก็เดาได้จากร่างกายตัวเองที่ร้อนระอุ มันต้องเป็นเหล้าที่แรงมากแน่นอน ไม่ได้การ เธออยู่ต่อไม่ได้แล้ว ไม่งั้นต้องมึนจนลุกไม่ขึ้นแน่ๆ เธอต้องรีบกลับบ้านก่อนที่จะสูญเสียสติทั้งหมด ส่วนชนัย......ผู้หญิงที่ยืนตรงหน้าอ่างล้างมือขมวดคิ้ว เขามีความสุขจนไม่อยากฟังคำอธิบายจากเธอ หรือเพราะการที่ตนมา สำหรับเขาแล้วนั้นทำให้เสียบรรยากาศ ดราณียืนอยู่สักพัก ยกมือขึ้นหมุนปิดก๊อกน้ำ ขณะที่เธอกำลังจะหมุนตัวเตรียมออกจากมูตี้คลับเฮาส์ จู่ๆก็มีร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ด้านหลังตัวเอง “อ๊ะ!” เธอร้องตกใจพลางถอยหลังไปหนึ่งก้าว เอวชิดกับอ่างล้างมือ “คุณ คุณเข้ามาในห้องน้ำหญิงได้ยังไง......” ระหว่างนั้นกนต์รพีก็ปลดกระดุมตรงคอพลางเดินเข้าไปใกล้เธอ “ผมไม่วางใจ เลยต้องมาตามหาคุณไง” ขณะที่พูดอยู่ เขาก็แนบกายเข้ามา หน้าอกเกือบจะถูกไหล่ของเธอ ดราณียื่นมือจะไปผลักเขาออก ข้อมือที่กำลังจะยกขึ้นก็ถูกจับกดไว้ด้าหลัง “ที่รักอย่าดิ้น เป็นเด็กดีเหมือนตอนอยู่ในห้องดีกว่าเยอะ” ดราณีเบิกตากว้ง สบตากับสายตาร้ายกาจที่หรี่ลง ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงอะไรบางย่าง ก็ดิ้นขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง “ปล่อย ปล่อยฉัน......อื้อๆๆ!” กนต์รพีดึงเน็กไทออกมามัดแขนเธอไว้ มือที่ว่างอีกข้างก็ปิดปากเธอไว้ “อย่าร้องสิ อีกเดี๋ยวได้ร้องแน่” เขาพูดไปด้วยพลางลากเธออย่างบังคับให้เข้ามาในห้องว่าง ห้องที่พื้นที่เล็กนิดเดียว พอประตูปิดลง ดราณีก็รู้สึกถึงความกดดันและการรุกล้ำอย่างรุนแรงทันที รู้ได้ว่าอีกเดี๋ยวจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ส่ายหน้าที่ซีดเซียว ร้องขอความช่วยเหลือสุดใจ หวังว่าจะทำให้อีกฝ่ายคิดได้บ้าง แต่น่าเสียดาย ที่ไม่ได้ผล กนต์รพีไม่ได้หยุดความตั้งใจสักนิด มองขอบตาแดงก่ำของหญิงสาว และท่าทางที่หวาดกลัว ปกติคนอื่นจะให้ความร่วมมือกับเขา ตอนนี้กลับมีความอยากเอาชนะบนร่างกายเธออย่างไม่เคยมีมาก่อน เขาออกแรงที่มือเพิ่ม ราวกับจะบีบหน้าให้เธอแตก เห็นว่าศีรษะเธอกระแทกที่ประตูแล้วไม่ขยับ แล้วก็กระชากปกคอเสื้อเธออย่างโหดเหี้ยม กล้ามเนื้อกว้างเผยสู่อากาศ เหมือนที่เขาคิดไว้ ขาวเนียนยิ่งกว่าเปลือกไข่อีก ถ้าให้พูดถึงความแตกต่างที่มากที่สุดของผู้หญิงคนนี้กับคนอื่นๆ คงจะเป็นไม่เพียงแต่เธอดูแล้วสะอาดตา แต่เธอสะอาดจริงๆ สะอาดจนอยากจะเหลืออะไรไว้บนร่างกายเธอ สะอาดจนอยากจะทำลาย ริมฝีปากร้อนของผู้ชายประทับลงบนไหปลาร้าของเธอ ดราณีตัวแข็งทื่อไปเลย เธอถูกควบคุมแน่น ตะโกนออไปไม่ได้ ขยับก็ไม่ได้ เหมือนเนื้อปลาที่อยู่บนเขียง เขาอยากได้อะไรก็ต้องให้เขาไป รอยรักจางๆปรากฏขึ้นสู่สายตา จากไหปลาร้าลงไปเรื่อยๆ มือคู่นั้นค่อยๆคลานเข้าไปที่หลังเธอเงียบๆ เขาปลดเสื้อชั้นในเธอออกอย่างชำนาญโดยใช้เวลาเพียงวิเดียว......