ตอนที่ 709 เธอคือผู้หญิงของเขา

ตอนที่ 709 เธอคือผู้หญิงของเขา ดราณีพยักหน้า “โอเค” เมื่อคืนนี้เธอได้ประสบเรื่องแบบนี้ สิ่งที่อยากทำที่สุดคือการอาบน้ำชำระล้างกลิ่นของเขาออกให้หมด ไม่งั้นเธอนอนไม่หลับ สิบนาทีต่อมา ชนัยก็กลับไปที่ห้องน้ำ ไฟห้องน้ำเปิดอยู่ เสียงน้ำไหลดังออกมาจากด้านใน ดราณีลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องน้ำช้าๆ หยิบเสื้อเชิ้ตในมือตรงหน้าประตู “ที่บ้านไม่มีผู้หญิงมานอนค้างคืน มีแค่เสื้อเชิ้ต ตัวนี้ใหญ่แล้วก็ค่อนข้างสบายตัว เธอใส่เป็นชุดเดรสได้” ดราณีกวาดตามองเสื้อผ้าในมือ แค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นสไตล์เขา กว้างใหญ่มาก คิดถึงเมื่อก่อนที่เขามีนิสัยไม่ชอบให้คนอื่นใส่เสื้อผ้าตัวเอง แล้วมองคนตรงหน้าอีกครั้ง ไม่กล้าจะเชื่อเลยว่านี่คือผู้ชายคนเดียวกัน ชนัยเมื่อคืนนี้ไม่เหมือนกับชนัยที่เธอรู้จัก ความรู้สึกอบอุ่นและเห็นอกเห็นใจทำให้เธอไม่เชื่อสายตาตัวเอง เห็นว่าเธอเหม่อลอย ชนัยก็ไม่วางใจ “เธออาบเองได้ใช่ไหม?” ดราณีถึงมีสติกลับมา กลัวว่าเขาจะพูดว่า ‘ฉันจะช่วยเธออาบ’ จึงรีบพยักหน้า “ได้ค่ะ” ชนัยเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “ฉันรออยู่ที่นี่ มีอะไรก็เรียกฉัน” เธอรีบพยักหน้าตกลง หมุนตัวเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อคประตู เธอถอดเสื้อผ้าบนร่างกายออก ไม่ได้ดูตัวเองในกระจก ไม่อยากจะดูรอยรักที่กนต์รพีทำไว้บนร่างกายตัวเอง ภายในอ่างอาบน้ำที่สะอาดคุณภาพดี แม้แต่น้ำก็อยู่ในอุณหภูมิคงที่ อยู่ในระดับสามสิบห้าองศา เป็นความอุ่นที่สบายมากที่สุด ช่วงที่น้ำอุ่นผ่านร่างกาย แขนขาก็ผ่อนคลายลงในที่สุด เงยหน้ามองเพดาน ในหัวก็เหม่อลอย คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเมื่อคืนนี้ และยิ่งคิดไม่ถึงว่าเรื่องแบบนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ของเธอและชนัยเปลี่ยนไปด้วย แม้ว่าตอนนี้ ดราณียังไม่รู้สึกว่ามันคือเรื่องจริงเท่าไหร่ คิดว่าเรื่องทัมดมันเหมือนฝัน ผู้ชายคนนั้นที่เข้ามาในชีวิตตนโดยไม่ได้ระวัง ได้มาเป็นแฟนหนุ่มเธอในตอนนี้ขณะนี้ และไม่ได้เล่นๆด้วย เขาจริงจังอย่างมาก แต่แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ พอคิดถึงความสัมพันธ์ทั้งคู่ในตอนนี้ ความสุขก้นบึ้งของหัวใจมันมากจนสับสน นึกถึงการอยู่ร่วมกันต่อจากนี้ไป เธอก็กังวลอย่างมาก แต่นอกจากกังวลแล้ว ก็มีความสุขมากกว่า เขาเป็นคนรุกมาโดยตลอด ส่วนเธอจะตอบรับอย่างใจร้าย ในการติดต่อสื่อสารกันทุกวัน เธอจะอดกลั้นความรู้สึกของตัวเองไว้โดยตั้งใจบ้างไม่ตั้งใจบ้าง ไม่เช่นนั้นตอนนี้คงไม่เกิดความต่างขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกนต์รพีหรือเปล่า ในคืนนี้เขาอ่อนโยนมากเหลือเกิน ไม่ได้มีบรรยากาศแบบเมื่อก่อนสักนิด ไม่ได้มีการจองเวรทำท่าทางคุกคามให้คนหวาดกลัวอีก เป็นเหมือนสิงโตน้อยที่แสนเชื่อง การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้ดราณีประหลาดใจเหมือนกัน หลังจากมีความสัมพันธ์ที่แน่นอนแล้ว เขาก็สามารถทำเรื่องแบบนี้ให้คู่รักได้ จนถึงตอนนี้ เธอรู้สึกกังวลกับเรื่องไม่เป็นเรื่องในชีวิต จนมีเวลาน้อยมากที่จะคิดถึงความคิดที่อยู่ในใจของตัวเองจริงๆ วันนี้ชนัยเข้ามาด้วยท่าทางที่มีพลัง ในขณะเดียวกันก็ทำให้เธอสับสนกับชีวิตอันน่าเบื่อของเธอ โดยไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องเลวร้ายอะไร บางที เขาสามารถให้ความรู้สึกที่แตกต่างมากขึ้นกับตน อายุนยี่สิบปีแล้วนะ เธอควรปล่อยวางนิดหน่อยได้แล้ว ไม่ต้องรอบคอบขนาดนั้นอีกแล้ว ก็ลองเสียหน่อย ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร อย่างน้อยเธอก็ได้ก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว จะได้ไม่เหลือความเสียดายใดๆไว้ น้ำอุ่นผ่านร่างกายทำให้เกิดความไม่มั่นคงเล็กน้อย เหมือนกับหัวใจของเธอที่ร้อนรุ่ม ความรู้สึกมากมายก่อตัวขึ้นอยู่นานเกินไป ตอนนี้ได้พูดออกไปอย่างไม่ง่ายเลย เธอจะต้องควบคุมมันเสียหน่อย ไม่เช่นนั้น......จะสูญเสียการควบคุมได้ง่ายมาก ดราณีอยู่ในห้องน้ำนานมาก นานจนชนัยต้องมาเคาะประตู “ยังอาบไม่เสร็จหรอ?” “เสร็จแล้วๆ” เธอรีบลุกขึ้นมา หลังจากเปิดให้น้ำไหลออก เธอก็คลุมผ้าเช็ดตัวออกมาเป่าผมให้แห้ง แล้วหยิบเสื้อเชิ้ตผู้ชายตัวกว้างนั้นมาสวมใส่ เนื้อผ้านุ่มเหลือเกิน ใส่สบายกว่าชุดนอนธรรมดาอีก เธอไม่ได้ติดกระดุมทุกเม็ด เหลือไว้หนึ่งเม็ด ความยาวของเสื้อเชิ้ตนั้นไปถึงกลางต้นขา สามารถคลุมตัวเธอได้ทั้งหมด นอกประตู ก็มีเสียงเคาะประตูก๊อกๆๆอีกครั้ง ดราณีไม่กล้าชักช้า กลัวเขาจะเป็นห่วงตน เลยรีบผลักประตูออกไป ไอร้อนในห้องน้ำแผ่ออกมาด้านนอก ชนัยเงยหน้ามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหน้าตน ถอดเสื้อคลุมออก เสื้อเชิ้ตขาวตัวกว้างทำให้เธอยิ่งดูตัวเล็ก ผมดำสนิทปล่อยลงมา ทุกเส้นเปล่งประกาย ผิวเธอดีมาก เส้นผมบนแก้มเห็นชัดเมื่อกระทบกับแสงไฟ เหมือนลูกเป็ดน้อยที่เพิ่งฟักออกจากเปลือก อดยกมือขึ้นลูบไม่ได้ ความจริงพิสูจน์แล้ว ว่าเขาทำแบบนั้นจริงๆ ชนัยคว้าตัวเธอมาไว้ในอ้อมกอด มองใบหน้าเล็กของเธอที่ยังบวมอยู่เล็กน้อย ไม่เพียงแต่ไม่ได้ลดความงดงามของเธอลง แถมยังมาเกี่ยวพันดวงใจของเขาอีก “ดีขึ้นไหม?” เขาหมายถึงสภาพจิตใจเธอ ตลอดทางที่มาคฤหาสน์เมื่อครู่ เธอตึงเครียดอย่างมาก เหมือนกับเส้นที่ใกล้จะขาดผึง ดราณีพยักหน้า เธอพึมพำเสียงเล็กด้วยความหน้าแดง “ฉันไม่เป็นไรแล้ว” ทั้งสองสบตากัน ด้วยท่าทางที่สงบลง ความรู้สึกร้อนแรงเพิ่มขึ้นอย่างเงียบๆ ทั้งคู่อดกลั้นไว้อย่างเต็มที่ วันนี้เป็นวันแรกที่พวกเขาคบกัน เธอไม่ใช่ใครอื่น จึงห้ามประมาท ชนัยได้แต่บอกตัวเองในใจถึงจะอดทนไว้ได้ กลัวว่าตัวเองจะควบคุมไม่ได้จริงๆ......ได้เผชิญหน้ากับผู้หญิงที่ตนให้เกียรติ ผู้ชายที่ไหนจะทนทำแบบนั้นได้จริงๆ? เธอลากมือเล็กนุ่มนิ่มนั้นมาที่ข้างเตียง ดวงตาเจ้าเล่ห์ที่ละสายตาไปไม่ได้ ดราณีรู้สึกเหมือนตัวเองถูกเขามองทะลุ เงยหน้าขึ้นแล้วลูบหน้าอย่างเขินๆ “ทำไมคุณจ้องฉันตลอดเลย?” ดวงตายากที่จะคาดเดานั้นเหมือนกับมีดสั้น กวาดตาเพียงเล็กน้อยก็เหมือนกะเทาะเปลือกของเธอออกทั้งหมด หนึ่งวิสองวิยังพอได้ ถ้านานมากๆจะไม่สามารถรับไหว ชนัยไม่ได้แสดงออกทั้งหมด สายตาจ้องอยู่ที่หน้าเธออย่างเหนียวแน่น “พอคิดว่าเธอเป็นของฉันแล้ว ก็เลยอยากมองดวงตาเธอให้มาก” ดราณีอึ้งไปเลย ใบหน้าที่มีสีอยู่แล้วยิ่งแดงขึ้นไปอีกในตอนนี้ เธอยกมือขึ้นหมายจะปิดดวงตาของเขาแต่เพียงครึ่งทางก็ถูกจับไว้ในฝ่ามือ “อย่าแกล้ง” “ฉันไม่ได้แกล้ง” พูดจบ เธอก็เสริมอีกประโยคด้วยเสียงต่ำ “คุณแหละแกล้ง” ค่ำคืนอันเงียบสงบ ดูเหมือนจะไม่มีเสียงเลย มีเพียงเสียงหัวใจเต้น ‘ตึกตัก’ เท่านั้น ชนัยอยากสลักใบหน้าของเธอทุกนิ้วไว้ในใจ คิดแล้วก็มองอีก อยากให้ทุกคนได้รู้ว่าดราณีเป็นผู้หญิงของเขา จู่ๆในหัวก็มีความคิดแวบเข้ามา เขามีแรงบันดาลใจโดยทันที ทันใดนั้นก็นึกอะไรได้จึงหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาจากกระเป๋า เปิดกล้องแล้วก็จ่อไปที่สิบนิ้วของทั้งสองที่กุมมือกัน ดราณีเห็นการกระทำของเขาก็งง “คุณทำอะไร?” ชนัยจ้องเขม็งที่หน้าจอโดยไม่เงยหน้าขึ้น “โพสต์อินเตอร์เน็ต”